Deze onfortuinlijke vrouw uit Kortrijk kan daar sinds vorig weekend over meespreken. “Dat servetzwaaien doe ik altijd iets té enthousiast…”
Trouwfeesten en tradities: ook zij schrijden hand in hand naar het altaar. Of het nu de plastron rond het hoofd van de zatte nonkel is, de vriendenkring die een genânte act heeft voorbereid, de obligate handjes die van tafel tot tafel worden geschud door het kersverse paar, of de openingsdans die voor veel ooh’s en aah’s zorgt. En die eeuwige zelfde classics die de trouwdj uit zijn mouwen weet te schudden, zoals daar zéker is: Les Lacs Du Connemara. Dan slaat zowat elke aanwezige als een bezetene aan het wapperen met die servet, alsof de hoop leeft dat ze plotseling helikoptergewijs zullen opstijgen.
Lieve Byttebier van de gelijknamige handelszaak uit Kortrijk doet dat blijkbaar ook graag, zo leren we nu uit haar recente blogpost. Zaterdagavond 13 november trok ze met haar echtgenoot naar een trouwfeest en beleefde er naar eigen zeggen heel fijne tijden. Toen Michel Sardou aan de einder opdoemde gingen de servetten dus weer de hoogte in, en zo ook die van Lieve. Alleen ging ze daarbij iets té enthousiast te keer, want ze ging zo hevig aan het droogzwieren dat ze er een gebroken pols aan over hield.
“Na een ganse nacht van ijs opleggen hebben we ‘s morgens toch het verstandige besluit genomen om de spoed op te zoeken”, schrijft ze op haar blog Rue de Surene. “De dokter van wacht was zéér enthousiast en zei me : Madame ge hebt chance! Het wordt géén operatie… terwijl ik op een doodgewone verstuiking rekende! En dus beste mensen zit ik hier nu, opgesloten in een gips tot aan mijn elleboog! Tof hoor, zo vlak voor de eindejaarsperiode… Ik kan momenteel géén enkel pakje maken en ook dozen openen en etiketten plakken is praktisch onmogelijk.”
En dat terwijl ze als zaakvoerster de komende dagen en weken net daarin heel bedreven zou moeten zijn…
(FJA – Foto’s VTM/Lieve Byttebier)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier