Beiaardconcert voor verongelukte Emmy: “Mooiste eerbetoon dat we kunnen geven”

Op de vooravond van haar verjaardag wordt Emmy De Vos, de jonge vrouw die op 16 maart 2019 werd doodgereden door een dronken automobilist, op een bijzonder mooie manier herdacht. Stadsbeiaardier Wim Berteloot speelt op 8 juli op de beiaard van het Belfort een concert waarbij haar favoriete muziek, vooral gelinkt aan haar geliefde Disneyfilms, zal weerklinken. “Emmy woonde hier haar hele leven”, zegt haar vader Frank De Vos, de conciërge van het Belfort. “Dit is het mooiste eerbetoon dat we haar kunnen geven.”

Emmy De Vos blijft meer dan een jaar na haar overlijden een prominente plaats innemen in de conciërgewoning van het Brugse Belfort. Op elk vrij plekje zien we foto’s, tekeningen en spreuken die haar in herinnering brengen. Emmy woonde 26 jaar in het Belfort voor een tragisch verkeersongeluk haar uit het leven wegrukte. Ze krijgt op 8 juli, de vooravond van haar verjaardag, een bijzonder mooie herdenking. De Brugse stadsbeiaardier Wim Berteloot zal dan op de beiaard van het Belfort een concert met haar favoriete muziek spelen.

Op 16 maart 2019 werd Emmy in Assebroek op haar bromfiets aangereden door een bestuurder die te snel reed en de voorrangsregels niet respecteerde. De man had 2,37 promille in zijn bloed. Emmy was op weg naar haar werk in AZ Sint-Lucas, waar ze onder meer instond voor de maaltijdbedeling, maar overleefde de aanrijding niet. De autobestuurder werd veroordeeld tot een voorwaardelijke celstraf van zes maanden, één jaar rijverbod waarvan de helft met uitstel en een boete van 2.400 euro. Hij kreeg ook voor drie jaar een alcoholslot.

Sterke band

Toen haar vader Frank De Vos, sinds 1990 de conciërge van het Belfort, te horen kreeg dat Emmy niet op het werk was aangekomen, trok hij er in paniek met zijn scooter op uit om haar te gaan zoeken. Tijdens die zoektocht kwam hij zelf met zijn scooter ten val. Hij brak zijn sleutelbeen en zeven ribben en liep een klaplong op. “Die pijn verdrinkt in het niets bij wat ik voel door het verlies van Emmy. Een dochter verliezen is het ergste wat een vader kan overkomen”, zei Frank ons toen van op zijn ziekenhuisbed, de plaats waar hem het overlijden van zijn dochter werd meegedeeld. Meer dan vijftien maanden later zoeken we Frank op in zijn appartement in het Belfort. Ook Emmy’s moeder Petra Demeyere en broer Bram zijn erbij.

“Voormalig stadsbeiaardier Frank Deleu, die toen in het kader van een concertreeks actief was als gastbeiaardier, sloeg op de ochtend van haar begrafenis, op 23 maart vorig jaar, 26 aanslagen op de beiaard. Even veel als haar levensjaren. Wij zaten toen in de aula van het crematorium De Blauwe Zaal en hebben het dus niet gehoord maar vonden het wel een bijzonder mooi gebaar”, zegt Frank De Vos over zijn naamgenoot. “Frank was bijzonder zwaar getroffen door haar overlijden. Hij was hier jarenlang de vaste beiaardier en in zekere zin ook kind aan huis. Dus er was wel een sterke band. Die was er ook met Aimé Lombaert, die voorafgaand aan Frank Deleu de stadsbeiaardier was. Aimé speelde op de dag van haar geboorte, intussen dus 27 jaar geleden, trouwens het nummer 9 de julio van José L. Padula.” Datzelfde nummer zal ook het openingsnummer worden van het beiaardconcert in memoriam Emmy De Vos, dat huidig stadsbeiaardier Wim Berteloot op woensdagavond 8 juli, om 21 uur, zal spelen op de beiaard van het Brugse Belfort.

Ne me quitte pas

“Wim speelde vorig jaar op haar verjaardag tijdens een beiaardconcert ook al enkele nummers voor Emmy. Dat was toen zijn idee, maar was eerder geïmproviseerd het moment zelf”, legt Frank uit. “Een tijdje geleden stelde hij voor om dit jaar een volledig concert in memoriam Emmy De Vos te spelen. Wim is nog maar enkele jaren actief als stadsbeiaardier, maar in die tijd heeft hij Emmy ook leren kennen en hij was bijzonder geschokt door haar overlijden. Emmy woonde hier haar hele leven, dus dit is het mooiste eerbetoon dat we haar kunnen geven.”

“We hebben zelf suggesties gedaan voor de muziek en hebben vooral rekening gehouden met Emmy’s voorliefde voor Disney en de bijhorende filmmuziek. ” Onder meer A whole new world en Under the sea van componist Alan Menken, uit respectievelijk Aladdin en The Little Mermaid komen aan bod. Net als Can you feel the love tonight van Elton John uit The Lion King. Ne me quitte pas van Brel en het Auld lang syne kunnen als nummers in het teken van afscheid ook niet ontbreken.”

Verwerkingsproces

De dichte familieleden proberen elk op hun manier het verdriet om het verlies van Emmy een plaats te geven, zo blijkt tijdens ons bezoek. “Het klinkt misschien vreemd, maar het doet me goed om nog zo veel mogelijk met haar geconfronteerd te worden”, zegt Frank. “Je ziet dat hier ontelbaar veel foto’s van haar hangen. Zolang ik hier kan blijven wonen (Frank gaat over enkele jaren met pensioen als conciërge en zal dan normaliter een andere woonplaats moeten zoeken, red.) blijft dit hier zo. Ik voel dat het zo beter voor me is dan dat ik het zou proberen te verdringen.”

Door wat er met Emmy gebeurd is, kunnen we geen dronken mensen meer verdragen rondom ons

“We hebben allemaal nog steeds ontzettend veel verdriet sinds de dood van Emmy. Ook bij mij thuis is er een herdenkingsplaats waar onder meer een urne met een deel van haar as een plaatsje heeft”, vult Emmy’s moeder Petra aan. Emmy’s broer Bram probeerde het verdriet aanvankelijk zoveel mogelijk te verdringen, maar kreeg daar al vlug de weerbots van.

“De dag voor de uitvaart kreeg ik een zware angstaanval en ik heb het nog steeds bijzonder moeilijk. Na enige tijd heb ik geprobeerd weer aan het werk te gaan (als IT’er bij het bedrijf Fun, red.), maar begin dit jaar moest ik vaststellen dat dit toch nog niet ging”, zegt Bram, die intussen in behandeling is bij een psychiater en medicatie neemt om er weer bovenop te komen. “Ons leven zoals we het voorheen gekend hebben is eigenlijk voorbij”, stelt Emmy’s moeder. “Plezier maken op familie- en andere feesten, dat is er niet meer bij.”

“Door wat er met Emmy gebeurd is, kunnen we vooral geen dronken mensen meer rondom ons verdragen”, vult Frank aan. “Ik zie ze met de wagen toekomen en vraag dan, ook aan mijn eigen familieleden, of ze niet te veel hebben gedronken. Dan voelen ze zicht wat ambetant natuurlijk. En dan voelen wij ons de pretbedervers. Dus blijven we liever weg of we vertrekken vroeg.”