Voor hen is Pasen écht een hoogdag: drie jonge gelovigen over de Goede Week

Jonge gelovigen Selina De Maeyer, Birger Dassonneville en Ruben Anseeuw. © Davy Coghe/Stefaan Beel
Redactie KW

Chocolade, de paashaas en schattige kuikentjes. Dát is vandaag voor veel jongeren wat Pasen betekent, maar er zijn ook nog altijd jonge West-Vlamingen die op die dag de verrijzenis van Jezus vieren. Wij spraken met drie van hen.

Selina (35) gaat elke week naar de mis: “Niemand kent me zo goed als God”

© Davy Coghe

“Pasen is voor mij – naast Kerstmis – het hoogtepunt van het liturgisch jaar”, weet Selina De Maeyer (35) uit Brugge. Als fotografe maakt ze al een paar jaar furore, maar ze is naar eigen zeggen in de eerste plaats een christen. Meer nog: tijdens de buitenlandse reis met Miss België in Cambodja, ging de organisatie mee met haar op zoek naar een kerk. “Op Pasen vieren we de verrijzenis van Christus, wat toont dat de dood nooit het laatste woord heeft. Want Hij brengt ons het leven en de hoop. Men zegt soms wel eens dat hoop eigenlijk angst in vermomming is, maar Christus stelt nooit teleur.” Selina viert dit jaar toevallig Pasen in Spanje, maar doorgaans vind je haar in de Brugse kathedraal. “Al vier ik de mis op zondag ook vaak in de Sint-Godelieveabdij in Gistel, waar je echt die bezieling voelt en waar een heel warme, familiale sfeer heerst.” Ook de veertig dagen voor Pasen en de Goede Week beleeft Selina heel bewust. “Omdat je dan teruggaat naar de essentie en de bewustwording vergroot.” Selina steekt haar geloof niet weg, integendeel. “Vroeger was ik een vreemde eend in de bijt, maar nu is dat helemaal normaal voor de buitenwereld. Veel mensen zijn spiritueel ingesteld, maar zodra je dat linkt aan het katholicisme, kijken mensen vreemd op. Al vinden ze het vooral intrigerend. Veel mensen zoeken er hun heil in, omdat er zoveel gejaagdheid, stress, leegte en onzekerheid is. De honger is groter geworden. En door ermee naar buiten te komen, voel ik me vrij. Want door de waarheid uit te spreken, heb je het ook over liefde. En die liefde is God. Niemand kent me zo goed als Hij.” (BVB)

Birger (30) is priester: “Paasgedachte is de kern van het geloof”

© Stefaan Beel

Toen hij in 2020 tot priester werd gewijd, werd de Roeselaarse Birger Dassonneville (30) in één klap ook de jongste priester van West-Vlaanderen. “Dat ben ik vandaag nog steeds”, zegt hij. “Ik was al van kleins af met die priesterroeping bezig. Ik ging vroeger samen met mijn moeder en mijn zus wekelijks naar de mis en zat dan gebiologeerd te luisteren naar de liturgie. Dat kwam ook door de begeestering van onze dorpspastoor, wijlen Jos Debaere, die voor mij een lichtend voorbeeld was”, aldus Birger. Als jonge priester stelt hij vast dat de Kerk toch nog altijd leeft. “Jongeren zijn niet getekend door het verleden. Daarmee wil ik zeggen dat, waar het christendom vroeger heel sterk belerend was, dit vandaag een vrije keuze is geworden.”

Dat geloof bij de meeste jongeren taboe is, klopt volgens priester Birger dus niet. “Een priesterroeping is natuurlijk niet zo vanzelfsprekend. Ik was op school de enige, maar ik werd er ook niet scheef door bekeken. Sommige klasgenootjes bewonderden mij zelfs omdat ik zo overtuigd was in mijn keuze. Vandaag merk ik ook dat jongeren op de scharnierleeftijd van 18 jaar een klankbord zoeken en dat vinden ze in de Kerk. Ik voel als priester een groot vertrouwen bij die jongeren. Geloven maakt het leven mooi en zinvol: als je God altijd nabij weet, dan ben je nooit alleen. Ook niet wanneer onze grootste vijand nadert, want dat is de hoopvolle boodschap achter Pasen: dat Hij ons ook bij de dood niet loslaat maar ons juist nieuw leven schenkt. De paasgedachte is de kern van het geloof, de christelijke liturgie is dan op haar mooist.” (WK)

Ruben (18) ziet Jezus als houvast: “Deze week is het hoogtepunt van mijn jaar”

© Stefaan Beel

Ruben Anseeuw (18) uit Roeselare is aangesloten bij de christelijke jeugdbeweging +13. “De plussers zijn een enthousiaste groep jongeren die ook na het vormsel christelijk geïnspireerd wil blijven. We zoeken samen naar het geloof en blijven trouw aan de Kerk”, legt hij uit. Ook Ruben heeft die band nooit doorgeknipt. “Dat zat voor een stuk al in mijn opvoeding: mama en papa zijn ook heel gelovig. Zingeving zou ik het niet per se noemen, maar de +13 geeft wel richting aan je leven: wat zou Jezus doen in jouw plaats? Het christendom draagt een mooie boodschap uit, die je in moeilijke situaties helpt om juist te handelen. Eigenlijk gaat het dus in de eerste plaats over normen en waarden”, aldus Ruben, die op school een wetenschapsrichting volgt. “Dat geeft inderdaad weleens conflicten”, glimlacht hij. “Had God de wereld niet geschapen?, plagen ze mij weleens wanneer het in de fysicales over de oerknal gaat. Maar ik maak daar zelf ook grapjes over hoor.”

De paasperiode is voor Ruben een leuke tijd. “Dan zijn de vieringen van Palmzondag tot Pasen specifiek gericht op jongeren. Deze vieringen zijn voor mij de hoogtepunten van het jaar, waarbij we een week lang kunnen opbouwen naar de verrijzenis van Jezus.”

Of Ruben nooit foute reacties krijgt op zijn geloof? “Andere jongeren kijken soms wel eens raar op, maar die reacties zijn zelden negatief bedoeld. De meesten zijn vooral geïnteresseerd. Ik leg hen dan uit dat het een vorm van houvast is waar je altijd op kan terugvallen. Op moeilijke momenten biedt de christelijke geloofsgemeenschap steeds een luisterend oor.” Overigens staat bij Ruben ook niet alles in het teken van dat geloof. “Ik ga óók graag eens naar een festival of op café om een pintje te drinken. Ik zit momenteel op kot, tussen jongeren die niets met de Kerk hebben. Maar ik steek mijn eigen overtuigingen daarom niet weg. Ik ben trots op mijn geloof.” (WK)