Wauw, Blankenberge? Echt van de kust? Kan jij dan elke dag de zee zien? Moest ik niet zo verdomd lui zijn om vanuit mijn huis nog enkele meters de helling naar de dijk op te stappen wel.
U ziet het, ik ben een rasechte Blankenbergenaar. Ik stap mijn huis uit en na enkele meters sta ik al met mijn voeten in het zand. Eentje van ‘t zeetje, zoals ze wel eens zeggen, dat ben ik. Ik woon hier al mijn hele leven en breng al zo lang ik me kan herinneren mijn zomers door op het strand tussen de crèmes en de baigneurs.
We gaan er dan ook niet moeilijk over doen, de Graslei gaat mijn Blankenbergs zeetje nooit vervangen. Begrijp me niet verkeerd, Gent heeft zeker zijn gezellige plekjes. Elk café heeft er de Rougekes die je hier niet snel zal vinden. Jaren keek ik er al naar uit om mijn studentenavontuur te beginnen in het verre binnenland. Tot ik mijn veilige thuishaven (letterlijk dan) moest verlaten. Het drong al snel tot me door dat ik mijn warme stad had ingewisseld voor het iets minder warme Gent.
De Graslei gaat mijn Blankenbergs zeetje nooit vervangen
Daarnaast kreeg ik nog eens het lumineuze idee om Journalistiek optie radio te gaan volgen. U voelt hem al komen. Radio? Met dat accent? Kortom mijn wortels zitten nog diep in mijn hometown gegrond en mijn enthousiasme voor het Oost-Vlaamse Gent was al snel verdwenen.
Geen probleem, zei voadre, heel West-Vlaanderen zit toch in Gent! Wel probleem pa, ze denken hier dat ik elke dag patatten eet en ik moet dagelijks zeker drie keer ‘muggengeheugen’ zeggen tegen mensen die denken dat ik werkelijk geen verschil ken tussen ‘g’ en ‘h’. Verstaanbaar ben ik hier nog net. Al verschieten ze toch eens goed als ik voor de radio mijn dialectisch gebrabbel wat achterwege kan laten.
Ze denken hier dat ik elke dag patatten eet en ik moet dagelijks zeker drie keer ‘muggengeheugen’ zeggen
Er wordt al eens gelachen met die West-Vlamingen en hun taaltje in Gent. Maar geef toe, we zijn gezellig, we zijn grappig en ons vettig taaltje is toch gewoon leuk om naar te luisteren. Zelfspot is hier de beste overlevingstechniek! En toch betrap ik zelfs enkele niet West-Vlaamse vrienden erop dat ze woordjes uit mijn dialect overnemen. Zo slecht zal het dus wel niet zijn.
Ondanks het feit dat wij hier de indringers zijn, zie je dat er tussen de West-Vlamingen in Gent een hechte band bestaat. Zo heb ik altijd wat samengehokt met andere provinciegenoten. Je bent natuurlijk altijd net dat tikkeltje vriendelijker als je hoort dat iemand uit jouw regio komt. Zo van hé, we’re in this together, een soort van West-Vlaams ghetto dus.
Mijn beslissing was snel gemaakt: Gent ging nooit mijn thuis worden
Ik had het jammer genoeg al snel door, ik ging niet een van die studenten worden die bleef plakken in zijn studentenstad.
Ik heb er heel wat vrienden gemaakt, veel gefeest, rougekes gedronken en ontelbare keren julientjes besteld. Van leuke cafeetjes tot goede restaurantjes, je vindt veel in Gent maar zeker niet alles. De zee, de meeuwen, het strand, de kleine cafés, het geroddel, de pakken toeristen bij mooi weer maar vooral de sfeer in mijn thuisstad, ik miste het allemaal. Mijn beslissing was snel gemaakt: Gent ging nooit mijn thuis worden.
Na zo’n 4 jaar gemis naar mijn geliefde kuststadje heb ik dan ook beslist om terug te keren. Terug naar de zee, naar thuis, naar Blankenberge Blankenberge wondermooie stad.
Lees onze reportages, blogs en interviews op www.kwkaaptgent.be.
KW Kaapt Gent
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier