Bekende Izegemse cafébaas Tom Sintobin onderging hartoperatie: “Op een ander tempo leven”

Tom Sintobin rondde eerder dit jaar de kaap van de 50 jaar, maar onderging onverwacht vorige week een hartoperatie. Maar de doorgewinterde cafébaas reageerde zoals wij hem kennen: “Als ik maar één keer om de 50 jaar moet geopereerd worden, dan valt dat nog mee, hé?”

Het begon met een vrijblijvend en nietsvermoedend WhatsApp-berichtje: “Oewist?” Het antwoord was een totale verrassing. “Ik mag straks het ziekenhuis verlaten.” In niet-coronatijden ging een ziekenhuisopname van Tom Sintobin nooit onder de radar gebleven zijn. Nu dus wel, en zo kreeg hij ook de ruimte om dit in alle sereniteit te doorstaan. Net toen hij zijn ontslagbrief kreeg, konden we met Tom praten en hij stelde ons gerust. “De eerste dag dat De Koornmarkt open is, zal ik daar zijn. Voor of achter de toog.”

Het was voor ons even schrikken toen we hoorden dat je in het Roeselaarse ziekenhuis lag, op amper een paar honderd meter van waar wij het berichtje uitstuurden. Vertel eens: wat is er aan de hand?

“We gaan natuurlijk niet in detail treden, maar vorige week dinsdag onderging ik een operatie aan het hart in AZ Delta Roeselare. Ik had al eens een onderzoek ondergaan, maar de operatie zelf kwam totaal onverwacht. Er was nog niet meteen levensgevaar, maar de operatie liet best niet te lang op zich wachten. Het was voor iedereen verschieten, ook in mijn omgeving uiteraard. Met zijn allen lopen we op de tenen voor corona en dan blijk je iets aan je hart te hebben. Mijn dokter omschreef het als volgt: ‘Misschien ging je ooit wel iets voor hebben gehad achter je toog.’ Waarop ik meteen vroeg aan de dokter of hij ooit al in De Koornmarkt was geweest. Hij antwoordde van niet. Niet te verwonderen ook, dan had hij geweten dat de kans groter was dat ik het vóór dan wel achter de toog zou hebben gekregen.”

“Ik voelde me veiliger in het ziekenhuis dan in pakweg Delhaize”

Een hartoperatie pal in coronatijden. Hoe voelde je je in het ziekenhuis?

“Ik voelde me veiliger in het ziekenhuis dan in pakweg Delhaize, er werd hier goed voor me gezorgd en dat uiteraard met inachtneming van alle voorzorgsmaatregelen. Voor mijn operatie werd ik getest op corona en die test was negatief. Anders zou de operatie nooit zijn doorgegaan. Maar de vier uur durende operatie is vervolgens erg goed verlopen. Uiteraard ben ik ook enkele keren bang geweest, soms denk je wel eens dat het fataal kan aflopen. Toen ik ontwaakte op de intensieve zorgafdeling lig je daar tussen allerlei apparatuur. Je bent ook fel verzwakt en je hebt dan ook tijd om te denken. En dan begin je toch sommige zaken te overschouwen en kijk je anders tegen bepaalde zaken aan. Ik heb dit bewust ook aan niet al te veel mensen laten weten. Het zijn geen zaken die je op Facebook zet natuurlijk.”

We kennen je als iemand die nooit verlegen zit om een grap of een grol: hebben die verpleegkundigen daar wat plezier beleefd aan jou?

“Bij mijn afscheid waren ze met zijn drieën aan het wenen (lacht). Ik had eigenlijk een kamer alleen gevraagd, maar dat bleek niet mogelijk. En uiteindelijk bleek het een zegen dat ik een kamergenoot had. Je mag ook nauwelijks bezoek hebben en dan is het goed dat je met zijn tweeën bent. Mijn 73-jarige kamergenoot Roland uit Handzame bleek ook uit het goede hout gesneden. We hebben wat kunnen lachen, maar de eerste dagen na de operatie heb ik nog niet te veel grapjes gemaakt. Het valt niet te onderschatten zo’n ingreep aan het hart.”

Welke revalidatie wacht jou nu?

“Ik moet geduldig opbouwen en binnen een paar maanden ben ik hopelijk weer de oude. Ik moet weer beginnen vanaf nul, in het begin kun je nauwelijks zelfstandig stappen. Ik moet op kracht komen en luisteren naar mijn lichaam. Mijn hartslag mag zeker niet over toerental gaan. Het zal beginnen met de dagdagelijkse dingen: opstaan, naar beneden gaan, jezelf wassen… Dat kost nu nog allemaal veel moeite. En natuurlijk na iedere inspanning, hoe klein ook, voldoende rust inbouwen.”

Wanneer zien we jou terug in achter of voor de toog in de Koornmarkt?

“De eerste dag dat het open is, dat ben ik er zeker. Afhankelijk van mijn herstel zal dat te zijn om te werken of om te zien hoe anderen werken (lacht). Mochten we morgen weer mogen opgaan, dan zou ik al eens gaan piepen. Maar dat is nu natuurlijk nog niet het geval. Natuurlijk mis ik ook het sociaal contact met de klanten. Maar dat zal niet enkel bij cafébazen zo zijn, maar bij alle mensen die thuis zitten. Maar met enkele klantenbendekes zijn WhatsApp-groepjes ontstaan. Zo houden we elkaar wat op de hoogte van het reilen en zeilen.”

Hoe zwaar schat jij de coronacrisis in voor de horeca?

“Als je net een investering gedaan hebt, is dat keihard. Maar ook al heb je een goed draaiende zaak, de maanden komen kort op elkaar. Misschien zullen in Brussel de ogen eens open gaan en zullen ze zien hoe belangrijk de horeca wel is voor het sociaal weefsel van de gemeenschap. En we zijn al niet altijd gediend geweest door de overheid. Eerst moesten we investeren in een dure afzuiginstallatie en even later is er een totaal rookverbod. Er is de witte kassa met bijkomende investeringen… Hopelijk verlagen ze eens de BTW van 21 naar 12 procent. Of meteen naar zes procent, terwijl ze dan toch in een gulle bui zijn.”

Je vierde vrij recent je vijftigste verjaardag en had toen geen benul van wat je allemaal te wachten stond: hoe kijk je terug op de eerste helft van je leven?

“Ik heb niet echt een feest gegeven, het is in De Koornmarkt alle dagen feest. Iedereen die die dag binnenkwam, heeft mee kunnen genieten. Maar ik heb geen invitaties gestuurd. Die 50ste verjaardag op zich zegt me niet zoveel. En als ik maar één keer om de 50 jaar moet geopereerd worden, dan valt dat ook nog mee, hé. Oud worden? Als ik helder van geest ben en zelf nog mijn plan wat kan trekken, wil ik best 150 jaar worden. Maar van zodra ik tot last ben van een ander, dan hoeft het niet zo nodig meer voor mij.”

Je had ook festivalplannen deze zomer…

“Normaal houden we, Frederik Boulez en ikzelf, achter kasteel Blauwhuis pop-upbar Den Hof open, maar dat kon dit jaar sowieso niet door de werken aan het kasteel. Voor dit jaar wilden we op zondag 23 augustus aan de voorkant van het kasteel Lalapop organiseren.”

Tot slot: wat zijn de plannen na de coronacrisis en eens je weer topfit bent?

“Hetzelfde maar op een ander tempo. Ik heb nu wat tijd om na te denken over hoe ik het ga aanpakken. Ik heb al veel in het nachtleven gestaan, maar ik ben nog nooit een dag met tegenzin gaan werken.”

Wie is Tom Sintobin