Barbara Demol volgde de liefde naar Kortrijk en vond er haar droomjob

Kurt Vandemaele trekt door de straten van Kortrijk en stelt aan de voorbijgangers één vraag: “wie ziej gie?”. Een vraag die velen onder ons zo vaak zouden willen stellen. De antwoorden krijg je hier te zien in de videoreeks ‘De Kortrijkzaan’. Leer de mensen uit je buurt kennen. Maak kennis met Barbara. Ze komt uit Watou, maar volgde de liefde naar Kortrijk. Ze werkt in een lingeriewinkel en heeft daar echt haar droomjob gevonden.

Op tv is de nieuwe reeks pas begonnen, maar wij hebben De Mol al gevonden. Al is haar naam aan elkaar geschreven. Barbara Demol is van Watou, het poëziedorp, maar intussen mag ze zich al vier jaar inwoner van Kortrijk noemen. Ze is de liefde gevolgd. De liefde voor een man en de liefde voor lingerie. Een dichter bevolkte streek met minder gedichten misschien, maar meer mensen die een onderbroek kunnen gebruiken. Barbara houdt zo van ondergoed, dat ze zelf laden vol slipjes en bh’s heeft. Zoveel dat ze zich zonder gène als de Imelda Marcos van het ondergoed laat bestempelen.

Ze werkt in Ohlala, een lingeriezaak, maar wat haar betreft een zaak in wondergoed.: modetrends volgen en mensen het juiste advies geven zodat ze zich met de hulp van dat onderlaagje goed voelen in hun vel. “Het is mijn droomjob”, zegt ze. Ze is van opleiding boekhouder. Maar dat vond ze te saai. Lingerie verkopen vindt ze een stuk avontuurlijker. “Er zit afwisseling in, want alle vrouwen hebben verschillende borsten,” legt ze uit. Ze is met gevoelige materie bezig. En daar is mensenkennis voor nodig. “Je moet een beetje discreet zijn,” zegt ze. “Maar als je ze kunt helpen, dan krijg je ongelooflijk veel liefde en respect terug. Daarom doe ik het ook zo graag.” En je moet het natuurlijk weten aan te brengen. “Een vrouw zit soms nogal raar in mekaar, veel complexer dan een man,” aldus de dame die de vrouwen ook vanbinnen kent. Barbara is een warme persoonlijkheid van wie wellicht veel vrouwen verdragen dat ze in hun boezem kijkt. “Niets forceren, alles op het gemak,” is haar motto. “En eerlijk zijn, niet opdringerig zijn, niet pushen.” Zelfs niet bij een push-up? “Soms wel hé,” lacht ze. Barbara heeft weinig nodig om te lachen. Een schuine mop kan ook al wel eens in de sector waarin ze bezig is, geeft ze toe. Ze verkoopt ook mannenlingerie. “Dat is een stuk makkelijker: het past of het past niet. Aan een mannenslipje zit er geen kant. Nee, dat bestaat zelfs niet.” Kortom, de verkeerde kant bestaat niet in de wereld van het mannenondergoed.

Aan het vrouwenondergoed zit dan weer des te meer kant. Zo willen de trends. En het mag tegenwoordig allemaal best wat fleurig en kleurig zijn, legt ze uit. Dat moeten we gewoon maar geloven. “Nee, ik voel niet de behoefte om dat te bewijzen. Mijn man is er content van. Het is altijd surprise,” giechelt ze. En niet alleen de onderlaag telt, ook wat gezien mag zijn, mag gezien zijn. Barbara is 43, maar oogt een stuk jonger. Ze verzorgt zich heel goed, valt meteen op. En ze geeft toe, ze is wel met schoonheid bezig. Dat zie je aan alles. Aan haar korte stijlvolle kapsel, het stijlvolle motiefje in de stof van haar broek of aan haar oorringen die felrood zijn en dus assorti met haar handtas. Het mag iets kosten. “Ja, maar het is een combinatie van merken en minder. Niet alles wat mooi is, is duur,” zegt ze. En ze loopt de maandagmarkt op, op het schouwburgplein waar ze bloemen gaat kopen. “Als de lente er aankomt, dan wil ik bloemen in mijn huis. Kleur en schoonheid.”