De Krak van Menen: “Lauwe properste plaats van het land houden”

Het begon als een wekelijkse wandeling om fit te blijven, het eindigde in een van de properste gemeenten van de provincie. Dankzij Sherley Claeys en de Lauwse mooimakers wordt Lauwe gespaard van tonnen zwerfvuil.

Ze zijn ondertussen een vertrouwd beeld geworden: enkele dames met een fluojas en een grijper, die ‘s avonds doorheen de straten van Lauwe flaneren. Hun missie? De strijd aanbinden tegen het zwerfvuil. “Een probleem dat je ondertussen overal ziet, niet alleen hier. Mensen over de gehele provincie klagen erover en wij besloten de handen uit de mouwen te steken”, zegt Sherley Claeys. Samen met Virginie Haspel (41), Lucrèce Taelman (43), Geneviève Storme (46), Karin Delarue (44), Veroniek Plovie (44) en Zyta Dupont (10) trekt ze wekelijks op pad. Gewapend met enkele grijpers, handschoenen en heel wat vuilniszakken maken ze schoon schip.

“Het begon met een normale, wekelijkse wandeling”, zegt Sherley. “Een drietal jaar geleden besloten we om iedere week, op woensdagavond, wat kilometers te gaan stappen. Het is gezond en het is de ideale gelegenheid om wat bij te praten. Natuurlijk was het ook de meest uitgelezen manier om te zien dat je echt overal vuilnis aantrof. Toen we bijna twee jaar geleden plots twee dames met een grijper zagen, stapten we op hen af en vroegen we wat ze deden. Het bleek dat ze hadden besloten om her en der vuilnis op te rapen, om het toch iets netter te krijgen. Wij waren meteen verkocht. Stappen en zorgen voor een propere gemeente: een ideale combinatie als je het mij vraagt.”

Iedere handeling telt

Afval ruimen lijkt in deze tijden een beetje op dweilen met de kraan open, maar toch laten de dames zich niet ontmoedigen. “Het klopt inderdaad dat het vaak niet eens een dag duurt vooraleer een opgeruimde plaats weer vol ligt met afval”, verzuchten de dames. “Vraag ons niet hoe het mogelijk is, maar toch is het zo. Je zou inderdaad kunnen denken dat wat we doen compleet nutteloos is, maar wij zien dat zo niet. Alles wat we oprapen, is iets wat gerecycleerd wordt en uit de natuur verdwijnt. Of het nu een blikje of een compleet karton met peuken is, het maakt niet uit. In de strijd tegen het zwerfvuil telt iedere handeling.”

Tijdens hun wekelijkse wandelingen hebben de dames al een bonte verzameling van allerlei zaken opgeraapt, maar er zijn natuurlijk ook de onweerlegbare klassiekers. “Bierblikjes en peuken”, klinkt het in koor. “Het zijn en blijven de dingen die we het meest van al oprapen. Op bepaalde plaatsen heb je zelfs nood aan meerdere zakken om alle blikjes te kunnen verzamelen. Daarnaast vonden we ook al een volle zak medicatie, dat was best wel schrikken eigenlijk. Echt gekke dingen hebben we nog niet gevonden, maar ik weet wel dat er een mooimaker in Rekkem is die ooit een kunstbeen heeft opgeraapt.”

Met hun wandelingen hopen de dames ook anderen te stimuleren om zelf mooimaker te worden. “Wie dat wil, kan probleemloos met ons meestappen. Maar we helpen natuurlijk graag iedereen verder die als mooimaker aan de slag wil. We zijn trouwens niet alleen. Onze gemeente telt heel wat mooimakers en dat cijfer blijft altijd maar groeien. Als we met z’n allen de handen in elkaar slaan, dan blijft Lauwe de properste plaats van het land.” (CLL)

“Zwerfvuil neemt toe, maar er staan ook minder vuilbakken”

Zwerfvuil is een jammerlijke realiteit, maar denken jullie dat het probleem afneemt of net niet?

“Het probleem neemt toe, zonder twijfel. Vaak is er niet eens een dag nodig om een pas opgeruimde plaats terug te vinden onder het afval. De hardnekkige sluikstorters worden ook creatiever en gaan vaak hun afval dumpen op de meest afgelegen plaatsen. We moeten er wel een kanttekening bij plaatsen: er staan ook minder en minder vuilnisbakken. Afgelopen week deden we een tocht van iets meer dan vijf kilometer en we kwamen niet één vuilnisbak tegen.”

Hoe reageren jullie wanneer iemand, pal voor jullie neus, iets op de grond gooit?

“Zelf hebben we dat nog niet meegemaakt. We horen wel dat er mensen zijn die zich zelfs daarvoor niet schamen. Dan volstaat het meestal om hen aan te spreken. Zo rapen ze hun papier of blikje op en gooien ze het in de prullenmand. Wat moet je anders doen?”

Hebben jullie ooit gedacht: “We stoppen, het heeft geen zin”?

“Neen. We kunnen het enkel maar blijven herhalen: elk stukje dat we oprapen is een stukje dat niet in de natuur blijft liggen. Het is een eindeloos proces waar je wel meteen voldoening uit haalt.”

Lees de verhalen van alle Kraks van West-Vlaanderen op www.kw.be/krak2019.