Cabaretier Karel Declercq, vader van Tourrenner Tim: “Corona mag ons niet monddood maken”

Zes maanden lang zat Karel Declercq technisch werkloos thuis. Alle optredens werden door het coronavirus van de kaart geveegd, maar nu is de Izegemse eeuwige optimist helemaal terug. Met een nieuwe show in zijn achterzak: het Coronacabaret. “Humor is belangrijk. Zeker in tijden van crisis”, zegt hij.

Een duidelijk ontspannen Karel Declercq is klaar voor het najaar. Liefst heeft hij het de komende maanden zo druk mogelijk, want het afgelopen halfjaar zat hij veel meer thuis dan hij dat zelf wilde. “Ik was technisch werkloos”, glimlacht hij. “Optreden kon ik enkel nog voor mijn vrouw doen.”

Hoe groot was de ‘schade’?

“In mijn dertig jaar lange carrière heb ik dit nog nooit meegemaakt. In normale omstandigheden werk ik zo’n honderd shows per jaar af, nu zal ik al blij zijn als ik de helft haal. Toen de lockdown startte, zag ik zo’n 25 optredens van de kalender verdwijnen en nieuwe boekingen kwamen er uiteraard ook niet bij. Ik heb moeten afkicken, maar een andere optie was er niet.”

Hoe heb je je zee van tijd opgevuld?

“Door van de nood een deugd te maken. Ik heb heel veel geschreven, liedjes gemaakt… Het klinkt misschien vreemd, maar de coronaperiode heeft me heel wat inspiratie bezorgd. Ik heb nu bergen nieuw materiaal liggen. En ik popel om dat op de wereld los te laten.”

Wat heb je het meest gemist?

“Het publiek. Mensen voor me zien. Een aanstekelijke lach, dat is voor mij eten en drinken. Het geeft me dagen energie. Ik ben veel te lang verstoken geweest van die gezonde drug. Ik heb als cabaretier al meer dan drieduizend optredens afgewerkt en dit jaar zou ik ook mijn dertigste verjaardag op de planken vieren. Nu zal ik 2020 om compleet andere redenen nooit vergeten.”

Maar er is licht aan het einde van de tunnel: vorige donderdag, wanneer normaal Izegem Koers door de straten zou scheren, kon je de draad weer oppikken.

(glundert) “Het heeft zóveel deugd gedaan. In ‘t Schroefke kon ik voor het eerst weer mensen entertainen en bracht ik mijn Coronacabaret. Daarin breng ik een ludieke kijk om de voorbije maanden, een vroegtijdig jaaroverzicht, als het ware. Er is materie genoeg om te behandelen: de mondmaskersaga, de haperende contact tracing…”

We hebben genoten van deze atypische zomer. Maar hopelijk was dit eenmalig

Sta je dan met mondmasker op het podium?

“Liever niet, neen. Al heb ik wel een eigen exemplaar gemaakt, met transparant deel zodat mensen mijn mond kunnen zien. Maar ik breng er ook een boodschap mee. Corona mag ons niet monddood maken. Humor is belangrijk, zeker in tijden van crisis. Ik zie het als mijn taak om mensen in deze bizarre periode aan het lachen te brengen. Tegelijk moeten we opletten voor hysterie en smetvrees. Ik wil helpen om, hoe ernstig de situatie ook is, alles wat te relativeren.”

Hoe kijk je naar de rest van het jaar?

“Positief. Er staan alweer een tiental optredens op de agenda, maar ik heb nog veel gaatjes over. Hoe meer ik op pad kan, hoe beter. Al zal het ook bevreemdend zijn om mensen vaak ver van elkaar te zien zitten, denk ik. Ik heb het meer voor de formule waarbij per bubbel aan tafel wordt plaats genomen. Dat heeft wel een zekere charme en zorgt voor een huiskamergevoel.”

Eén voordeel aan corona: je hebt je koersende zonen van dichtbij kunnen volgen. Je trok vorig weekend zelfs naar de Tour de France.

“Dat klopt. Ook voor Tim zelf had corona een eerder aangenaam gevolg. Hij werd in juni papa van Mariloe. Normaal zou hij de Tour niet rijden om bij de geboorte te kunnen zijn, nu heeft hij het allebei kunnen meemaken. En voor mijn vrouw en ik was het fantastisch om hem in de Tour de France te kunnen aanmoedigen. We hebben ook Benjamin gevolgd toen hij de Strade Bianchi reed. Ik heb het parcours ook zelf op mijn eigen tempo afgewerkt. Het was een atypische zomer voor ons. We hebben ervan genoten, maar het hoeft geen jaarlijkse kost te worden.”

Hoe kijk je naar 2021?

“Ik hoop op een terugkeer naar het oude normaal. De dingen zoals we ze gewoon waren. Voor mij betekent dat dan ook weer veel optreden tijdens de Gentse Feesten en hopelijk opnieuw met één grote bubbel in de zaal. Het cocoonen was leuk voor even, maar laat ons nu opnieuw uitbreken, op een verantwoorde manier.”

Welke les trek je uit de afgelopen zes maanden?

“Dat we onze sociale contacten echt wel nodig hebben. Mensen leken soms van elkaar te vervreemden, terwijl we elkaar echt nodig hebben. Mijn respect voor mensen in de zorgsector en rusthuispersoneel is alleen maar toegenomen. Zij ondergingen zware beproevingen. En na dit hele coronaverhaal mag de overheid de vereenzaming in onze wzc’s eens grondig onder de loep nemen. Dat is dringend nodig.”