“Ik krijg graag carte blanche”: Jan Vanderschaeve bezig aan 15de seizoen als theatertechnicus in De Leest

Jan Vanderschaeve startte in september aan zijn vijftiende seizoen als theatertechnicus in Cultuurhuis De Leest. Hij kent intussen de zaal door en door, maar ook de rest van het Cultuurhuis heeft weinig geheimen voor hem.

Cultuurhuis De Leest opende in december 2009 de deuren. Tijdens het openingsweekend van de zaal was Izegemnaar Jan Vanderschaeve (43) als freelancer aan het werk in de techniek. Op 16 september 2010 startte hij dan als technieker en sindsdien is hij een vaste waarde in de zaal.

Als je dat ene half jaar niet meetelt, dan ben je hier eigenlijk mee met de zaal gegroeid?

“Dat klopt, ik word eigenlijk ouder met De Leest. Toen de zaal opende, was ik elders aan het werk, maar ik ben tijdens dat eerste halve seizoen wel komen solliciteren voor een tijdelijke job. Die had ik dan te pakken en in september kon ik aan de slag voor wat toen tien maanden zou worden. Intussen zijn het er heel wat meer. We werken op vandaag met vier techniekers, twee halftijdse krachten en nog twee voltijdse waar ik er één van ben. Ik werk hier het langst en ben zo’n beetje het hoofd van de techniek geworden. Toen ik hier startte, waren we met zijn tweeën en spraken we gewoon af wie welke voorstelling voor zijn rekening nam. Er is intussen zo veel veranderd en ook mijn job is veel uitgebreider geworden.”

Je bent technieker, maar je doet eigenlijk veel meer dan dat?

“Ik sta heel veel in contact met de gezelschappen en de groepen die hier de zaal komen gebruiken. Ik maak de planning op, leg contacten en spreek af wat nodig is. Daarnaast ben ik ook verantwoordelijk voor het zaalverhuur en maak ik de facturen op. Tijdens de coronaperiode nam ik ook een deel van de ticketing voor mijn rekening. Er zijn eigenlijk weinig dingen hier in De Leest waar ik niets van weet. De programmatie laat ik wel aan anderen over, al geef ik nu en dan al eens een tip. Een hele boterham dus, maar dat maakt dat mijn job zo divers is en dat maakt het boeiend. We runnen de zaal hier met een klein team van negen mensen en we verdelen gewoon de taken zo goed mogelijk.”

Je hebt een diploma van elektricien, maar je leerde de theaterwereld vooral al doende kennen?

“Ik heb altijd wel iets gehad met techniek. Toen ik een kleutertje was, probeerde ik mijn speelgoed al eens uit elkaar te vijzen. Ik heb dan uiteindelijk elektriciteit gestudeerd en heb dan jaren als freelance technieker gewerkt. Zo heb ik beetje bij beetje de kneepjes van het vak geleerd. En ook al doe ik het nu al een hele tijd, ik leer nog elke dag bij. Het is ook een wereld die constant evolueert en ik probeer mij daar wel in bij te scholen. Zo houd ik ook de techniek hier in De Leest op punt.”

De Leest is intussen bijna 15 jaar oud, maar het blijft wel een moderne zaal.

“Dat is het zeker en dat horen we vaak van groepen die hier te gast zijn. We hebben hier heel wat technische snufjes en vernieuwen regelmatig om zo modern en up-to-date te blijven. Op dat vlak hebben we geluk in Izegem, onze stad blijft investeren en geld vrijmaken voor cultuur en dat zie je echt in onze zaal.”

“Izegem blijft investeren, waardoor De Leest niet moet onderdoen voor andere grote steden”

“We mogen dan geen immense stad zijn, onze Cultuurhuis moet helemaal niet onderdoen voor andere grote steden, integendeel. We beschikken over heel wat duurzaam en goed materiaal dus op dat vlak hoor je mij zeker niet klagen. De infrastructuur is hier prima in orde. Deze zomer vernieuwden we daarnaast nog de hele tribune, dat is fijn voor ons publiek natuurlijk.”

Als technieker zag je al heel wat groepen en gezelschappen passeren. Wat doe je ’t liefst van al?

“Ik ben grote fan van alles wat met muziek te maken heeft en ook comedy is wel echt tof om te doen. Ik hou ook wel van theater, maar vaak hebben grote gezelschappen een eigen technieker mee en moeten wij vooral uitvoeren wat zij ons vragen. Dat hoort er bij en is op zich wel aangenaam om te werken, maar echt uitdagend is dat niet. Ik hou ook wel echt van een staand concert. Het is toch geweldig dat we onze zaal hier kunnen omtoveren tot een concertzaal waar 600 personen in kunnen.”

Heb je nog stress voor een voorstelling?

“Zelden of nooit, maar het gebeurt wel. Als er eens iets niet helemaal ging zoals het hoort en de dag erna heb je dezelfde voorstelling, dan hou je toch je hart vast. Gelukkig gebeurt dat niet heel vaak. De meeste stress is gezonde stress eigenlijk.”

Je werkt hier al een hele tijd, aan welke optredens heb je de beste herinneringen?

“Het is natuurlijk leuk als je een groep over de vloer krijgt die je carte blanche geeft als technieker en daar ook wat budget wil aan besteden. Jeugdkoor Bosmolens bracht hier al verschillende musicals en Life Danscenter danste hier de pannen van het dak en dat zijn twee zulke voorbeelden We mogen als techniekers ons ding doen, mee denken en helpen zo echt een voorstelling mee creëren, dat is zalig om te doen. Wie doet nu niet graag zijn gedacht…” (MV)