Emma Joye: “Ik zie wel waar het leven mij brengt”

Kurt Vandemaele
Kurt Vandemaele Reporter

Kurt Vandemaele trekt door de straten van Kortrijk en stelt aan de voorbijgangers één vraag: “wie ziej gie?”. Een vraag die velen onder ons zo vaak zouden willen stellen. De antwoorden krijg je hier te zien in de videoreeks ‘De Kortrijkzaan’. Leer de mensen uit je buurt kennen. Vandaag: Emma Joye.

https://www.youtube.com/watch?v=4JG3MOiGt-Y

Emma Joye is gehaast wanneer ik haar stop. Ze is op weg naar een vergadering van Markant. Ze is uitgenodigd door haar bazin. Daar komt een ‘personal shopper’ spreken. Ook al heeft Emma er geen benul van wat zo’n personal shopper doet, toch kijkt ze er naar uit. Omdat Emma nu eenmaal een jongedame is die nog met verwondering tegen het leven aankijkt. Grote plannen maakt ze nog niet. Emma doet wat zovelen onder ons zouden willen doen, leven in het moment.

Dat verklaart ook waarom ze graag een praatje slaat, ook al is ze gehaast. Of ze grote dromen heeft? “Ik zit eigenlijk redelijk goed in mijn leven nu. Misschien daarom dat ik nog niet meteen bezig ben met de volgende stap,” zegt ze. Of ze kindjes wil? Of een groot levensplan heeft? “Oei, ik krijg al stress van de vraag alleen al,” lacht ze. Ik ben meer het type dat zich laat meevaren met de stroom. Ik zie wel waar het leven me brengt.” Tot voor kort woonde ze in Gent. “Mijn vriend woonde er samen met vrienden en ik ben toen een jaartje bij hem gaan intrekken. Maar intussen hebben we hier een huisje gevonden. Ik wou dicht bij mijn familie wonen. Ik heb twee zussen die heel ver wonen, in Zonhoven en in Leuven, en daarom wou ik dichter bij thuis wonen. Niet ergens tussenin. Ofwel heel ver, ofwel heel dicht.” Ze pauzeert even en zegt dan lachend: “Mijn broer woont nog dichter, die woont in de straat.” Emma werkt bij Style Copy Print, een drukkerij in Kortrijk. “Ik ben er met van alles bezig. Nee, ik ben geen grafisch vormgever, maar op de duur mag je me wel zo gaan noemen.” Blijkt dat Emma lerares plastische opvoeding is. “Ik ben ook bezig als illustratrice. Ik ontwerp soms geboortekaartjes en zo.” Lesgeven heeft ze even gedaan. “Maar ik zat toen een jaar in veel te veel verschillende scholen en dat was eigenlijk niet tof. Nu heb ik een stabielere job. En dat is ook wel tof. Ik leer nu van alles bij over drukwerk en ik heb contact met de klanten. Ook dat is leuk.”

Zo tof is het op het werk dat ze na de werkuren met haar bazin naar voordrachten gaat luisteren over onderwerpen die haar compleet vreemd zijn. Mij zegt het concept van een ‘personal shopper’ wel iets. Omdat ik de film gezien heb met Kristen Stewart waarin ze een styliste speelt die voor rijke mensen kleding, juwelen en accessoires gaat uitkiezen, zodat de personen in kwestie alleen geld, maar geen tijd moeten verspillen aan shoppen. “Oei neen, niets voor mij,” lacht Emma. “Ik ben daar zelf heel graag mee bezig. Plus neen, ik kan me zo’n assistente ook helemaal niet veroorloven. Maar ik ga wel graag eens luisteren naar wat die dame te zeggen heeft. Wie weet kan ik er nog iets van opsteken.” En weg is ze.