Bruggeling Koenraad Coussement: “Ik kleed me extravagant, maar ik ben geen discobol”

Koenraad Coussement valt op in het straatbeeld. Met zijn uitgesproken looks trekt hij de blikken naar zich toe. De kapper/make-upartist wil er elke dag op zijn best uitzien, maar haalt er even veel voldoening uit als hij iemand kan laten stralen. “Ik wil dat een vrouw zich als Beyoncé voelt als ze buiten komt!”

Ook Koenraad Coussement keek met veel verbazing naar de opvallende post die staatssecretaris Theo Francken (N-VA) begin deze weet op Facebook losliet. Daarin liet hij zich uit over hoe zijn ideale man er anno 2018 best uitziet: Mannen die zich schminken, hun wenkbrauwen epileren, lingerie dragen, een sacoche dragen, zwanger worden… Draait de wereld door of ligt het gewoon aan mij?

Even later stuurde hij zijn post bij met de mededeling dat het niets persoonlijks was en dat hij al jaren strijdt voor holebirechten, maar dat hij, “net als 98 procent van de mannen”, geen boodschap heeft aan disproportionele aandacht voor “marginale fenomenen”.

Draait de wereld door of ligt het gewoon aan Theo?

Koenraad Coussement: “Iemand die zogezegd opkomt voor LGBT-rechten en zoiets post… Ergens klopt iets niet. Voor iemand met zo’n functie is dat toch wat kortzichtig. Ik vind het fantastisch dat mannen waarde hechten aan hun uiterlijk en dat make-up, cosmetica en lingerie niet langer enkel voor vrouwen zijn. Ik moet geregeld mannen opmaken voor fotoshoots of huwelijken. Waarom zouden zij niet mogen stralen met goeie wenkbrauwen en/of een egale huid? En wat lingerie betreft: elk man doet wat hij wil. Als je je er prettig bij voelt, waarom niet? Het leven is te kort om jezelf dingen te verbieden omdat iets gendergerelateerd is.”

Je ziet er uit alsof je uit een boekje komt, geef je graag geld uit aan mode?

“Ik heb een passie voor mode. Ik kan dus geld uitgeven aan duurdere stukken, maar ik koop niet impulsief. Ik werk, werk, werk om datgene te kopen wat ik écht wil. Als ik dat doel heb bereikt, haal ik daar enorm veel voldoening uit. Ik zie heel graag mooie merken. Ik ben een megafan van Gucci. Louis Vuitton, zalig! Ik geef graag geld uit aan handtassen of schoenen, maar ik ga geen heel duur T-shirt kopen. T-shirts vergaan, tassen en schoenen niet. Ik heb stuks waarvan ik weet dat ik ze over 10, 20 jaar nog zal dragen.”

Welk stuk is het eerste dat je zou redden uit je dressing?

“Mijn oranje handtas van Delvaux! Het is een echte showstopper waar ik héél veel voor heb gewerkt. Het is een goeie investering gebleken, want die handtas is nu al bijna 2.000 euro duurder dan toen ik ze kocht.”

Zou je je stijl omschrijven als extravagant?

“Soms wel. Maar ik ben geen discobal. Ik draag graag speciale dingen, zeker wat tassen en schoenen betreft. Maar ik draag bijvoorbeeld niet veel prints. Ik draag bijna altijd kledingstukken uit één kleur, maar ik heb wel graag een toffe snit of een tof model. Ik zal me bijvoorbeeld volledig in het zwart kleden en daarbij dan m’n oranje Delvaux dragen.”

“Ik ben niet bang om altijd een handtas te dragen, ik moet daarvoor niet per se helemaal opgekleed zijn. Ik gebruik mijn mooie tassen ook om naar de GB te gaan. Het is toch spijtig om zulke dure handtassen alleen maar te gebruiken om naar één of ander evenement te gaan? Hetzelfde bij kleren. Kleren houden voor best, dat begrijp ik niet. Je moet er toch altijd op je best uitzien?!” (lacht)

Is je vriend ook modebewust?

“Hij werkt in de mode, bij Fashion Club 70 in Antwerpen. Ja dus. Maar zijn stijl is iets neutraler. Ik heb meer bekijks, maar dat is ook door m’n donkere baard en wenkbrauwen. En ik zie er ook een beetje raar uit, niet?! (lacht) Ik heb extreem veel haar op m’n gezicht, maar ik ben niet gezegend met een volle haarbos, dus hou ik het daar bewust kaal. Maar dat kort haar past ook bij mij. Met haar voel ik mij een beetje seutachtig en braaf.”

Zat er al een kapper/make-upartiest in de kleine Koenraad? Ik las in een artikel van tien jaar geleden dat je leerkracht plastische opvoeding wilde worden…

“Ik heb vrije beeldende kunst gestudeerd aan de Maricolen. Het was het plan om verder te studeren, maar die hogescholen in de kunst vond ik wat droog. Ik zou mij daar niet goed voelen. Na mijn studies ben ik in Brugge blijven wonen en begon ik meteen te werken in een modezaak. Ondertussen bleef ik zoeken naar wat ik wou doen. Ik wist dat het iets artistiek zou zijn, iets tof, iets waarin ik me kon uiten. Langs geen kanten had ik gedacht dat ik zou doen wat ik nu doe. Maar mijn opleiding aan de Maricolen is nuttig geweest. Vroeger schilderde ik op doeken en speelde ik met kleuren, vormen en licht. Nu doe ik hetzelfde met haar en make-up.”

