Justine Vanryckeghem uit Waregem: “Zeldzame ziekte kostte dochter en mij bijna het leven bij geboorte”

Moederdag komt er aan en dat wordt opnieuw speciaal voor Justine Vanryckeghem (33) en dochtertje Raphaëlle (5). “Ik ben dankbaar dat we dit samen mogen beleven”, vertelt ze. “Door een zeldzame ziekte bij de geboorte hadden we beiden een moeilijke start. Dan besef je hoe broos alles is. Zondag vieren we moederdag met een gezellig pyjama-ontbijt. Daarna gaan we wellicht een dagje uitwaaien aan zee.”

Justine maakt deel uit van wat ongetwijfeld Waregems bekendste familie is. Haar oom is huidig burgemeester Kurt Vanryckeghem en haar opa was dokter Jozef Vanryckeghem. Hij was van 1989 tot 1991 de eerste burger van de stad. Zelf heeft Justine geen politieke ambitie. “Mijn zaak in baby- en kinderkledij en mijn dochtertje staan voor mij op de eerste rij.”

Ik was blind. Nu besef ik dat de dood nooit veraf is, maar ik heb er een angst aan over gehouden

Hoe moeilijk is het om het moederschap te combineren met je drukke job als zaakvoerster in je kledingzaak Athena & Kids?

“Gemakkelijk is dat niet, heb ik al meermaals ondervonden. Ik prijs me dan ook gelukkig dat mijn ouders er zijn. Zo heb ik altijd opvang voor Raphaëlle. Bovendien wonen ze naast de deur, wat een grote luxe is natuurlijk. Zonder hen zou het veel moeilijker zijn. Als de winkel ‘s avonds dicht gaat, zit de werkdag er voor mij meestal nog niet op. Onze verkoopsters leveren goed werk, maar ik wil zelf ook zoveel mogelijk in mijn kledingzaak staan om het persoonlijk contact met de klanten te behouden. Daardoor blijft er uiteraard veel werk liggen. Zelfs op 1 mei was ik dit jaar bezig in de winkel. De zondagen probeer ik wel vrij te houden voor Raphaëlle. Dan doe ik wat zij die dag graag wil doen.”

Wat doen jullie dan?

“Alles wat haar gelukkig maakt. Ik wil haar vooral veel aandacht geven en interesse tonen in wat ze doet. Mogelijk speelt daar een schuldgevoel in mee omdat ik nu toch bijna altijd bezig ben met de winkel. De ochtenden wanneer ik haar te voet naar de Keukeldamschool breng, koester ik enorm. Als het niet regent, gaan we er altijd te voet naar toe. Dat is een kwartier hand in handje wandelen en dat laat ons toe om over van alles en nog wat te praten. Zalig is dat, vooral als ik dan naast mij kijk en de auto’s in file zie aanschuiven naar het centrum van de stad. Het is voor mij een van de mooiste momenten van de dag.”

Is de relatie met Raphaëlle anders omdat jullie bij de geboorte bijna het leven lieten?

“Ja, toch wel. Ik liep het HELLP-syndroom op, een erg zeldzame zwangerschapsvergiftiging. Ik heb het nog altijd moeilijk als ik daaraan terug denk. Het was toch wel erg beangstigend omdat ik op een zeker ogenblik ook blind was en het niet duidelijk was of ik ooit nog zou kunnen zien. Mijn grootste bezorgdheid toen, was dat alles goed was met Raphaëlle. Het zorgt er wel voor dat ik nu heel hard besef dat de dood nooit veraf is. Ik heb er ook een angst aan over gehouden dat ik zou sterven en er niet meer zou zijn voor mijn kind. Andersom, zou het ook mijn grootste nachtmerrie zijn om mijn kind te verliezen. De liefde voor mijn kind is oneindig groot.”

Wat wil je haar zeker bijbrengen?

“Dat ze respect heeft voor anderen. Ze mag zeker niet uitgroeien tot een pestkopje dat zwakkere kinderen het leven zuur maakt. Meer nog, ik vind het belangrijk dat ze het opneemt voor kinderen die daarvan het slachtoffer zijn. Beleefdheid is voor mij ook een belangrijke waarde. Zo wil ik graag dat zij klanten kort begroet als zij na school door de winkel stapt. Zelf ben ik opgevoed in een nest vol genegenheid, warmte en liefde en dat is wat ik ook haar probeer bij te brengen.”

Is er nog ruimte voor een broertje of een zusje?

“Dat is helemaal niet aan de orde omdat ik geen vaste relatie heb. Ik ben heel gelukkig met mijn lieve, sterke dochter en met één kind is het ook mogelijk om daarnaast veel en hard te werken. Alleen als Raphaëlle bij haar papa is (Claude Croes, burgemeester van Deerlijk, red.) maak ik ook graag tijd voor mezelf en durf ik wel eens van het leven te genieten.”

Hoe verliep jouw jeugd eigenlijk?

“Ik had een geweldige jeugd. Mijn ouders waren hardwerkende zelfstandigen en daardoor waren mijn broer en ik dagelijks bij mijn oma en opa langs vaders kant. Onze tuinen waren verbonden met een poortje. Je kunt het vergelijken met de situatie nu met Raphaëlle en haar mammie en pappie, zoals ze mijn ouders noemt. Ik had een buitengewone band met mijn oma. We kookten, tekenden en schilderden samen met waterverf. Mijn oma was een sterke, gracieuze dame. Haar creativiteit leeft voort in mij. De etalages inrichten, marketingcampagnes opzetten, dat doe ik allemaal zelf.”

Je bent het nichtje van de burgemeester. Heb je veel contact met jouw nonkel?

“Wij hebben een zeer goeie band. We hebben ook maar een korte blik nodig om mekaar te begrijpen. Hij is iemand waar ik naar opkijk en ik ben bijzonder trots op hem.”

Je was vroeger stewardess. Zou dat combineerbaar zijn met het moederschap?

“Er zijn veel vriendinnen die stewardess zijn en kinderen hebben. Dus het kan in elk geval. Het is niet aan mij besteed. Ik was stewardess op de lange afstand en deed vluchten naar de Dominicaanse Republiek, Mexico, Bangkok of Kenia. Dat betekende dat we altijd een aantal dagen of zelf een week ter plekke bleven vooraleer we de vlucht terug naar huis konden nemen. Bovendien waren er de jetlags en had ik de dagen thuis altijd opnieuw nodig om te recupereren. Het is een zware job die een grote fysieke paraatheid vereist. Het is als stewardess al moeilijk om de sociale contacten te onderhouden in je thuisstad. Zo moest ik in het weekend alle leuke gebeurtenissen missen.”

Staat de job van stewardess synoniem voor een wild leven, zoals nogal wat mensen denken?

“Ik denk dat dit wat overdreven is. Het is natuurlijk wel zo dat je op de lange-afstandsvluchten vaak met de crew van het vliegtuig een tijd in het land verblijft waar je naartoe vliegt. Ik heb toch wel wat relaties zien ontstaan tussen stewardessen en piloten, maar dat lijkt me niet abnormaal als je vaak bij mekaar bent. Verder is het ook maar hoe je omgaat met de verleidingen. Ga je er op in of niet? Ik was daar zelf altijd voorzichtig in. En zou de luchtvaart echt de enige sector zijn die verleidingen inhoudt? Het was wel avontuurlijk in die zin dat we vaak op ontdekking gingen in het land waar we verbleven.”

Je was niet alleen stewardess maar hebt ook in landen als Jordanië of Turkije gewerkt en gewoond. Verandert dat je kijk op de wereld?

“Jazeker, je moet vaak afscheid nemen van mensen, maar er ontstaan ook vriendschappen over de hele wereld. Ik ken overal mensen en door die contacten zijn er al deuren opengegaan toen ik probeerde om aanwezig te zijn op beurzen in Firenze en Istanbul bijvoorbeeld. Ik denk wel dat ik door die job meer met een open blik in het leven sta.”

Wat houdt dat in als je naar een samenleving kijkt waar migratie de jongste jaren bovenaan de agenda is komen te staan?

“Ik bekijk dat met een zeker mededogen, zeker als er kinderen bij betrokken zijn. Een kind dat sterft in zijn of haar overtocht naar hier, dat is toch vreselijk en dat mag eigenlijk nooit gebeuren. Eigenlijk hebben mijn ouders ons op dat vlak al de nodige lessen bijgebracht. We deden met hen als kind al grote reizen die ons door landen als Sri Lanka of Mexico brachten. Daar konden we met eigen ogen zien hoe groot het verschil wel kan zijn tussen extreme rijkdom en grote armoede.”

Heeft er jou eigenlijk al iemand gezegd dat je sprekend op de jonge Renee Zellweger gelijkt?

“Dat heb ik inderdaad al meermaals gehoord. Toch ben ik ervan overtuigd dat hoe je er ook uitziet, uitstraling en elegantie van groot belang zijn. Met innerlijke schoonheid kom je al heel ver.” (Freddy Vermoere)