Dany ‘The Wall’ Verlinden is al 30 jaar Europees recordhouder

Dany Verlinden heeft nog steeds het Europese record van langste periode zonder tegendoelpunt in de Belgische competitie achter zijn naam staan. Het leverde hem in buitenlandse media de bijnaam ‘The Wall’ op. “Op dat moment was het de ploeg die primeerde en daar hamerde Georges Leekens wel heel hard op.”

Aan de 15 clean sheets op rij kwam uiteindelijk een einde op verplaatsing bij KV Mechelen, na een goal van Philippe Albert op hoekschop. Het record van Dany Verlinden was in de generatie Jan Ceulemans, Cedomir Janevski, Laszlo Disztl, Rudi Cossey, om er maar enkele te noemen. “Die prestatie was zeer uitzonderlijk”, vindt de keeperstrainer. “We beschikten over een heel goede verdediging. Stevige jongens. Zij namen geen risico’s. Dat was onze sterkte, met het eerste jaar de titel en het seizoen erop de beker. Voor trainer Georges Leekens was het vooral belangrijk om altijd de nul te houden. Dat was onze manier van spelen. Het was het collectieve dat belangrijk was en niet zozeer het individuele, zoals er de jaren later wel altijd iemand bovenuit stak: Frank Farina, Daniel Amokachi, Robert Spehar, Mario Stanic…”

Niet van de grootste

Dany Verlinden is ondertussen 56 jaar. Is er nu nog plaats voor een doelman als hij destijds? “Gestalte is nog steeds het eerste waar ze op letten. Dat was in mijn tijd ook zo. Ik was snel, heel explosief en op mijn lijn was ik heel goed. Ook technisch. Maar met mijn 1m75 was ik niet van de grootste. Net als Mathew Ryan trouwens, nu bij Brighton. Hij is 1m84. In de Engelse competitie is dat uitzonderlijk. Het kan dus wel, maar dan moet je heel veel andere kwaliteiten hebben.”

Verlinden reisde na Club Brugge met een Belgische delegatie onder leiding van Michel Preud’homme naar Saudi-Arabië en het seizoen daarop met Adrie Koster naar Tunesië. Na een jaar niets te doen, trok hij met zijn zoon naar Engeland, naar Stoke City, waar hij in de academie trainer was tot en met de beloften. “Ervaringen die kunnen tellen”, vindt hij. “Op dat moment speelden ze in de Premier League, met van bij de U9 tot de U23 allemaal fulltime coaches. Er zijn weinig clubs in ons land die dat kunnen voorleggen.”

Na zijn buitenlandse avonturen en zijn jaren bij Club koos Verlinden voor de andere zijde van het Jan Breydelstadion. Het bevalt hem opvallend goed bij Cercle. “Het is enorm hoe het hier voor de spelers positief is veranderd. Ook nu onder de nieuwe trainer. Alleen zitten de resultaten niet mee. Daar zijn altijd oorzaken voor en iedereen zal daar gedeeltelijk een fout in hebben. We moeten er proberen uit te geraken. We doen er alles aan om het toch nog recht te trekken. Nu moet er gewonnen worden.”

“Moser moet tonen dat hij punten kan pakken. Daarvoor is hij gehaald”

Verlinden verkeerde als doelman van SK Lierse in 1986 al in degradatienood. “Na 33 jaar in eerste klasse zijn we toen gezakt. Twee jaar later keerden ze terug. Gert Verheyen trok toen naar Anderlecht, ik naar Club. De situatie bij Lierse was niet vergelijkbaar. Je zag het daar aankomen. Elk jaar minder en minder. Ook financieel, met ieder seizoen een nieuwe voorzitter. Bij Cercle hoopten we bij het begin van het seizoen altijd op nieuwe spelers. Mercadal kwam pas tijdens de voorbereiding. Op het moment dat de competitie begon waren we niet klaar en we moeten dat nu bekopen.”

Drie voor twaalf

Bernd Storck was na afloop tegen Anderlecht enorm boos op de leiding en de VAR. “Je kunt altijd discussiëren over wel of niet. Het ligt voor een stuk aan onszelf. Hadden we beter gedaan, een goal meer gemaakt of beter verdedigd, hadden we die match nooit verloren. En dat komt heel hard aan. Veel jongens moeten nu beseffen dat het niet vijf, maar drie voor twaalf is. Het voortbestaan in eerste klasse hangt ervan af. Je speelt voor je ploeg, je trainers, de supporters… Het is dat wat telt en op een gegeven moment moet je er alles aan doen. En dan kan je je geen fouten meer veroorloven.”

Storck had tijdens de winter zijn oog laten vallen op de 32-jarige Duitse doelman Michael Esser, maar die verhuisde van Hannover 96 naar TSG Hoffenheim. Met Lennart Moser kwam er een andere Duitser als nieuwe doelman bij, de zesde al dit seizoen. “Het profvoetbal zit soms raar in elkaar. Het is een harde wereld. Loïc Badiashile is zelf opgestapt. De trainer neemt beslissingen die Cercle ten goede kunnen komen.”

Moser is jong, 20 jaar, uitgeleend door Union Berlin en meteen bij leider Cottbus weggehaald om buitenlandse ervaring op te doen. “Je moet hem tijd geven”, zegt Verlinden. “Zeker in een ploeg die niet overloopt van het vertrouwen. Het zijn moeilijke matchen. Zoals tegen Anderlecht, waar hij niet veel te verwerken kreeg en toch twee keer werd geklopt. Dat komt voor iedereen hard aan. Hij is iemand met kwaliteiten. Het is nu aan hem om te tonen dat hij voor ons punten kan pakken. Daar is hij voor gehaald.”

Miguel Van Damme

De klap werd de voorbije week nog groter na het nieuws van Miguel Van Damme. Keepertrainer Verlinden werd hiervan op de hoogte gebracht door zijn zoon, via iemand uit zijn vriendenkring. “Dat komt er dan ook nog eens bij. Niet evident. Het zwaarste is voor hem. Wij zullen Miguel nu zoveel mogelijk helpen en steunen waar het kan, doen wat we kunnen doen. Het zal een harde strijd worden. Hij weet dat hij altijd op ons kan rekenen. We zullen altijd voor hem klaar staan, wat er ook gebeurt.”

Guillaume Hubert was Miguel ooit eens op reis tegengekomen. De andere nieuwe doelmannen die erbij kwamen, kennen Van Damme minder. “Keepers onder elkaar, dat is een aparte wereld. Het is moeilijk te plaatsen. Ik had Miguel vorig seizoen. Hij is altijd positief ingesteld en heeft een enorme werkkracht. Hij kijkt er zo naar uit om terug te komen, om te trainen, te spelen… Het is echt onmenselijk.” Iedere familie wordt tegenwoordig met die vreselijke ziekte in een of andere vorm geconfronteerd, ook Dany. “Mijn mama is eraan gestorven. In 2004 toen ik gestopt ben met voetballen. Ze was 64 jaar…” (ACR)