Adelbert Algoed (62) is – hoe kan het ook anders? – thuis in Kortrijk. Van Den Chips tot de Estaminet, van Jules Bar tot De Promenade – de officieuze nachtburgemeester is er kind aan huis. Als ‘gediplomeerd uitgaander’ is hij de ultieme curator van de Kortrijkse horeca.
Hoe zou je je band met Kortrijk omschrijven?
“Kortrijk is als een goed glas bier: je kan er nooit genoeg van krijgen. Soms ga ik wel eens naar een andere stad, meestal Brussel of Oostende, maar telkens keer ik met plezier terug. Kortrijk blijft mijn thuisbasis. Ik ben hier geboren en getogen.”
Adelbert Algoed: gediplomeerd uitgaander
Adelbert Algoed. Een royale naam met een schijnbaar royale levensstijl. De Kortrijkzaan noemt zichzelf een gediplomeerd uitgaander en kent na 62 jaar elke pint uit het assortiment van de Kortrijkse horeca. In 2007 werd hij door de webblog ‘Het verdriet van Kortrijk’ democratisch verkozen tot nachtburgemeester. Adelbert Algoed hield zelf café in de eighties en nineties. Hij was negen jaar lang de uitbater van ’t Fonteintje en kwam zo ook in contact met volksheld Johny Turbo. Na de uitbatersperiode kwam de focus terug wat meer te liggen op de kunsten. De man is reclameschilder van opleiding en smukte al heel wat gevelsop. Sarah’s Haircut Shop en Paul’s Boutique zijn twee in het oog springende voorbeelden.
Wat is je mooiste jeugdherinnering aan de stad?
“Dat moeten de Sinksenfeesten van 1985 zijn, met Urban Sax. Dat spektakel heeft zich echt in mijn geheugen gebrand. Ik speelde toen net saxofoon en het was ongelooflijk om zoiets te zien. Twee dagen lang, eerst in het Begijnhof en daarna de apotheose aan de Broeltorens. Voor mij was dat fenomenaal, iets wat ik voordien of nadien nooit meer zo ervaren heb.”
En je favoriete plek in Kortrijk?
“Dat is de Vaart (stuk kanaal Kortrijk-Bossuit, red.). Je hebt er cafés, groene plekken en het openluchtzwembad. Als kind zat ik in de zwemclub en ik bracht daar mijn zomers door, ’s morgens en ’s avonds trainen in het zwembad en tussendoor rondhangen langs het water. Het is een plek vol herinneringen voor mij!”
Welke lokale horecazaak raad je iedereen aan?
“Ik heb eigenlijk niet één favoriet. Van Den Chips tot Estaminet, van Jules Bar tot aan de Promenade: overal kun je wel je ding doen. Als ik er toch eentje moet uitlichten, dan is het café Cassimir, uitgebaat door ‘Kassie’. Dat voelt voor mij een beetje als mijn eigen café: elke keer ik er binnenstap, is dat thuiskomen. Het is alsof ik in mijn eigen café van destijds binnenstap (hij was in de jaren 80 en 90 de uitbater van ’t Fonteintje, red.) ‘Support your local weirdo’, zeg ik altijd. Hij doet me waarschijnlijk het meest van al denken aan mezelf (lacht)!”
“Een vleugje kleur zou Kortrijk echt deugd doen”
En om te shoppen?
“Daar ben ik eerlijk in: ik ben absoluut geen shopper. Ik heb geen vaste winkels en koop overal wel eens wat ik nodig heb. Je vindt in Kortrijk sowieso je ding, maar een echte winkel die ik zou aanraden heb ik niet.”
Wat is er het meest veranderd sinds je jeugd?
“De Leie. Toen ik jong was, was dat eigenlijk een open riool. Het stonk, het water was vuil en het was een plek die je liever vermeed. Nu is dat helemaal anders: de Leie is een recreatiezone geworden, met wandel- en fietspaden en plekken waar je gewoon graag komt. Dat is een gigantische verbetering voor de stad.”
Wat zou je graag anders zien?
“Ik mis een beetje kleur in het centrum. Veel gevels zijn verplicht in zwart of wit geschilderd en dat maakt het geheel wat somber. Een stad mag gerust wat meer sprankelen. Een vleugje kleur zou Kortrijk echt deugd doen.”
Als je één ding mocht realiseren voor Kortrijk, wat zou dat zijn?
“Ik zou het kruispunt bij de Appel creatiever willen aanpakken. Nu is dat nogal kaal en saai, maar je zou er een kunstwerk van kunnen maken. Niet noodzakelijk groot of bombastisch, maar iets met meer kleur, ornamenten en artistieke accenten.”
Welke persoon of vereniging verdient volgens jou meer erkenning?
“Hans Masselis van Den Chips. Hans is 77 jaar, staat al 59 jaar in het caféleven en is al 54 jaar uitbater van Den Chips. Paul Drèze, de man achter café Au pont du Canal, vernoem ik ook graag. Drèze heeft me in het verleden ook al vaak carte blanche gegeven bij het beschilderen van de gevels van zijn cafés. Dat apprecieer ik enorm. En niet te vergeten: Peter Deurinck van Den Bras en Den Trap. Hij heeft een muziekclub uit de grond gestampt die zelfs internationaal niveau kan halen. Voor mij mogen alle cafébazinnen trouwens wat meer respect erkenning krijgen. Voor hen is het soms extra moeilijk!”
Zou je hier willen oud worden?
“Ik denk dat ik mijn pensioen elders zou doorbrengen. Kortrijk blijft wel altijd mijn thuis en in mijn hart, maar voor mijn oude dag droom ik van iets zonnigers. Toch zal ik altijd de vergelijking maken met Kortrijk, waar ik ook beland.”
