Verdediger Bram Vandenbussche hangt zijn voetbalschoenen aan de haak. De Bruggeling was bijna vijftien jaar prof in eerste en tweede klasse voor zowel Cercle Brugge als KSV Roeselare. “Ik kende in die periode heel mooie jaren, met vooral de promotie met Cercle naar eerste klasse als een uitschieter. Maar ook in provinciale was ik heel tevreden.”
De Bruggeling Bram Vandenbussche voetbalde in provinciale bij SVV Damme en daarna voor SK Eernegem. Daar nam hij zondag in een eindrondematch tegen Lissewege afscheid als actieve voetballer. De centrale verdediger had de gewoonte om zijn clubs lang trouw te blijven, en speelde in zijn carrière slechts bij vier ploegen.
Vandenbussche was iemand die nooit opgaf en telkens speelde met het mes tussen de tanden, in functie van zijn ploeg. “Mijn beslissing om te stoppen kwam er eigenlijk begin dit jaar. Ik ben 41 jaar en wil mijn lichaam nu laten rusten. Geen trainingsdagen meer tijdens de week en tijdens het weekend geen verplichtingen meer om een match te spelen.”
Nummer 12
Bram had de intentie om nog tien volle matchen te spelen en ook in de eindronde zijn steentje te kunnen bijdragen. Maar een blessure stak daar een stokje voor. Dankzij een chronische ontsteking aan de achillespees bleef hij de voorbije weken aan de kant, tot zondag bij zijn afscheid.
Zijn voetbalverhaal begon op zijn zesde bij Cercle. Hij speelde er tijdens zijn jeugdopleiding samen met Thomas Buffel, tot die op zijn veertiende naar Nederland vertrok.
Frederik Boi was een andere leeftijdsgenoot. Vandenbussche doorliep alle jeugdreeksen van groen-zwart en in november 2000 maakte hij zijn droom waar: als speler van de beloften een eerste keer op het wedstrijdblad bij de eerste ploeg.
Hij vroeg het nummer 12 aan, verwijzend naar zijn geboortedatum 1 februari. Maar omdat het nummer 12 al was ingenomen door Boi keerde de Bruggeling de cijfers om. Van dan af voetbalde Bram steeds met nummer 21.
‘Bakkertje’
‘Bakkertje’, zo werd hij bij Cercle vooral genoemd, omdat zijn vader Herman Vandenbussche 36 jaar lang een bakkerij in Assebroek had. Uiteindelijk werden het bij groen-zwart ruim tweehonderd matchen waarin hij veertien keer scoorde, de gouden schoen van vriendenkring d’Echte kreeg, tot Glen De Boeck hem naar de uitgang verdreef.
Een nieuwe uitdaging volgde voor Vandenbussche: een profcontract bij KSV Roeselare met Dennis van Wijk als coach. Uiteindelijk werden het vijf mooie seizoenen met circa 140 wedstrijden. In 2014 wilde KSVR een andere weg inslaan en Bram koos voor eersteprovincialer Damme, in combinatie met een job als leerkracht LO aan het Sint-Andreasinstituut in Oostende.
“Tot dan kon ik profvoetballer zijn, wat mooi is. Provinciale was totaal iets anders, maar ik heb mij daar niet verveeld. Met Damme zorgden we voor een grootse prestatie door in eerste provinciale te promoveren, met een degelijke, maar zeker geen topploeg. De keerzijde van de medaille was dat we verzwakt in vierde nationale voetbalden en meteen weer degradeerden, naar tweede provinciale zelfs.”
Bram Vandenbussche woont met zijn echtgenote Nele De Visch en Matizze (12) en Pippa (10) in Varsenare. Zijn zoon voetbalt volgend seizoen bij de U14 van Cercle en trekt eind volgende maand zelfs met de U13 voor een tornooi naar AS Monaco.
“Een trainerschap? Ik kreeg al aanvragen, maar ga eerst een jaar niets doen, althans met geen vaste verplichtingen binnen het voetbal”, besluit Vandenbussche.
(AC)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
