Jongeren dromen van een nieuwe wereld in 100 dagen

Hoe zou de wereld er uitzien als jongeren over alles mogen beslissen? Die vraag stelde auteur Vera Van Renterghem uit Brugge aan honderd jonge Vlamingen. Ze bundelde de antwoorden in haar nieuwe boek ‘Een nieuwe wereld in 100 dagen’. Ook Julot Roosen (17), Paulien Van Loo (18) en Nanou Philips (14) droomden mee.

Julot Roosen (17): “Als je niet voor jezelf zorgt, kan je niet voor anderen zorgen”

De Zwevegemse Julot Roosen zegt in haar verhaal: “Ik dwarrel met eigenzinnigheid door het leven.” Ze heeft zich altijd een buitenbeentje gevoeld. Julot nam deel aan het project van Vera Van Renterghem, omdat ze door corona plots tijd in overvloed had. “En ik vond de insteek van het project superleuk, omdat het focuste op diversiteit. Dat vind ik heel belangrijk”, zegt ze.

Bovendien schrijft ze graag en doet dat vaak, zowel verhalen als gedichten. Een van haar grote dromen is boeken schrijven. Geen wonder dat ze graag leest. Onlangs nog waagde ze zich aan ‘De avond is ongemak’ van Marieke Lucas Rijneveld. Geen lichte kost. En te horen aan de titel word je van ‘Iedereen gaat dood’ van de Kortrijkse schrijfster Siel Verhanneman ook niet meteen opgewekt. Toch heeft het werk een prominent plekje in haar boekenkast. Maar maak u geen zorgen, ook de avonturen van Harry Potter staan er geklasseerd. Julot wordt in ‘Een nieuwe wereld in 100 dagen’ een creatieve wervelwind genoemd. Ze tekent en schildert ook.

Julot droomt van een betere wereld, waar de mensheid een beetje liever zal zijn voor mekaar, verdraagzamer en behulpzamer. “Ik besef dat er nog veel werk aan de winkel is, maar het is niet ondoenbaar. De mensen met goede intenties zijn in de meerderheid”, zegt ze. Zelf tracht ze ook haar steentje bij te dragen. “Ik heb net mijn zesde middelbaar afgerond. Ik heb jeugd- en gehandicaptenzorg gestudeerd en ben afgestudeerd als opvoeder. En nu ga ik nog een bachelor in sociaal werk doen. Mijn manier om bij te dragen tot het verbeteren van de wereld. Ik heb stage gedaan bij kinderen en jongeren in een moeilijke thuissituatie. Iedereen heeft wel eens een moeilijk moment. Drie jaar geleden zijn mijn ouders gescheiden. Ik zat toen midden in mijn puberteit en heb toen flink wat moeite gehad om die breuk te kunnen verwerken. Maar intussen heb ik ook dat een plaats kunnen geven. Het is belangrijk om voor jezelf te zorgen. Als je dat niet doet, kan je niet voor anderen zorgen.”

Paulien Van Loo (18): “Papieren boeken mogen nooit verdwijnen”

De nieuwe wereld die de net achttienjarige Paulien Van Loo uit Assebroek schetst, is er een die alle groene jongens graag zouden zien. Als ontbijt kan ze er kiezen tussen bosbessenpap met munt of aardbeien met goudsbloem. Vervuiling bestaat er niet meer, waardoor het blauw van de hemel de huidige verbeelding voorbijgaat. Paulien beseft wel dat er een kloof is tussen realiteit en verbeelding. “Ik zou heel graag milieubewust wonen. Ik hou van de rust van de natuur, maar ook van het bruisende van de stad en de mensen. Ik heb nog nooit gevlogen en zou dat het liefst zo houden, voor het milieu, maar ik wil wel heel graag de wereld zien”, zegt ze.

Er zijn twijfels, maar ook zekerheden. Zo is ze er stellig van overtuigd dat ze illustratrice wil worden. “Ik ben trouwens zeer onder de indruk van de tekeningen in het boek. Vera had ons gevraagd om een foto van onszelf op te sturen en ze heeft van elk van ons het profiel in de tekening verwerkt. Prachtig gewoon. Een andere illustratrice van wie ik zwaar fan ben is de Zweeds-Nederlandse Marit Törnqvist”, aldus Pauline.

Pauline heeft een vlotte pen, maar die wil ze dus liever gebruiken om te tekenen. Haar moeder schrijft en werkt in de bibliotheek. Het was via haar dat Vera Van Renterghem met Paulien in contact kwam. “Ik ben tussen de boeken opgegroeid. Van de kinderverhalen van Roald Dahl, tot nu young adult en volwassen boeken. Recent heb ik zeer genoten van ‘Daisy Jones & the Six’ van Taylor Jenkins en ‘Het moois dat we delen’ van Ish Ait Hamou kon ik ook wel smaken.”

Als er één iets is wat nooit mag verdwijnen van Paulien, dan zijn het papieren boeken. Oké, er moet minder papier geproduceerd worden, maar boeken moeten blijven. En wat er mag verdwijnen? “Vliegtuigen. Alhoewel, voor sommigen is dat de enige manier om hun familie te zien aan de andere kant van de wereld. Dus niet. Doe dan maar de arrogantie van de mens, die zich boven de natuur en de dieren stelt. De mens is niet meer dan de natuur en de dieren.”

Nanou Philips (14): “Ik wil criminologe worden en misdaden oplossen”

Nanou Philips uit Damme is een beroemdheid. Ze fluistert filmpjes vol op haar YouTube-kanaal Nanou ASMR. Eind 2020 had ze 250.000 abonnees, nu heeft ze er bijna 500.000. “Het leek me wel leuk om andere mensen te inspireren door hen door mijn ogen naar de wereld te laten kijken”, zegt ze op de vraag waarom zij ‘ja’ zei toen Vera Van Renterghem haar vroeg om een verhaal te schrijven. Daarin vertelt ze over een wereld waarin er geluiden in flessen zitten.

In het echte leven denkt ze aan “de zee of aan vogeltjes, echt natuurlijke dingen” als ze naar mooie geluiden op zoek gaat. Ze wil de menselijkheid behouden in de toekomst. “Robots en zo zijn niet aan mij besteed.” Wat ze wil zien veranderen in de wereld? “De vervuiling. Ik zou de wereld liever wat groener zien.” In de toekomst zou Nanou graag “criminologie studeren en misdaden oplossen.” Ze kijkt trouwens graag naar horrorfilms, verklapt ze ons. “En reizen wil ik ook doen.” Daar begint ze trouwens straks mee, samen met haar twee broers die thuisonderwijs volgen. “Ik ben ook gestopt met school.” Haar leraar in het eerste middelbaar noemde haar Huppeltje. “Omdat ik altijd happy was en druk ook. Ik heb adhd. Daarom ook vond ik de school eigenlijk niet leuk. Ik ga ook thuisonderwijs volgen. En reizen.” Een carrière in de media staat niet op het verlanglijstje, hoewel ze daar nu al mee bezig is. “Ik wil af en toe wel eens iets doen, maar dan als nevenactiviteit”, zegt ze. Terwijl die ASMR, de fluisterfilmpjes, nu wel veel tijd van haar vergen. “Ja, soms zou ik iets meer met mijn vriendinnen willen doen, maar al bij al valt het wel mee.” Thuis is ze graag bezig met de diertjes. “We hebben twee honden en twee katjes.” Als ze moet kiezen, dan kiest ze voor de honden. “Ik ben dol op katjes, maar het liefst slapen en eten zij, terwijl je met een hond kan gaan wandelen, je kan hem trucjes aanleren, je hebt er meer een band mee.”