“Of ik bang ben sinds die aanslag? Neen! Anders zou ik er meteen mee stoppen. Je kunt niet leven met angst. Ik ben van nature niet bang, ook al besef ik dat ik veel geluk gehad heb”, zegt Dirk De fauw. Vier dagen na de steekpartij die heel Brugge schokte zochten we de burgemeester thuis op.
“Kijk eens naar dit schriftje vol tekeningen van de kinderen van de derde kleuterklas van juf Laetitia in basisschool Mozaïek in Sint-Kruis. Ze wensen mij een leuke vakantie en een mooie, nieuwe auto toe”, zegt Dirk De fauw. De Brugse burgemeester heeft de terrastafel van zijn woning in de Bremlaan in Sint-Andries als tijdelijk bureau ingericht, in de schaduw liggen enkele dikke dossiers te wachten.
Het was geen politiek misdrijf, dat stelt mij gerust
“Hij kan het niet laten, ook al hebben de dokters gezegd dat hij moet rusten”, sakkert echtgenote Ann Staelens. “Ik doe het toch wat kalmer aan? Mijn medewerkers brengen de dossiers naar huis”, zegt Dirk De fauw ter verdediging. “Maandagavond heb ik al deelgenomen aan een eerste televergadering van de CD&V-fractie. Ik moet eerlijk toegeven, na een uurtje was ik moe. Ik neem permanent pijnstillers en antibiotica. Dinsdagavond, toen Ann het verband op mijn keel verving, heeft de wonde opnieuw wat gebloed. Mijn vrouw vreest dat mijn baardgroei voor een ontsteking kan zorgen. We zullen zien wat de controle in het ziekenhuis oplevert.”
Trauma
“Wil je een foto zien van het litteken in mijn hals? De wonde is 14 cm lang, er waren 24 hechtingen nodig. Ik zie eruit als het monster van Frankenstein. De dader heeft een beetje gebibberd, toen hij mij wou kelen met zijn aardappelmeisje”, knipoogt Dirk De fauw. Met humor verdrijft hij het trauma van de aanslag. Al geeft hij toe dat hij sinds vorig weekend geen omslagen meer opent met een aardappelmesje. “Mijn vierjarig kleinzoontje Maxime logeerde vorig weekend bij ons. Toen hij vernam dat iemand mij belaagd had, vroeg hij aan zijn papa – mijn zoon Jasper : waarom steekt die meneer met een patattenmesje naar opa? Hij is toch geen patat!”
Dit is de tweede aanslag warvan onze familie het slachtoffer is
Achter die pijnlijke humor – als Dirk lacht, krijgt hij keelpijn – schuilt een dieperliggende vraag: waarom wou die psychiatrische patiënt, voor wie advocaat Dirk De fauw bewindvoerder was, hem zaterdagmorgen vermoorden aan de dorpel van zijn advocatenkantoor in de Koude Keukenstraat in Sint-Andries? “De dader weigert over zijn motief te praten. Ik vermoed dat ik nooit een antwoord zal krijgen op die vraag. Ik had een afspraak met mijn beschermeling, maar voordat hij mij keelde heeft hij geen woord gezegd. Toen hij op mij toe stapte zei ik hem: omwille van corona mag ik je geen hand geven. Hij haalde een aardappelmesje te voorschijn. Indien het een ander mes was, had ik die aanslag nooit overleefd. Of als hij een steekbeweging gemakt had in plaats van een snijbeweging. Of stel dat we naar binnen waren gegaan in mijn kantoor. De deur valt automatisch in het slot. Had ik dan mijn chauffeur tijdig kunnen verwittigen?”
Ann Staelens onderbreekt haar man: “Weet je dat Dirk maandagmorgen naar zijn kantoor getrokken is om het dossier van zijn belager in te kijken!” De burgemeester beaamt: “Ik lag al sinds zaterdagnacht, toen ik de ernst van de situatie inzag, te tobben. Heb ik een fout gemaakt in mijn bewindvoering? Was ik nalatig omwille van mijn andere drukke bezigheden? Ik deed de bewindvoering voor die man al vijftien jaar! Ik heb gepolst bij mijn secretaresse: waarom wou die man een afspraak? Volgens zijn maatschappelijk assistente wou hij mij vertellen over zijn toekomstplannen…”
Na de steekpartij dacht Dirk De fauw dat hij slechts een ‘sneetje’ had. “Ik heb mijn chauffeur gevraagd om mij naar het AZ Sint-Jan te voeren, ik wou niet wachten op de hulpdiensten. Onderweg heb ik de politie gebeld en een persoonsbeschrijving gegeven van de dader. Die kon op een bus opgepakt worden. Met mijn stropdas, die ik in mijn jaszak had voor de viering van de honderdjarige bootjesman Edmond Coucke, duwde ik de wonde dicht. Pas in het ziekenhuis zag ik hoeveel bloed ik verloren had. Mijn chauffeur John heeft uren moeten schrobben om de bloedplas in de auto te verwijderen.”
Als advocaat werd ik in het verleden al twee keer met de dood bedreigd
Pas toen hij zaterdagavond laat, na zijn operatie, alleen in zijn kamer lag, daagde het bij Dirk De fauw: “Net als mijn vrouw heb ik die eerste nacht weinig geslapen. Voordien had ik de ernst van de feiten nog weggelachen met flauwe mopjes als ‘ze wilden van mij een kieken zonder kop maken’ en ‘gelukkig heb ik een dikke nek’. Dan pas besefte ik waaraan ik ontsnapt was. Gelukkig raakte het mes geen vitale organen.”
Ann Staelens zegt: “Voor hetzelfde geld was ik nu een weduwe! Het is de tweede aanslag waarvan onze familie het slachtoffer is. Twee jaar geleden is mijn neef Pieter-Jan in Zuid-Afrika vermoord. Maar je kunt beide feiten niet vergelijken. Als ouder je kind verliezen is het ergste dat er is. En Dirk heeft de aanslag overleefd!”
Dirk De fauw werd al twee keer met de dood bedreigd, toen hij als advocaat optrad in echtscheidingszaken: “Een man wou mij omver rijden en een andere man zei dat hij mij zou doodschieten. De politie trof bij hem thuis vijf verboden wapens aan…”
De meeste mensen deugen
“Ik geloof ook na de aanslag nog altijd in de fundamentele goedheid van de mensen”, zegt Dirk De fauw. “De meeste mensen deugen. Zo luidt de titel van het boek van Rutger Bregman, dat ik twee weken geleden voor mijn vadertjesdag gekregen heb. Ik ben erin beginnen lezen en ik ben daar ook echt van overtuigd. Anders zou ik stoppen met de politiek én met de advocatuur. Hoe kun je functioneren als je bang bent?”
“Nogal wat mensen hebben sinds de aanslag voorgesteld om mijn bodyguard te zijn. Ook de korpschef stelde voor om enkele agenten discreet in mijn buurt te hebben. Dat wil ik absoluut niet, ik heb nog altijd vertrouwen in onze burgers. Ik hou niet van argwaan.”
Ik blijf er ook na deze steekpartij van overtuigd dat de meeste mensen deugen
Ann Staelens vult aan: “Dirk is inderdaad niet bang, maar soms is hij zelfs roekeloos. Op vakantie wou hij per se, met de kinderen, in een sloppenwijk wandelen! En nu moet ik hem herinneren aan zijn pijnstillers en aanmanen om het rustig aan te doen.”
Dirk De fauw reageert: “De steekpartij kwam gelukkig net voor de zomervakantie. En door corona zijn er weinig activiteiten waarop ik moet aanwezig zijn. Ik kan van thuis uit werken. We zien wel hoe het evolueert, van dag tot dag. Maar het is niet nodig om mij te laten vervangen als burgemeester. En dinsdagavond neem ik deel aan de online zitting van de gemeenteraad. Voordien zal ik enkele uurtjes rusten.”
“Ik trek mij op aan de massale steunbetuigingen van de Bruggelingen én van het stadspersoneel! Ik heb zoveel kaartjes en bloemen gekregen. De Bruggelingen zien mij graag! Dat doet deugd. Ik wil hen daar van harte voor bedanken! Het was overigens geen politiek misdrijf, dat stelt mij gerust.”
Moordpoging op Dirk De fauw
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier