KW.be maakt de hele zomer een reis rond de wereld langs 80 West-Vlamingen. Vandaag zijn we te gast bij Frederik Ascoop (35) in Mexico, die er de liefde voor de fotografie ontdekte.
Je groeide op in Brugge maar vertrok plotseling naar de andere kant van de wereld. Wat deed jou naar Mexico trekken?
“Mijn toenmalige echtgenote, nu ex. Zij is Mexicaanse en na een groot emotioneel afscheid in België volgde ik haar naar haar geboorteland. We woonden eerst drie maanden bij haar familie in en reisden toen door naar Yucatan. Ik zou er 3,5 jaar in een hacienda wonen, op 10 kilometer van het strand van Santa Clara. In zo’n hacienda verbouwden ze in de negentiende eeuw al henequen, een agave waar ze een soort oersterk plantaardig touw mee maakten. In de tijd dat ik in de hacienda woonde werd ik tot over mijn oren verliefd op de natuurpracht. Zo’n mooie natuur had ik nog nooit gezien.”
“Voor ik vanuit België naar Mexico vertrok had ik me ook een professioneel fototoestel aangeschaft. Ik begon foto’s te nemen van al die schoonheid rondom de hacienda en legde me daarbij toe op details: close-ups van de natuur, van de aanwezige dieren… Gaandeweg begon ik een eigen stijl te ontwikkelen.”
En intussen evolueerde jullie leven samen daar ook.
“Na het eerste jaar op de hacienda was mijn ex zwanger. Mijn zoon werd geboren op 19 oktober 2011 met de naam Matheo Nikolas Ascoop. Het begin van een nieuw avontuur, kortom! Ik was zo gelukkig dat mijn zoon kon opgroeien op een plaats waar er zoveel fauna en flora was. Ik merk dat hij nu ook al een soort van ‘één met de natuur’ is. In 2013 liep de relatie met mijn toenmalige vrouw echter op de klippen. Aanvankelijk wist ik niet goed hoe het verder moest.”
Tot er plots een nieuwe liefde aan de einder verscheen…
“Precies. Matheo en ik bleven op de hacienda wonen en op een dag leerde ik iemand kennen die in de branche van marketing en toerisme aan de slag was. Mariana Sanchez Rios heette ze, en al gauw werd onze kennismaking naar het volgende ‘level’ gebracht. Intussen was Matheo zo’n 2,5 jaar en leerde mijn Mariana kennen. Intussen weet hij goed dat zijn mama en papa niet meer samen zijn en daar heeft hij geen enkel probleem mee.”
En opnieuw volgde je het spoor van de vrouw in je leven: je trok naar de stad waar zij woonde.
“Ik besefte dat ik op die hacienda al bij al niet zo veel kon doen en zat er ongeveer op zo’n 70 kilometer van Merida, de eerste grote stad in de buurt. Ook Mariana woonde in Merida, dus verhuisde ik naar daar. Op een dag liet ik haar mijn foto’s zien en die maakten danig indruk op haar, dat ze vond dat die gepromoot moesten worden. Ze stond versteld van hoe veel kleuren er in mijn foto’s te zien waren. Want kleuren, daarvoor moet je naar Mexico komen! En hoe gedetailleerd ik de natuur in beeld had gebracht en zo… Kortom: ze was er verliefd op (lacht).”
Hoe heeft ze jou werk dan gepromoot?
“Via haar job kent ze wel enkele belangrijke personen hier in Mexico. Toen we elkaar leerden kennen had ik wel al één tentoonstelling afgewerkt, met dank aan de oom van mijn ex, die directeur was in een universiteit. De reacties van het publiek waren zo lovend dat ik toen al besefte dat ik dat later nog wel vaker wilde doen. Toen Mariana voorstelde om een nieuwe expositie voor me te regelen, hield ik haar uiteraard niet tegen. en die kwam er in december 2013, in het Ministerie van Cultuur van Yucatan, in galerij Pichetas. De commentaren waren opnieuw erg positief.”
“Ik verruimde mijn oeuvre nu wat, ging de boer op om dorpen en hun cultuur en bevolking op beeld vast te leggen. In februari van vorig jaar was er al opnieuw een tentoonstelling, deze keer op de internationale luchthaven van Merida. Een heel mooie locatie met uitstraling, die mooi staat op je cv. Twee maanden later exposeerde ik zo alweer met vier andere artiesten in galerij Pichetas. De expo op de luchthaven had me geen windeieren gelegd: het waren de anderen die mij opbelden met de vraag of ik mee wilde exposeren. Daarna werd het een stuk rustiger, maar kijk: recent heeft de directeur van de luchthaven mij opgebeld. Hij was zo onder de indruk van mijn eerste passage dat hij mijn werk opnieuw wilde tentoonstellen. Van augustus tot september hangen mijn foto’s er dus weer in de kijker.”
Het lijkt me dat je weinig moeite hebt gehad om je aan het Mexicaanse leven aan te passen.
“Dat valt inderdaad goed mee, behalve dan met het klimaat. Met dagelijks temperaturen tot 40 graden zweet je je bij de minste inspanning al te pletter. Dat zorgt er wel voor dat het leven hier érg rustig is (lacht), maar ik heb er toch een jaar of twee moeten aan wennen. De lokale bevolking bekijkt me hier als ‘el gringo’. Letterlijk ‘de vreemdeling’, maar in hun ogen specifieker ‘iemand van de Verenigde Staten’. Als ik hen duidelijk maak dat ik geen Amerikaan ben, maar een Europeaan, staan ze vaak versteld. Zeker in de kleinere dorpjes, waar ze soms nog niet eens weten waar Europa ligt…”
Je woont in Merida. Hoe bevalt het leven je daar?
“Leven in Merida is super, want de stad wordt beschouwd als de veiligste stad van heel Mexico. Er is hier niet veel criminaliteit, al zie je hier tegelijk wel veel armoede. Heimwee heb ik niet, want om de twee jaar komt er wel iemand van de familie langs: mijn broers Carl en Filip Ascoop, of mijn ouders Frank Ascoop en Therese Fonteyne. Tweejaarlijks probeer ik op mijn beurt ook even naar Brugge terug te keren. Maar ja: ik ben hier superblij, voel me goed in mijn vel, kan hier altijd lekker eten en vind het leven hier fantastisch! (lacht)
Nu je onze lezers warm gemaakt hebt voor een reisje richting Mexico: wat moeten ze zeker bezoeken als ze jouw regio aandoen?
“Hier in Yucatan moet je zeker naar Chichen Itza, een van de zeven wereldwonderen. De oude tempel, in het midden van het oerwoud, is nog in prachtige staat. Voorts zijn er hier ook veel cenotes met natuurlijk bronwater, meestal in cirkelvormige en soms zelfs in ondergrondse ‘poelen’. Je kunt er zwemmen in prachtig helder water. Ook de kust is mooi. Ga er een lekker gefrituurd visje eten met wat tortillas en een frisse pint. Over bier gesproken: de pintjes zijn hier in het algemeen wel lekker, maar iets van straffer dan 6 graden vind je hier niet. Da’s toch wel een gemis, dat moet ik toegeven…”
(FJA – Foto’s Frederik Ascoop)
Reis rond de wereld - 2015
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier