Delphine Steelandt: “Ik heb geleerd om veel meer los te laten”

Neem het van ons aan: het is onmogelijk om langer dan vijf minuten met een rothumeur in de buurt van Delphine Steelandt te zijn, zonder dat er een knoert van een glimlach op je gezicht verschijnt. Ook vandaag. Ook al is de fitnesszaak die ze runt met haar man al maandenlang gesloten. Delphine blijft namelijk niet graag bij de pakken zitten. “We zijn als gezin ook veel dichter naar elkaar toegegroeid.”

Twee weken voor het land in lockdown ging vorig jaar, stelde Delphine Steelandt haar boek #FitFood voor in een bomvolle zaal waar doorgaans elke avond een pak gasten zich in het zweet fitnessen. Delphine is als voedingsdeskundige en sportinstructrice al een paar jaar een klinkende naam en ziet haar boeken steevast in de top tien opduiken. Ook de fitnesszaak die ze met haar man Bert runt, is een groot succes, ook al is het er nu akelig stil. Maar niet bij Delphine zelf. Eind vorig jaar brachten zij en Bert het boek #HighFive uit en maakten ze de switch naar online lessen.

Oe is’t?

“Supergoed eigenlijk. We zijn druk bezig. We hebben net #FitMeal gelanceerd, een gezonde maaltijd die je kan verkrijgen in heel wat verswinkels en supermarkten. Er is veel vraag naar en het is de bedoeling dat je ons straks overal in het land vindt. Het succes heeft me wel wat overvallen. Oorspronkelijk dacht ik het zelf te kunnen bolwerken, maar ik werk nu toch samen met een charmante dame, die alles lokaal, vers en ambachtelijk klaarmaakt. De recepten ontwikkel ik zelf en het resultaat moet vers, gezond en koolhydraat arm zijn, minstens 60 procent groenten bevatten, handgesneden… enfin, ik heb de lat best hoog gelegd. (lacht) We hopen daar nu samen in te groeien.”

Was dit er ook gekomen zonder corona?

“Dat idee zat al even in mijn hoofd. Maar vorig jaar kregen we opeens veel tijd extra. En ik ben niet het type om stil te zitten. Ik vind dat ik veel te jong ben om een jaar af te wachten. Je dag doorkomen door af te tellen tot je favoriete serie begint op televisie… nee, dat is echt niets voor mij.”

Jullie ontwikkelden ook een online fitnessprogramma, dat blijkbaar een succes is.

“Ik deed zo’n online sessie voor Plopsa en dat was zo leuk, dat ik mij afvroeg of we ook zoiets voor onze klanten konden doen. Voor we het wisten, hadden Bert en ik een heel programma op poten gezet. Elke avond geven we live lessen en in het weekend doen we dat ’s morgens. Op vrijdag hebben we vrijaf. Het leuke is dat zowel mannen als vrouwen het kunnen doen. Wij doen het gezellig van thuis uit, zonder al te veel poespas. We zijn gewoon onszelf. Ons sprintprogramma en videoplatform Vid-Fit gaan we ook na de crisis verderzetten.”

Hoe blijf je positief als je een dipje hebt?

“Door er bewust voor te kiezen. Als je een slechte dag hebt, dan kan je twee kanten op. Ofwel geef je eraan toe, ofwel doe je er iets aan. Natuurlijk hebben wij ook wel eens een slecht moment. Bert en ik voelen dat al snel aan van elkaar. En dan proberen we daartegen te vechten. We herkennen het nu ook veel sneller dan vroeger, het is een voordeel dat we nu zoveel tijd bij elkaar spenderen. Daardoor zijn we nog dichter naar elkaar toegegroeid. Ik merk ook dat ik sport nodig heb. Op een slechte dag is het makkelijk om toe te geven aan dat lui zijn en ongezond te eten. Maar door te sporten, maak ik bewust die switch.”

Ben je van nature een positivo?

“Mensen die mij al mijn hele leven kennen, zeggen toch dat ze mij al altijd zagen lachen als kind. Onlangs vertelde iemand mij nog dat ik vroeger op weg van school naar huis, steevast naar iedereen zwaaide. (lacht) Ik werd ook op een positieve manier opgevoed en dat proberen we ook mee te geven aan onze zoon.”

Wat zijn jouw kleine ‘gelukskes’?

“De drie zoenen. Zo noemen we dat hier thuis. Als Marcel gaat slapen, blijft één van ons twee met opzet even achter, tot Marcel luid roept om knuffels van allebei. Dan geven we met zijn drietjes een grote knuffel aan elkaar of blijven we nog even samen op bed liggen. Dat is telkens een moment om te koesteren. Vroeger hadden we daar niet altijd tijd voor, want we geven vaak ’s avonds les. Maar dat speciale momentje geeft ons zoveel energie, dat ik dat nu niet meer wil opgeven.”

Wat is voor jou de grootste les uit de crisis?

“Er zijn er zoveel. Dat ik niet zoveel moet piekeren om onnozelheden, dat ik wat meer zelfvertrouwen mag hebben en niet bang hoef te zijn. In het begin vroegen we ons af hoe dit alles zou uitdraaien, of we de crisis wel zouden overleven met de zaak. Ik heb geleerd om dat angstige gevoel los te laten en vaker te genieten. Appreciëren wat we hebben en kijken wat wél kan. Ik hoop dat we snel weer aan het werk kunnen in de zaak zelf, maar ik weet nog meer dan vroeger wat en wie er op de eerste plaats komt.”