“Ik volgde een opleiding tot make-upartist aan de Schoonheidsschool. Dat was niet de meest fantastische opleiding, maar tijdens die studies werkte ik halftijds bij MAC Cosmetics in Knokke. Daar heb ik veel, om niet te zeggen bijna alles geleerd. Na die opleiding heb ik voor kapper geleerd en toen dacht ik: dit is het! De combinatie van die twee. Het totaalbeeld na een transformatie vind ik heel tof. Iemand die binnenkomt, net wakker, haar in de tanden en zonder schmink. En dan die vrouw zien opleven: fantastisch!”

“Ik gebruik mijn oranje handtas van Delvaux ook om naar de GB te gaan. Het is toch spijtig om dure tassen alleen te gebruiken om naar een evenement te gaan?”

“Vier jaar geleden ben ik langs de Damse Vaart-Zuid mijn make-up- en kapsalon Blush begonnen. Eerst nog in combinatie met mijn job bij MAC, maar dat werd na een jaartje te pittig.”

De make-upindustrie is de laatste jaren enorm geboomd en ook met de make-upartiesten kun je ondertussen de straten plaveien. Hoe maak je het onderscheid?

“Het is een miljoenenindustrie geworden en iedereen kan zich nu make-upartist noemen. Maar niet iedereen heeft het professionele in zich. Het is niet máár een beetje schminken. Als je mooi opgemaakt bent, maakt dat een wereld van verschil. Een vrouw moet zich Beyoncé voelen als ik klaar ben met haar! Anderzijds vind ik het fantastisch dat zoveel mensen bezig zijn met make-up. Het is een uiting van zelfexpressie.”

Vind je het jammer dat je dat als man niet kunt?

“Toen ik bij MAC werkte, was ik elke dag zwaar geschminkt: smokey eyes, blauwe lippen… Ik beschouwde mijn gezicht als een canvas waar ik nieuwe producten op testte. Je zou misschien denken dat mensen daar raar van opkijken in Knokke, maar ze vonden het allemaal de max!”

“Ik schmink mij iedere dag, maar geen smokey eyes meer. Als ik naar een feestje moet, ben ik wel helemaal geschminkt. De barrière tussen vrouwen en mannen is op dat vlak verkleind. Als ik nu een bruid moet schminken, moet ik dikwijls ook de man wat bijwerken. En dat is toch logisch?! De vrouw mag stralen als een prinses, terwijl de man misschien ook niet veel geslapen heeft de nacht voordien. Waarom zou hij geen beetje concealer mogen om er fris uit te zien?”

Van wie heb je het creatieve?

“Mijn papa is osteopaat en mijn mama is kinesist. Een heel andere branche dus. Het creatieve zat er van jongs af in bij mij. Toen mijn broer in het middelbaar zat en ik nog in het lager, maakt ik zijn perspectieftekeningen.”

“Vroeger was ik elke dag zwaar geschminkt. Nu schmink ik me nog, maar wat subtieler”

“Het middelbaar ben ik gestart in de moderne aan de VMS in Roeselare. Mijn ouders zagen al snel dat dat niets voor mij was. Ik had niets om mij te uiten, geen uitlaatklep. Ik verlangde elke week naar dat ene uurtje plastische opvoeding en dat lesje expressie. Het was de beste beslissing van mijn ouders om mij in een kunstrichting te steken. Al moesten ze er wel eens over nadenken. Niet omdat ze een kunstrichting te min vonden, maar ik moest toch elke dag alleen vanuit Oostnieuwkerke naar Brugge. Ik vond het een zalig gevoel dat ze me loslieten en dat ze me vertrouwden.”

“Ik leerde al snel goeie vrienden kennen in Brugge. Mijn beste vriendin van toen ik hier arriveerde, is trouwens nog altijd mijn beste vriendin. De twee laatste trimesters van het middelbaar heb ik op kot gezeten. Mijn ouders dachten dat goed voor mij zou zijn. Niet dat ik lastig was, maar ik was wel vrijgevochten. Ik denk dat ze toen al voelden dat ik niet verder zou studeren. Ze zagen dat ik heel zelfstandig was en m’n plan kon trekken. Mijn broer woont trouwens ook alleen sinds z’n 18de. Hij is vertaler-tolk, spreekt zeven talen en heeft sinds zijn studies al overal ter wereld gewoond. Nu woont hij al vijf jaar in Namibië.”

Mis je hem?

“Ik weet dat hij het daar goed stelt en dat zijn job hij heeft een bedrijfje dat reizen organiseert echt iets voor hem is. Dus ik heb daar vrede mee. Ik zou hem graag meer zien, maar Namibië is niet bij de deur. Mijn broer is mijn tegenpool. Niet bezig met mode of rare dingen. Maar zijn vrouw, die is net zoals ik! Toen ze hier op bezoek was, zei ze: nu ik in Europa ben, wil ik Louboutins! En wij, vlam, naar Brussel, enkel om dat paar schoenen. Ik heb daar maar één verklaring voor: mijn broer heeft zo’n vrouw gekozen omdat hij mij mist!” (knipoogt)