Landbouwer Marc Martain (55) heeft met de 39-jarige Rechiel opnieuw een Filipijnse vriendin. De Zillebekenaar is net terug van een verblijf in het Oosters land en hoopt in september terug te kunnen gaan. “Ik ben er zeer gelukkig”, klinkt het begrijpelijk, want hier wacht de man enkel ellende. Zijn vader Joël is slecht ter been en bovendien kijken de boeren aan tegen een rechtszaak rond milieuvervuiling op hun hoeve.
Televisiemaker Paul Jambers liet in november 1993 de landbouwers Joël Martain (83) en zijn zoon Marc (53) uit Zillebeke opdraven in zijn programma ‘Mannen met exotische vrouwen’ en de twee werden in een klap wereldberoemd in Vlaanderen. Later kwam Marc nog eens in het nieuws nadat hij na 65 pogingen eindelijk zijn rijbewijs behaalde.
Al twee huwelijken
Vader en zoon wonen nog steeds op hun hofstede langs de Waterstraat in Zillebeke bij Ieper. 21 jaar lang woonde Lydia, de Filipijnse vrouw van Joël, bij hen, maar op een dag was die plots verdwenen. Het enige wat ze naliet, naast een foto die nog aan de muur prijkt, was een afscheidsbriefje waarin ze Joël en Marc bedankte voor alles. De twee mannen hebben het er nog steeds het raden naar waarom Lydia hen verliet. “We vermoeden dat ze wegging omdat ik haar niet liet gaan werken”, zucht Joël, terwijl hij een oude scheermachine probeert te herstellen. Zoon Marc heeft op zijn beurt al twee huwelijken achter de rug met vrouwen uit de Filipijnen.
“Rechiel heeft me al gezegd dat ik naar de apotheek moet gaan om beter te presteren”
Dat belet de landbouwer echter niet om opnieuw naar de liefde te gaan zoeken in het verre land. Meer zelfs, Marc is pas terug van een verblijf bij zijn vriendin Rechiel (39). “Ik leerde haar kennen via internet en bezocht haar ondertussen al een paar keer. Het was echter al van voor corona dat ik haar de laatste keer zag. Er waren mensen die me zeiden dat ik nooit meer zou kunnen gaan, maar gelukkig klopt dat niet. Corona is er nog steeds niet voorbij, maar reizen naar het land mag opnieuw.”
Verhuis?
Voor Marc was het een passioneel verblijf bij ‘zijn’ Rechiel. “We logererden in een hotel en gingen samen in bed en in bad. Ze heeft me al gezegd dat ik naar de apotheek moet gaan om beter te kunnen presteren”, lacht de man bedeesd. “Ik had er graag nog wat langer gebleven, want ik ben er heel gelukkig. Rechiel zorgt voor mij zoals nog nooit een vrouw voor mij gezorgd heeft. Mocht mijn vader er niet meer zijn, dan verkoop ik misschien de boel hier en verhuis naar daar. Er is echter een ‘maar’… Rechiel heeft vier kinderen.”
Marc hoopt dat zijn vriendin eventueel naar België kan komen, maar wanneer dat zal gebeuren, weet hij niet. “Niet onmiddellijk in ieder geval. Daarom ga ik wellicht in september nog eens terug.” Ondertussen voert Marc, die duidelijk het geloof in de liefde nog niet verloren heeft, elke dag ellenlange videocalls met zijn Filipijnse. De taal die ze gebruiken is een soort Engels, die wellicht enkel hij en zij begrijpen.
Rollator voor Joël
Als Marc in de Filipijnen verblijft, verhuist Joël naar het woonzorgcentrum Maria’s Rustoord in Dadizele. “Het is daar goed, maar hij is toch liever thuis”, zegt zijn zoon. Meereizen naar de Filipijnen zit er voor boer Joël niet meer in. De man is erg hardhorig geworden en kan niet meer lopen zonder rollator. Joël begon in 1937 met boeren in Zillebeke en zal er wellicht blijven tot hij sterft.
“Zie je die oude banden liggen in onze tuin? Wie heeft daar in godsnaam last van? Niemand toch.”
Dat Marc liever op de Filipijnen zou wonen is niet geheel onbegrijpelijk. Hier in België wacht hem immers enkel problemen. Zo trekt de vijftiger binnenkort naar de rechtbank in Gent om zich te verdedigen in een zaak rond milieuvervuiling. In januari van dit jaar kregen de twee mannen van de Kortrijkse rechter nog een dwangsom opgelegd van 150 euro per dag om hun vuiligheid rond de boerderij op te ruimen. “Kom eens kijken. Zie je die oude banden liggen in onze tuin? Wie heeft daar in godsnaam last van? Niemand toch.”
Zelf pleiten
Het licht van de zon kunnen we echter niet ontkennen en de plaats zou wel een grondig schoonmaakbeurt kunnen gebruiken, niet enkel aan de buitenzijde van de hoeve trouwens. De boeren tekenden beroep aan tegen het vonnis in eerste aanleg en mogen het daarom voor het Hof van Beroep in Gent opnieuw uitleggen. “Een advocaat neem ik niet mee, ik ga dit keer zelf pleiten! Weten jullie of ze streng zijn in Gent? Ik hoop van niet”, klinkt het nog bij Marc, die het gesprek moet afsluiten… omdat hij alweer een telefoontje vanuit de Filipijnen krijgt.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
