Mama Elise Degroote schrijft open brief over sluiting ‘t Fopspeentje: “Ambtelijke paraplu open, jonge gezinnen staan in de regen”
Voor de ouders die hun kinderen dagelijks aan Nancy van ‘t Fopspeentje toevertrouwen is de sluiting onbegrijpelijk. Elise Degroote, mama van een dochter van twee, kroop in haar pen… De jongedame die zelf in Beveren-Roeselare woont met haar gezin schrijft het onbegrip van haar af.
Maandagnamiddag, 16.21 u, een e-mail in mijn persoonlijke inbox met als titel “Schorsing bij hoogdringendheid van kinderopvang ’t Fopspeentje”. Daar sta je dan in het kantoor van je werkgever die op je rekent, als plots de grond onder je voeten wegzakt… De ervaren onthaalmoeder waar wij onze dochter nu bijna twee jaar meerdere dagen per week aan toevertrouwen moet haar deuren voor drie maanden gesloten houden.
‘Toevertrouwen’ is het woord. Vlak voor corona, in onze prille zwangerschap, gingen we zorgvuldig op zoek naar een kinderopvang voor het wondertje dat in mijn buik groeide. Groot was het besef dat we ons goudklompje niet zomaar ’s morgens bij iemand zouden ‘achterlaten’.
“Jonge gezinnen zijn de draaischijf van de economie”
Dat ‘achterlaten’ doen we – net als heel wat ouders – niet zomaar. We werken allebei voltijds. Zo bouwen we aan een kwaliteitsvol leven voor ons gezin én dragen bij aan de economie en de sociale zekerheid van onze gemeenschap. We geloven ook dat die externe omgeving de sociale vaardigheden van ons kindje versterkt.
(Jonge) gezinnen zijn de draaischijf van de economie. Ze leggen de lat voor zichzelf hoog, maar verwachten dat terecht ook van anderen. Beschikbaarheid van kwaliteitsvolle kinderopvang en (lager) onderwijs zijn duurzame investeringen in de maatschappij en de economie. Wil de overheid er niet in investeren, dan valt de maatschappelijke piramide op termijn als een kaartenhuisje in elkaar. Je voelt me al komen…
Ons kind stelt het goed
Terug naar onze zoektocht naar kinderopvang. Bij de zorginspectie van het Vlaamse departement Welzijn, Volksgezondheid en Gezin vroegen we begin 2020, ter voorbereiding van onze keuze, de recentste inspectieverslagen op van opvangplaatsen in de buurt. Ook gingen we bij verschillende onthaalouders langs. Kortom, we gingen niet over één nacht ijs en geloofden oprecht in onze doordachte keuze voor ’t Fopspeentje. In vogelvlucht: de samenwerking met de gekozen opvang verliep vlot. Nancy en haar collega’s zijn geroutineerd, ervaren, kennen hun vak door en door en liggen bij de kinderen in de bovenste schuif.
En toen kwam de crisis in de kinderopvang. Vol vertrouwen in het agentschap Opgroeien pikten we mediaberichten op over de sluiting en schorsing van crèches en onthaalouders. Die moesten wel terecht zijn. Zo’n agentschap doet – als belangrijke factor in de draaischijf van de economie – zijn werk toch grondig?! Tussen de berichten door las ik een advies van Kind & Gezin: “Je kind als barometer”. Eerlijkheidshalve, wij observeerden ons kind wel eens bij aankomst in of vertrek uit de kinderopvang. Dat, haar gedrag en verbale feedback thuis – ze praat al vrij vlot voor haar leeftijd – en onze intuïtie stelden ons gerust: ons kind stelt het goed.
Klacht zonder observatie
De e-mail van maandagnamiddag staat in schril contrast met onze bevindingen. Ze bevat een officieel document van het agentschap Opgroeien dat zogenaamde ‘feiten’ bespreekt, de basis voor de drastische beslissing. Meteen valt op dat het oordeel gebaseerd is op een klacht van ondersteuningsnetwerk Mentes, geen observaties van onze kinderen. Er volgt een verslag van recente contacten tussen Mentes en onze kinderopvang en inzicht in de – bij nader inzien vrij beperkte – klachtenhistoriek. Besluit: een schorsing van drie maanden met onmiddellijke ingang. Het officiële document is vergezeld van een uitnodiging voor een digitaal infomoment met ouders, diezelfde avond.
Met bezorgdheid over onze dochter, intussen opgebouwde stress over de noodzakelijke opvang en verwardheid over de aantijgingen, voegen we ons bij de andere ouders in het digitale overleg. Tot onze verbazing heeft niemand van de initiatiefnemers beslissingsrecht. Er wordt geluisterd en gemodereerd, maar het gesprek gaat voornamelijk in één richting. De vele ouders die aan het woord komen, uiten hun steun voor Nancy – want zo stelt één ouder: “Jullie spreken over ’t Fopspeentje, voor ons is het Nancy, een naam, een gezicht, een persoonlijkheid.”
Bureaucratie viert hoogtij
Onze voornaamste conclusie van het gesprek is dat de beslissing in het nadeel van ‘t Fopspeentje niet gebaseerd is op observaties van onze kinderen, maar op gesprekken tussen de pedagogisch begeleider van Mentes en onze opvangverantwoordelijke. Er wordt gegoocheld met namen van instanties die betrokken zijn, al is de rol van ieder agentschap ons niet altijd duidelijk. Wel is zeker dat de opvang met hoogdringendheid gesloten is om het onderzoek ten gronde te voeren.
Is het niet al te gemakkelijk voor het agentschap Opgroeien om een kinderopvang te sluiten, zonder zelf te moeten instaan voor een alternatief voor ouders die in de kou staan? Een derde partij – in deze Stad Roeselare – wordt vandaag ongevraagd belast met die onmogelijke opdracht. Of moeten de ouders van de 25 (!) kinderen zich onttrekken aan het economische systeem, een utopie?!
Papier is mijn wapen
De ambtelijke molen lijkt geen plaats te hebben gemaakt voor kwalitatief onderzoek op basis van observaties. Want zeg nu zelf, hoe kan het agentschap Opgroeien een kwalitatief onderzoek voeren in een lege kinderopvang? De definitieve beslissing van het agentschap zal zich baseren op papieren. En terwijl die stapel vervolledigd wordt, krabben wij ons in de haren: waar zullen we zo snel opvang vinden in de al overvolle kinderopvang? Hoe leggen we ons kind uit dat ze niet meer welkom is bij gekende en vertrouwde Nancy? En welke impact zullen de veranderingen hebben op het mentale welzijn van onze dochter en de routines in ons gezin?
Als papier ons enig wapen is in deze strijd, laat deze open brief dan mijn hulp zijn. Als gedupeerde ouder leg ik bij deze graag een extra papier op de stapel met een expliciete vraag: durf uw bureaucratische toren te verlaten. Laat onze dochter vanaf morgen terug spelen, leren, ontdekken en opgroeien in ’t Fopspeentje, onder de goede zorgen van Nancy en haar collega’s. En voert u dan het onderzoek ten gronde, baseer u op observaties en laat u overtuigen door de bekwaamheid van jarenlange ervaring.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier