Eddy Vens houdt Poco Loco nog steeds gesloten: “Als we volop mogen genieten, heropen ik”

In Heule kennen heel wat mensen de 52-jarige Eddy Vens. Eddy – Eddietje of zelfs dien die oltid kwoad is – is wat we in de volksmond “een figuur” zouden kunnen noemen en vaak lijkt het erop dat hij geen geheimen meer heeft. Toch kennen slechts weinig mensen de echte Eddy, een man die meer is dan alleen maar de façade van zijn club de Poco Loco. “Op mijn leeftijd ben je uiteindelijk niet meer bezig met de toekomst, zolang je maar gezond en gelukkig kan zijn”, klinkt het bijna als een lijfspreuk bij de Kortrijkse spraakwaterval.

Het verhaal van Eddy begint een kleine 14 jaar geleden. “Ik was aan de slag in een kledingzaak toen mijn leven overhoop werd gehaald.” De Heulenaar, niet op zijn mondje gevallen, blikt terug op een parcours dat niet altijd even evident was. “De samenwerking tussen mijn toenmalige werkgever en mezelf kwam tot een einde en ook in mijn privéleven liep het niet echt van een leien dakje. Mijn relatie liep op de klippen en ik zat helemaal in zak en as. Het was een moment waarop ik dacht van ‘is dit het nu?’ Plots word je keihard met een bittere realiteit geconfronteerd en wordt het allemaal erg donker in je gedachten. Toch slaagde ik erin opnieuw recht te staan en begon ik na te denken over het verdere verloop van mijn leven. Op die manier ben ik uiteindelijk in Heule terechtgekomen.”

Droom waarmaken

Het was een puur toeval dat Eddy naar de Kortrijksestraat bracht. “Waar je nu zit, waar nu de Poco Loco is, was er vroeger een piepklein café”, gaat hij verder. “Het was nog een rasechte bruine kroeg, als ik eerlijk mag zijn zelfs een tikkeltje aftands maar het had meer dan voldoende charme om me aan te spreken. Iemand die een mentale oplawaai van formaat krijgt, zoals ik toen, heeft nood aan dingen waar hij zich kan aan optrekken. Voor mij was dat het kleine café. Het was een complete mix van redenen die me wisten te overtuigen. Niet alleen kon ik vanaf nu beginnen werken aan iets voor mezelf, een project dat volledig ‘Eddy’ zou zijn, maar ik had ook een basis die helemaal niets meer met mijn verleden te maken had. Ondertussen is er van dat kleine café geen sprake meer maar kon ik wel mijn droom waarmaken.”

Die droom houdt zich vandaag verscholen achter de mysterieuze gevel. “In de beginjaren was het een café zoals we cafés allemaal wel kennen”, vervolgt Eddy. “Gaandeweg merkte ik echter op dat ik steeds meer jonger en dynamischer cliënteel wist aan te trekken. Dat zijn dan de mensen die echt op stap willen om stoom af te laten en niet zozeer even een pint aan te toog willen pakken. Mijn café werd een danscafé, waar je naast een pint drinken ook even de voeten kon losgooien. Uiteindelijk bleek ook dat te evolueren want mensen kwamen naar hier na de gewone uren van de horeca. De Poco Loco werd geboren, een echte club waar je tot diep in de nacht, volledig in de ban van opzwepende beats die onze dj uit de luidsprekers laat knallen, kan feesten.”

Absolute prioriteit

Stap voor stap brengt Eddy zijn privéleven naar boven, een privéleven dat niet noodzakelijk gelijk loopt met zijn imago als clubeigenaar. Toch is de link met de zaak nooit ver weg. “Ik ben op dit ogenblik vrijgezel, maar als er een knappe man zich aanbiedt, ga ik natuurlijk alle opties bekijken”, lacht de Heulenaar. “Ik schenk meteen ook graag klare wijn. Wie zich in mijn leven wil nestelen, komt eigenlijk bijna meteen op de tweede plaats. Mijn zaak is de absolute prioriteit en als mensen zich hierin niet kunnen vinden, is de match misschien niet zo goed als we oorspronkelijk dachten.”

Als je in een club aan de slag bent, moet je wat haar op je tanden hebben

De smaakvolle inrichting van Eddy’s appartement staat in schril contrast met de sfeer die in zijn club heerst. “Ik ben altijd erg gepassioneerd geweest door mode en decoratie”, klinkt het. “Waar ik woon heb ik graag dat alles stijlvol is aangekleed. Het plaatje moet kloppen en daar steek ik best graag wel wat moeite in. Het is hier jarenlang een bouwwerf geweest want in het kleine café van weleer kon je absoluut niet wonen. Nu ben ik erin geslaagd om er een mooie loft van te maken en ik ben trots op het resultaat. Via sociale media deel ik soms enkele plaatjes van mijn interieur en heel wat mensen denken dan dat ik met de lotto heb gewonnen. De realiteit is dat ik heel wat tijd spendeer aan het zoeken naar knappe en decoratieve objecten aan spotprijzen. Solden, een uitverkoop, rommelmarkten en zelfs de kringloopwinkel! Het zijn de plaatsen waar je me met de regelmaat van de klok terug kan vinden. Het is niet omdat iets er duur uitziet dat het daarom ook duur is.”

Taboes doorbreken

Tijd om te zoeken en te decoreren is er voor Eddy op dit moment heel wat want de Poco Loco, zijn meest waardevolle bezit, is dicht. “Natuurlijk weet ik dat mensen hierover spreken en daarom niet altijd in de meest positieve vorm.” Eddy zucht wanneer het onderwerp wordt aangehaald. “Weet je, dit is een club waar we vanaf dag 1 heel wat taboes hebben weten te doorbreken. Ik herinner me nog die keer dat we hier een underwearparty hebben gehouden. Mensen die zich in hun knapste onderbroek of lingerie op de dansvloer waagden, kregen champagne aangeboden. Nu zijn er heel wat erotische clubs waar een onderbroek of zelfs een blote borst niemand nog choqueert, maar in die tijd was ons feestje bijna taboe. Dat was net de reden waarom mensen naar hier kwamen. In de Poco Loco was alles mogelijk en een feest was er ook daadwerkelijk een feest. Kerstmis, Halloween of gewoonweg een thema-avond? Het was van a tot z geregeld en zelfs de kleinste hoekjes en kantjes werden aangepast aan het concept van de avond. Helaas is dat momenteel allemaal onmogelijk door de coronapandemie. ‘Ja ma, Eddietje, je mag toch gewoon opendoen’ is een zin die ik al heel veel heb gehoord de afgelopen tijd maar ik kies er bewust voor om dicht te blijven. Pas wanneer alle maatregelen van de baan zijn en we weer volop mogen genieten, open ik opnieuw de deuren. Niemand komt naar hier om gewoon een pint te drinken maar om compleet los te gaan, iets wat nu niet kan.”

In de streek staat Eddy bekend als een nors iemand. “Zeg nu zelf: dat klopt toch niet? Ergens begrijp ik wel vanwaar dat idee komt. Ik ben rechtuit in alles wat ik doe. Als ik een mening heb over iets of iemand, verkondig ik die ook. Aan achterklap doe ik niet aan mee want daarmee los je niets op. Voor heel wat mensen is dat erg confronterend maar uiteindelijk weet je altijd wat je hebt, of net niet hebt, aan mij. Trouwens, als je in een club aan de slag bent, moet je wat haar op je tanden hebben of binnen de kortste keren staat de boel op stelten.”