Dit jaar is het precies dertig jaar geleden dat de bibliotheek in handen kwam van het stadsbestuur. Maar nog van daarvoor, sinds 1986, is Veerle Vandenbussche (61) er werkzaam. Sinds 1987 is ze bibliothecaris. “De bib is nog altijd een soort van kleine cultuurtempel. We blijven inspanningen leveren om zoveel mogelijk mensen te bereiken.”
Bibliotheek Ter Elst, in de schaduw van de Oostmolen, kent een mooie collectie van zo’n 43.000 stukken: boeken, tijdschriften, cd’s en dvd’s samengeteld. Al 38.000 jaar waakt Veerle met haar vierkoppig team over de kwaliteit van het aanbod. “Ik ben van opleiding regentes, maar besloot aan de avondschool een driejarige bibliotheekopleiding te volgen. Helemaal toevallig was dat niet: mijn papa, Richard, was onderwijzer maar daarnaast ook bibliothecaris van de parochiale bib van Eernegem. Een functie die hij maar liefst bijna vijftig jaar zou uitoefenen, van rond het einde van de Tweede Wereldoorlog tot midden jaren negentig, toen bibliotheken door lokale overheden werden overgenomen.”
Veerle maakte die verandering van dichtbij mee, want ze is al in Gistel aan de slag sinds 1986. “Naast het medewerkersteam aansturen, beslis ik mee over welke stukken we in huis nemen. Je moet goed weten wat er bij de bezoekers leeft, wat ze graag lezen en waar nood aan is”, weet ze. “Dat Gistel twee middelbare scholen heeft, is iets waar we rekening mee houden: zo moeten we bijvoorbeeld voldoende wetenschappelijke werken in huis hebben, maar ook jeugdliteratuur. We organiseren doorheen het jaar ook verschillende activiteiten, zoals vorige week de Boekstartdag, een voorleesmoment over huisdieren (29 mei) en een vakantievoorleesmoment voor kinderen (26 juni). We proberen in te spelen op leesplezier dankzij een goeie samenwerking met de lokale scholen. Zo stellen we voor hen boekenboxen samen en rondleidingen. Met digiworkshops willen we mensen bereiken die digitaal niet zo sterk uit de voeten kunnen. Nu, al die taken en doelstellingen kan je niet halen zonder een sterk team medewerkers.”
Ontdekkingsreis
Niet alleen boeken aankopen, maar ook afscheid nemen van bepaalde literatuur behoort tot het takenpakket. “De collectie ‘wieden’, noemen wij het. Soms moet je eens schoon schip maken, anders geraken de rekken té vol. We hebben daar een systeem voor uitgedokterd. Via het bibliotheeksysteem Wise zien we wanneer we een boek hebben aangekocht, maar kunnen we ook zien wanneer het boek voor het laatst werd uitgeleend. Als er een werk al zeven jaar niet meer mee naar huis is genomen, dien je er misschien afscheid van te nemen.”
Veerle Vandenbussche maakte een hele evolutie mee. (glundert) “Ja, nog altijd herken ik bezoekers die vroeger als kind een boek kwamen oppikken, en nu zelf met hun kinderen langskomen. De bibliotheek ontvangt alle geledingen van de bevolking: jong, oud, mensen die boeken ontlenen om Nederlands te leren, liefhebbers van grote literaire werken… De verscheidenheid is groot. Nee, ik heb niet de indruk dat digitaal lezen, bijvoorbeeld via een e-reader of tablet, een impact heeft op het aantal bibliotheekbezoeken. Dat cijfer is, na de daling tijdens de coronacrisis, stabiel tot licht stijgend: in 2022 telden we 2.573 leners en 76.393 ontleningen, in 2023 gaat het over 2.682 personen en 77.954 ontleningen. Wel moeten we meer energie steken in het bereiken van mensen. We moeten het brede publiek echt diets maken dat de bibliotheek geen saaie plek is, maar een heuse ontdekkingsreis. Vroeger kwamen mensen eerder vanzelf, nu is het aanbod aan vrijetijdactiviteiten zó groot.”
Kleine cultuurtempel
“Vandaar dat de samenwerking met de Gistelse scholen belangrijk is. We willen vermijden dat scholieren louter een verplicht boek komen ophalen dat dan nog eens zo dun mogelijk moet zijn. Kijk, de bibliotheek is eigenlijk een soort kleine cultuurtempel. De verschillende investeringen in het verleden, zoals in deze legislatuur een nieuwe parketvloer en nieuw dak, bewijzen dat ook. En er wordt ook werk gemaakt van het aanpalende Dokter Egide Defeverpark, waar vlak naast de bib een landschapstheater komt. Dat moet een mooie plek worden voor pakweg voorleesmomenten en lezingen. Naar die realisatie kijk ik echt uit en ik hoop ze te mogen meemaken. In 2026 ben ik veertig jaar in dienst en mag ik met pensioen. Ik denk tegen dan de nodige voldoening uit de job te hebben gehaald. Maar da’s nog niet voor morgen”, knipoogt Veerle besluitend.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
