Al twee keer moest Franky Defauw zijn kersverse echtgenote Mai Thi Nha achterlaten in Vietnam omdat haar visum niet in orde geraakt. Nochtans moest het koppel in het thuisland van Nha aan heel wat voorwaarden voldoen om in het huwelijksbootje te mógen treden. Franky wijst met de vinger naar de “wereldvreemde” diensten van stad Ieper. “Ze steken stokken in onze wielen”, zegt hij.
Franky Defauw (57) woont voorlopig nog alleen in de Dikkebusseweg in Ieper. De in Diksmuide geboren Ieperling was vroeger zelfstandig handelaar in exotische vogels – nog steeds houdt hij twee ara’s –, maar leeft nu van een gewaarborgd inkomen. Al vele jaren is hij gecharmeerd door Vietnam en het was dan ook geen toeval dat hij er tien jaar na de scheiding van zijn eerste vrouw de nieuwe liefde van zijn leven ontmoette.
“Zo’n zes jaar geleden ging ik voor het eerst naar Vietnam”, vertelt Franky. “Het is een prachtig land dat me enorm fascineerde. Ondertussen ben ik er al vijf keer geweest en heb er heel wat vrienden. Ook met Vietnamezen in Duitsland heb ik regelmatig contact. Mai Thi Nha, die nu 38 is, leerde ik anderhalf jaar geleden kennen via het internet. Ik vond het stilaan weer tijd voor een serieuze relatie. Wij willen hetzelfde. We willen geen losse relaties meer en daarom zijn we getrouwd. Dat is wat ons bindt. Zij voelde zich ook wel aangetrokken door mij doordat ik zo veel weet over de cultuur van haar land.”
Geen taalbarrière
Franky en Nha trouwden op 5 oktober 2022 in het district Phu Cat in de provincie Binh Dinh, redelijk centraal in Vietnam. “Daar ligt het geboortedorp van mijn vrouw. Haar mama, broer, zussen… wonen er nog steeds. Mijn vrouw heeft lang voor haar zieke moeder gezorgd en is dan gaan werken in Ho Chi Minh City (de grootste stad van Vietnam, red.) in een internationaal vijfsterrenhotel. Daardoor is ze ook perfect Engelstalig. Gelukkig is er daardoor geen taalbarrière, want zelf spreek ik maar een paar woorden Vietnamees.”
“Tot mijn verbazing wordt ons huwelijk door de Ieperse stadsdiensten in twijfel getrokken”
Dat het huwelijk en de komst van Nha naar België wat papierwerk zou vergen, had Franky wel verwacht. “Voor het huwelijk heb ik alle gevraagde documenten laten legaliseren in Brussel. Daarna moest alles nog eens gelegaliseerd worden op de Vietnamese ambassade, ook in Brussel. Alles verliep zonder problemen. In Vietnam zelf regelde mijn vrouw veel. Alle documenten waren goedgekeurd door de autoriteiten en wij mochten huwen. Een Vietnamees huwelijk wordt ook erkend door de Belgische overheid. Na het huwelijk dienden wij in Ho Chi Minh City de aanvraag in voor Nha haar visum. Alles verliep vlot. Op 20 oktober was ik terug in Ieper, zonder mijn vrouw die nog allerlei zaken moest regelen in Vietnam en op 30 oktober was ons huwelijk al gelegaliseerd door de Belgische overheid. Tot zover het goede nieuws…”
Twijfel
Het was pas toen er ook in Ieper enkele formaliteiten moesten gebeuren, dat het misging voor Franky. “Begin november had ik een afspraak bij de dienst Leven in Ieper om mijn huwelijk in te schrijven. Daar werd ik tot mijn verbazing bespot en mijn huwelijk werd er in twijfel getrokken. Nochtans is trouwen in Vietnam zeer moeilijk, want je bent volledig afhankelijk van de Vietnamese overheid. Je moet echt over goeie papieren beschikken: je mag niets mispeuterd hebben, geen strafblad hebben… We moesten zelfs psychologische tests afleggen om vast te stellen dat we no mental illness hebben, zoals het letterlijk op het document staat.”
Na een maand ruzie maken en vele mails escaleerde het conflict. “Er werd een brief gestuurd vanuit Ieper naar de dienst Vreemdelingenzaken. Daar krijgen ze iedere maand 1.800 dossiers op hun bord, waardoor alles enorm veel vertraging oploopt. Op die manier worden we gesaboteerd”, klinkt het gefrustreerd.
Groot feest
Op 2 januari keerde Franky terug naar Vietnam voor het traditionele trouwfeest. “Het was een groot feest met 200 gasten en veel traditionele rituelen. Zelfs de burgemeester van Phu Cat was aanwezig. Je trouwt voor Boeddha, met veel show, wierookstokjes, vuurwerk, veel verschillende outfits… Allemaal heel speciaal en vredelievend, maar soms misschien een beetje erover”, glimlacht Franky. “Belgische vrienden en familieleden waren niet aanwezig om de kosten wat te drukken, maar ze verwachten wel dat ik nog iets organiseer in België. Sinds 11 januari ben ik nu terug in Ieper. Het was de bedoeling dat Nha zou meekomen om hier samen ons leven op te bouwen, maar ik moest haar dus opnieuw achterlaten.”
Franky steekt zijn irritatie niet onder stoelen of banken. “Wij zijn gehuwd, gaan voor elkaar zorgen, hebben elkaar trouw beloofd en willen samen zijn voor de rest van ons leven. Met onze liefde heeft de stad Ieper niks te maken”, zegt Franky boos. “Ik vraag enkel dat ze nu stoppen met het visum van mijn vrouw te saboteren. Dat kost heel veel geld. Ik spaar het eten uit mijn mond om dure tickets te kopen, voor die visumaanvraag… Er is geen enkele gegronde reden om mij of mijn vrouw Nha aan te vallen. Mentaal zien mijn vrouw en ik heel erg af door deze situatie. Om naar België te komen, heeft mijn vrouw bijvoorbeeld haar ontslag ingediend. Nu woont ze tijdelijk weer bij haar mama in het dorp.”
Geen commentaar
De Ieperling staat te popelen om te bewijzen dat de liefde tussen hem en Nha echt is. “De stadsdiensten zeggen dat ze ons huwelijk grondig willen onderzoeken, maar ik heb hier nog niemand gezien. Nochtans staat mijn computer vol met foto’s van ons samen en van het huwelijksfeest. We moeten nu gewoon wachten tot er een visum komt van de dienst Vreemdelingenzaken, maar eigenlijk zijn wij volledig wettelijk getrouwd. Mijn vrouw is geen asielzoekster, ze vraagt niets. Nu sta ik hier met een bruidsboeket, maar zonder bruid. Het was heel hard en triestig dat ik haar daar heb moeten achterlaten, al voor de tweede keer.”
We vroegen een reactie van schepen Ives Goudeseune (Vooruit), bevoegd voor de dienst Leven, maar hij wilde geen commentaar geven. “Gezien het over een persoonlijk dossier gaat kan, mag en wil ik daar ook niet op reageren.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
