Dieter Valentin is de uitbater van ‘t Groenhuis: “Ik zou graag starten met café-optredens”

Babyborrels, bluesavonden, verjaardagsfeestjes… In twee en half jaar ontpopte ’t Groenhuis van Dieter Valentin zich tot een drukbezochte ontmoetingsplek. Corona smoorde dan wel de lokaalmarkt in de kiem, maar Dieter startte met een restaurant waarin hij verder streeft naar meer duurzaamheid.

Dieter Valentin (40) had er al een heel parcours opzitten toen hij in oktober 2020 ’t Groenhuis opende. Hij werkte in een bank in Sint-Niklaas en was vertegenwoordiger voor verpakkingsfirma’s en een gevelbekleder, maar in ’t Groenhuis joeg hij een ideaal na. “In die periode las ik boeken over het klimaat en de voedingsindustrie”, vertelt Dieter. “Met de lokaalmarkt wilde ik de ideeën rond de korte keten in de praktijk brengen. Dat was het plan, maar toen kwam corona. De week na de opening sloten ze de horeca voor acht maanden, dus dat concept viel in duigen. Verhuur had ik ook niet. Het was echt wel heel erg lastig, zowel mentaal als financieel.”

Waarom is die lokaalmarkt mislukt?

“De beleving viel voor een groot deel weg door corona. Er waren geen proevertjes, je kon niet blijven plakken in het café… Woensdag was misschien ook niet de beste dag voor die markt. Het was misschien beter op vrijdag geweest. De consument ging op den duur weer naar de supermarkt.”

Hoe erg vond je dat?

“Het deed pijn, want je hebt er veel tijd en geld in geïnvesteerd, maar achteraf bekeken was het goed dat het gedaan was. De verhouding tussen de omzet die we haalden en de bijdrage die we moesten afstaan aan de franchisegever zat niet meer goed. Als je minder verdient, dan dat je moet afgeven, dan moet je wel stoppen.”

Maar er was wel nog leven na de lokaalmarkt?

“De lokaalmarkt eindigde in september 2021 en dan ben ik beginnen zoeken achter een kok. In januari 2022 zijn we gestart met het restaurant, waar we heel bewust iedere week een vegetarische suggestie op de kaart hebben. Ondertussen mocht er ook weer een beetje zaalverhuur en met Ypres Blues kwamen er ook geregeld optredens. De zaal wordt nu veel verhuurd voor babyborrels, communiefeesten, verjaardagsfeestjes, nu en dan een trouwfeest… Al probeer ik dat te beperken, zodat er niet te veel overlast is in de buurt.”

Is ’t Groenhuis ondertussen een ontmoetingsplek voor de buurt?

“Meer en meer zie je dat wel. Mensen die aanschuiven bij andere mensen die ze kennen. Dat is wel leuk. Met de avonden van Ypres Blues hebben we een vast publiek en tijdens de week zijn er ook vaste klanten. Die mensen beginnen elkaar te kennen en met elkaar te praten. Het is minder anoniem en minder toeristisch als wanneer je op de Grote Markt zou eten. Mensen komen ook wel voor dat huiselijke, het herkenbare…”

Wat zijn de plannen nog dit jaar?

“De co-working stopt. Ik denk dat Ieper hiervoor te klein is. De ruimte boven wordt nu meer verhuurd als vergaderzaal, op zich is dat ook goed. Ik zou ook graag starten met café-optredens, al weet ik nog niet wat het precieze concept wordt. Wat we nu ook doen, is ‘reis rond de wereld’, waarbij we iedere eerste vrijdag van de maand de keuken van een bepaald land brengen. We zijn nog steeds lichtjes aan het groeien, de mond-tot-mondreclame doet zijn werk, ik heb een heel goeie chef… Het zit wel goed.”

Brouw je nog steeds je eigen bier?

“Zeker, maar niet meer Borelle Saison (het bier dat hij samen met broer Tim ontwikkelde voor de Borelle in Dranouter, red.). Dat is nu Valentin Saison geworden. Het is hetzelfde recept als de Saison Borelle, maar met een andere naam.

Mensen komen ook wel voor dat huiselijke

We waren zo trots op dat recept dat we het toch niet wilden afgeven. Het is een relatief droog en bitter bier, een beetje dezelfde stijl van bier als Orval. Orval heeft ook weinig restsuiker en is niet zoet. Het is voorlopig ons enige huisbier, maar misschien komt er ook nog een Valentin blond en een Valentin tripel.”

Je speelde vroeger ook gitaar in bandjes.

“Met enkele vrienden zat ik vroeger in The Backdoors, een The Doors tribute band. Dat was wel een leuke periode. De mooiste herinnering was ons concert op de Muzikale Dinsdagen. Maar we speelden ook veel in cafeetjes, op Bal-à-Deuse, Bezemrock… Dat was leute voor ons. Voordien zat ik trouwens in een metalband: Cradle of Dismission. Een naam waar we lang over nagedacht hebben…” (lacht)

Hoe Iepers ben jij?

“Toch behoorlijk. Ik ben opgegroeid in de Zonnebeekseweg, zat in het bestuur van het JOC, in de Scouts, in de jeugdraad… Dus ja, ik voel me zeker Ieperling in hart en nieren. Mocht ik alles mogen herdoen, dan zou ik misschien niet meer in Ieper wonen. Mijn twee broers wonen nu in Kortrijk, mijn beste maat in Gent en ik ga er graag naartoe. Op de trein kan ik ook wel efficiënt werken achter de laptop. Het is ook het land niet uit. Voor ons is het op een uur afstand, een Amerikaan zou zeggen dat het naast de deur is. Het is maar hoe je het bekijkt. Ik woon hier graag, maar ik ga ook heel graag eens naar een grotere stad. Dat verruimt je blik.”