Alexander Deprez stelt op zondag 2 februari zijn nieuwe boek ‘Prins Albert: Prelude van een communist’ voor, een relaas van zijn vormingsjaren. Verwacht een meeslepende boekvoorstelling met livemuziek, persoonlijke verhalen en een unieke sfeer.
“Binnenkort krijg ik misschien zelf kinderen. Ik wil geen alcoholverslaving en ik wil al zeker geen agressie vertonen waar mijn kind bij zou kunnen zijn.” We spreken met de bloedeerlijke Alexander Deprez (29) over zijn nieuwe boek Prins Albert: Prelude van een communist. Het rauwe en eerlijke verhaal werpt een licht op zijn jeugd, de relatie met zijn vader en de impact van alcoholisme en geweld binnen de arbeidersklasse.
Broederschap
Kuurne, Wevelgem, Lauwe, Moorsele, Rekkem … Alexander Deprez, zijn zus en zijn vader gingen destijds de Zuidwest-Vlaamse gemeenten af in de betreffende periode. In 2010 was vader Deprez anderhalf jaar lang de cafébaas van de Prins Albert in Lauwe. “Dat was een vrij intense periode en voelt in mijn herinneringen veel langer aan. Het café had uiteraard een naam: het waren allemaal ‘ruige’ mannen die moesten knokken in het leven, maar er hing ook een vorm van broederschap. Ik weet nog goed dat ik op mijn vijftiende viel met mijn brommer. Ik moest met een gebroken stuur terug naar huis, maar van zodra ik de Prins Albert binnen kwam, schoot iedereen in actie. Het herstellen van mijn brommer werd dé prioriteit.”
‘Prins Albert: Prelude van een communist’ is veel meer geworden dan enkel die herinneringen aan het Lauwse café. “Het gaat eigenlijk over de relatie die ik heb tot mijn vader. Het was een knappe, charmante man, maar wel een met een kort lontje. Er brandde veel vuur in hem. Hij is nooit gewelddadig geweest naar mij toe, maar wel vaak naar anderen.”
Brokken lijmen
Zijn vader sleepte daarnaast een alcoholprobleem met zich mee na zijn tweede grote relatiebreuk. Die periode liep van Alexanders veertiende levensjaar tot een paar jaar geleden. “Dan spreek ik over gemiddeld meer dan een bak bier per dag, met ook nog eens sterke drank. Het was als een soort roes voor hem. Toen hij ermee stopte, was het alsof ik mijn vader terugkreeg. Hij is door het diepste dal gegaan, heeft de brokken gelijmd en ik ben heel erg trots op hem!”
“Hoe doorbreek je cyclus van alcohol, geweld en trauma’s in arbeidersklasse?”
Alexander bedankt zijn vader dan ook uitdrukkelijk dat hij in het boek soms ook de minder mooie kant mocht belichten. “In die periode was het alsof ik rouwde voor iemand die niet dood is. Erna leerde ik bijna mijn vader terug kennen. Hij is een prachtig persoon: rijkdom interesseert hem niet, hij heeft een gouden hart en wil iedereen helpen, als hij dat kan.” Hij lanceerde bijvoorbeeld de oproep om met enkele mededakwerkers het dak van dieren-asiel De Knuffelpootjes in Rekkem te herstellen.
Deterministisch
Sociaal determinisme, intergenerationele overdracht… Hoe je het ook wil noemen: Alexander ziet bepaalde patronen terugkeren, wil er bewustzijn rond creëren en de cyclus doorbreken. “Mijn grootvader dronk veel en werd weleens agressief, en bij de generatie daarvoor was het hetzelfde verhaal. Agressie en alcoholisme: je ziet het vaak terugkeren in de arbeidersklasse. De democratische middelen zijn er immers vaak niet of ze zijn te duur. Iemand in elkaar timmeren is dan een makkelijker verdedigingsmechanisme. Het zijn allemaal harde mensen. Het is beter om dergelijke zaken bespreekbaar te maken.”
Het was weliswaar aanvankelijk niet de bedoeling om er deze klassenanalyse van te maken. De auteur is zelf sinds anderhalf jaar volledig gestopt met drinken – niet dat de proporties even groot waren, maar hij herkende bepaalde patronen. “Toen ik stopte met drinken, begon ik zaken uit het verleden beter te begrijpen. Na een tijdje bleek het dat dat beter ging als ik de herinneringen neerschreef: je staat dan immers meer stil bij hoe je je voelde op dat moment. Zo komen er fragmentarische herinneringen terug, het is als een puzzel die je maakt. Voor mij had het schrijfproces best een therapeutische insteek.” Het boek is een verzameling van die verschillende schrijfsels geworden.
boEgie woEgie
Bij elk goed boek hoort een passende boekvoorstelling. Voor Alexander hoefde dat niet het typische panelgesprek te zijn in een centrumstad. boEgie woEgie blijkt dé plek bij uitstek voor zijn eigenzinnige boekvoorstelling. “Het is een logische keuze: je bent dichter bij de plek waar het verhaal zich afspeelde en we krijgen er zo goed als carte blanche.” Wat dat precies inhoudt, kom je zondag 2 februari om 15 uur te weten. Verwacht een sfeer die de Prins Albert van destijds benadert, een goede streep kwalitatieve livemuziek en genoeg boeken. De inkom is gratis.
Meer info via het Facebookevenement.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
