Frans Dedrie (76) is al een halve eeuw lang de sterke man achter Celkern, het ledenblad van de Gezinsbond van Koekelare. Voor zijn onverdroten inzet werd deze bekende bewoner uit de Dorpsstraat in de bloemetjes gezet. “Na vijftig jaar is het nog steeds iedere keer van nul beginnen.”
De Gezinsbond van Koekelare mag twee keer vieren in 2021. De moederorganisatie bestaat 100 jaar én 50 jaar geleden pende toenmalig Bondssecretaris de eerste Celkern neer, het tijdschrift dat vroeger vier en nu nog drie keer per jaar bij 500 Koekelaarse gezinnen in de bus valt.
40 jaar secretaris van de Gezinsbond
Frans is afkomstig uit Vlamertinge (Ieper), maar kwam destijds in Koekelare wonen omdat hij aan de slag ging als leerkracht Frans aan het Sint-Martinusinstituut. Maar Frans besliste om niet enkel Frans te geven. Hij werd ook meteen secretaris van de plaatselijke Gezinsbond in opvolging van Triphon Dereeper. “Mijn vader was destijds in Vlamertinge ook secretaris van de Bond van Kroostrijke Gezinnen, zoals de organisatie toen heette”, begint Frans.
Hij was niet alleen secretaris van de plaatselijke bond, maar vervulde ook nog andere taken binnen de vereniging zoals het voorzitterschap. Daarbovenop was hij ook nog eens 40 jaar secretaris van de Gezinsbond gewest Houtland. In 2014 zette hij een stapje terug als gewestsecretaris en in 2017 deed hij dat als voorzitter in Koekelare. Toch is en blijft hij nog steeds actief in het bestuur.
Ambitieuze start
Als beginneling maakte Frans met Celkern een ambitieuze start: vier keer per jaar een interessant, volwaardig ledenblad van zes tot acht pagina’s coördineren en volschrijven. “De naam van het blad verwijst naar het begin van alle leven”, vertelt de Koekelarenaar. Nu, na vijftig jaar, coördineert, schrijft en redigeert Frans nog altijd zelf. Al wil hij zelf niet alle eer opstrijken. “Heel wat bestuursleden waren betrokken bij het tikwerk en de lay-out: Mie Vanderperren, Hilde Gryson, Geert De Keyzer, Annemie Vercruysse, Serge Cornelus, Jan Claeys en Tanja Dehoorne. Maar de eindredactie bleef altijd in mijn handen.”
Frans zou ‘zijn kindje’ wel willen afgeven, maar het is geen kwestie van willen. “In ons bestuur zitten voldoende mensen die het blad technisch kunnen uitgeven. Het is het inhoudelijke waar het schoentje wringt. Je moet altijd vanaf nul starten. Naast de aankondiging van activiteiten zijn er nog de vele diensten van de Gezinsbond zoals de kinderoppasdienst, de kortingskaarten, de spaarkaart, enzovoort. Maar ik blijf hopen dat er iemand van de redactie van Celkern overneemt.”
Voor Frans vormt het geen probleem om telkens iets op papier te krijgen. Als leerkracht Frans zag hij onze moedertaal als zijn hobby en hij is ook 14 jaar correspondent geweest voor een dagblad.
Post vs. digitaal
Zelfs in deze digitale tijden waarin onze mailbox ontploft van de nieuwsbrieven, kiest de Gezinsbond van Koekelare toch nog voor een geprinte versie van Celkern die per post wordt verstuurd. “We hebben het wel eens overwogen, maar er was geen consensus om digitaal te gaan. Alles is vandaag inderdaad op het internet te vinden, maar mensen weten vaak niet waar te zoeken. En men vergeet ook vaak dat niet iedereen actief is op het internet of dagelijks zijn e-mails leest.”
Celkern onderging de voorbije jaren ook een kleine metamorfose. “Vroeger werden ook opiniestukken geschreven in ons tijdschrift. Die waren dan bijvoorbeeld gericht tot het gemeentebestuur. We zijn ook van 200 Celkernen geëvolueerd naar 500 vandaag. Anderzijds hebben we beslist om van vier naar drie publicaties te zakken per jaar. Het aantal pagina’s is evenwel ongewijzigd gebleven al die jaren.”
(BC)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
