Connie Beernaert ging op cruise met 3.000 metalfans: “Voor geen geld ter wereld missen”

“Of ik in Kortrijk woon? Nu stel je een moeilijke vraag! Vanachter niet en aan den overkant ook niet. Maar ja, mijne zetel staat in Kortrijk”, vertelt de goedlachse Connie Beernaert (45) als we haar aanspreken in de Izegemsestraat. “Waarom ik zo een mooi kleurtje heb? Dat is dankzij 70.000 Tons of Metal!” Onze onbegrijpende blik levert ons een uitnodiging voor een kop koffie op.

Hadden we wat beter op de outfit van Connie gelet, dan hadden we het kunnen weten. 70.000 Tons of Metal blijkt de grootste metalcruise ter wereld te zijn. “Mijn man en ik gingen dit jaar voor de tweede keer mee. We zijn nog maar net een weekje terug in het land”, vertelt een stralende Connie. Haar huid heeft een fijne lichtbruine schijn, een kleurtje dat je in ons door de zon verstoken Belgenlandje onmogelijk kan opdoen in het midden van de winter. “Klopt, de cruise vertrekt in Miami en vaart dan naar Mexico en terug. Overdag is het er een goede 27 graden en ‘s nachts daalt de temperatuur niet onder de 17 graden. Dat was lastig om te slapen. Al hadden we daar niet bepaald veel tijd voor.”

Toffe familie

“Ik kan met geen woorden beschrijven hoe het voelt om op dat schip te zitten. Het is echt de max”, vervolgt Connie. “Het voelt als thuiskomen bij je familie. Maar dan wel bij je toffe familie. Echte families zijn niet altijd even veel zaaks. (lacht) De mannen van de bands die niet aan het optreden zijn lopen er ook altijd rond tussen het ‘gewone’ volk. Je komt ze zelfs tegen op de wc! Mijn man wist op die manier een plectrum (dat gebruikt wordt om gitaar te spelen red.) te bemachtigen van een van onze favoriete artiesten, Michael Schenker. Ik kwam terug van het toilet toen ik zag dat hij bijna van zijn stoel wipte van enthousiasme. Ik dacht dat hij te veel gedronken had, maar dat bleek dus niet het geval. (lacht) Zoiets kan je alleen op metalcruise overkomen.”

Connie is in februari maar liefst 27 jaar getrouwd met ‘haar’ William Debooserie (58). Het duurt wel even voor ze dat uitgerekend heeft, want echt vieren doen de twee niet per se. Nochtans zijn ze een van die zeldzame koppels die elkaars hoofd na al die tijd nog steeds niet beu gezien zijn. Volledig in het zwart gekleed schuimen ze samen metaloptredens en festivals af. “We hangen enorm aan elkaar”, vertelt Connie. “Toen ik hem leerde kennen, ging ik naar dancings. Maar die disco, dat was niks voor mij. Ik ‘jeunde’ mij daar niet echt en ging dan ook zelden uit. Maar toen mijn ventje mij rock en metal leerde kennen, was het hek van de dam. Nu gaan we meer uit dan onze zoon van 25”, lacht ze. “Alhoewel, sinds kort heeft hij een vriendin. Hij is zo lang op zoek geweest en weet je waar hij haar gevonden heeft? Aan de overkant van de straat! Als ze door hun slaapkamerraam kijken, kunnen ze elkaar zien. Ik ben zo content voor hem”, aldus de tevreden mama. “William en ik zijn heel snel getrouwd. Nog geen jaar na onze eerste kennismaking stonden we al voor het altaar. Geen idee waarom dat zo snel moest gaan eigenlijk. Als je het weet, dan weet je het zeker? Ik heb er in elk geval nog geen seconde spijt van gehad.”

Altijd happy hour

Haar man is een rasechte Kortrijkzaan. “Maar ik niet hoor, ik ben een Heulenaar”, klinkt het overtuigd. Nochtans woont het gezin al 26 jaar in hetzelfde huisje in de Izegemsestraat in Kortrijk. “Allez, tis te zeggen. Ons adres staat op Kortrijk, maar onze tuin ligt in Kuurne. En als je de straat over steekt dan zit je in Heule. Ik ben dus niet ver weggelopen van huis. (lacht) Je wil niet weten wat voor miserie het geweest is om zo een huis te kopen”, aldus Connie.

Op de cruise kom je je favoriete artiesten zelfs tegen op het toilet

Of ze hier de rest van haar leven wil blijven? Dat weet ze nog niet. “Maar Amerika, dat is het wel voor ons”, klinkt het met een zucht. “Alles is er een stuk goedkoper en gigantisch! Als we op vakantie gaan kijken we niet op een cent en gaan we graag eens uit eten. Maar als je daar een broodje en een aperitief bestelt, dan krijg je een vaas van een liter en een brood met een complete pak hesp erop! En meestal nog een tweede vaas gratis erbovenop, want in Miami is het altijd happy hour.”

Het is natuurlijk niet gemakkelijk om in het beloofde land te geraken. “Wij hadden vorige week een complete papierwinkel mee. De meeste mensen vliegen via New York naar Miami. Maar dat doen wij niet hoor. Tijdens deze periode van het jaar heb je daar een grote kans op sneeuwstormen. Vorig jaar hebben zo bijna 100 cruisers de boot gemist, omdat hun vliegtuig niet kon vertrekken door de weersomstandigheden. Dat zal ons niet gebeuren. Amerika en de cruise zijn het hoogtepunt van ons jaar. We zorgen dat we steeds een paar dagen op voorhand al in het land zijn. Dan kunnen we op bezoek bij de verschillende Hard Rock Cafés en op jacht naar souvenirs”, vertelt ze, wijzend naar een gigantische vitrinekast.

Nooit shoppen

Elke vrije plek of plank in het huis wordt inderdaad ingenomen door bekers, sleutelhangers, flesjes bier, cd’s, beeldjes en andere merchandise van metalbands. Iron Maiden krijgt zelfs een aparte kast en een poster aan de muur in de living. “Dat is de absolute favoriet van mijn ventje”, weet Connie. “Je wil niet weten hoe lang ik erover doe om dat allemaal af te stoffen.” (lacht)

De twee hebben er heel wat voor over om hun collectie uit te breiden. “Dit moet je zeker opschrijven”, gebaart Connie naar mijn notitieblok. “We proberen op de meeste optredens en festivals wel een T-shirt of trui te veroveren. We dragen die ook gewoon in het dagelijkse leven om op stap te gaan of te gaan werken. Op die manier hoef ik nooit te gaan shoppen”, knipoogt ze. “Maar op de cruise is het echt van moeten. Als je geen trui hebt van de 70.000 Tons, dan ben je er niet geweest. We wisten dus dat het aanschuiven zou worden. Maar je had dat moeten zien! Het winkeltje zou pas om 7.00 uur open gaan en al van de avond ervoor stonden, of beter gezegd, lagen er mensen in de rij. Sommigen hadden zelfs hun dekens en kussens uit hun kajuit mee genomen. En die rij slingerde zich helemaal over het dek. De max om te zien! Wijzelf hadden een beurtrol afgesproken met mijn schoonzus en haar man. Maar het prachtige daaraan is: niemand duwt, trekt of steekt voor. Iedereen is vriendelijk, de ene voorziet koffie, de andere pizza… Dat is nu eenmaal hoe metal in elkaar zit. Ik zou het voor geen geld van de wereld willen missen.”