Kurt Vandemaele trekt door de straten van Kortrijk en stelt aan de voorbijgangers één vraag: “wie ziej gie?”. Een vraag die velen onder ons zo vaak zouden willen stellen. De antwoorden krijg je hier te zien in de videoreeks ‘De Kortrijkzaan’. Leer de mensen uit je buurt kennen. Maak kennis met André. De 92-jarige man die nog geregeld wandelt en in het verleden een basketbalspeler was.
André Kesteloot is 92. Hij is die middag net aan zijn dagelijkse uitstap bezig naar zijn dochter, bij wie hij gaat eten. “Ge moogt mij niet te lang bezighouden”, zegt ie, “of ‘t eten zal koud zijn.” Koken doet hij niet zelf. “Ik ben alleen, mijn vrouw is dertien jaar geleden overleden. Koken voor één persoon, dat is veel moeite voor niets”, legt hij uit. En even mijmert hij terug aan zijn vrouw. “Ik mis haar elke dag. Het is 13 jaar dat ze er niet meer is.”
André heeft wel nog vier dochters. Waarvan er twee in de confectiebranche gebleven zijn. “Ribel, rechtover Texture, ken je dat? Mijn dochters Sophie en Greet doen dat.”
André wandelt nog geregeld. Zijn verste wandeltochten brengen hem naar ‘t Plein of naar het H. Hart, in de Budastraat. Fikse tochten voor een 92-jarige. Hij wil nog zolang mogelijk gezond blijven. En geregeld naar het basket gaan kijken. André heeft zelf 20 jaar gespeeld: “Toen moest je nog geen 2 meter zijn.” Basket heeft altijd een belangrijke rol gespeeld in zijn leven. “Ik was nog één van de oprichters van Kortrijk Sport. De eerste basketbalploeg in de provincie.”
De vrienden van weleer zijn niet meer. “Al mijn maten zijn vertrokken”, zegt hij. “Maar ik kom nog onder het volk. Ik zie nog vreemde gezichten.” Zelf denkt hij nog niet vaak aan het einde. “Ik weet dat het nabij is. Maar als het gebeurt, dan gebeurt het”, besluit hij. “Mag ik nu voortgaan?”
De Kortrijkzaan
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier