Ambassadeur, we volgen!

Jan Gheysen
Jan Gheysen Opiniërend hoofdredacteur

We kunnen het niet ontkennen, we leven aan de rand van het land. Sommigen van ons aarzelen zelfs niet om zich grensgevallen te noemen. Ongelijk hebben ze niet, we zijn sneller in het buitenland dan we bij het hart van het land geraken. Dat heeft nadelen – afstanden bijvoorbeeld, al kan dat soms ook een niet mis te verstaan voordeel zijn, afstand houden bijvoorbeeld – maar het heeft ook voordelen. Onder meer dat wij ons makkelijker onderscheiden van de rest van het land en dat wij daar ook een zaak van maken. Met als gevolg dat we precies daardoor makkelijker worden herkend én erkend. Aha, zeggen ze dan, een West-Vlaming. En we zien hen al meteen denken: harde werker, weinig blablabla en niet al te overweldigend. Wat ons meteen kansen geeft om onze plek in het hart van het land te veroveren. Het is geen toeval dat de minister-president van Vlaanderen al meer dan eens een West-Vlaming is/was en dat de belangrijkste vrouw in de Vlaamse regering net zo goed West-Vlaams spreekt als algemeen Nederlands.

We hadden ons natuurlijk ook op de vlakte kunnen houden – daar is polderland genoeg voor – of we hadden het ons gezellig kunnen maken onder de glazen stolp van de geschiedenis – het Bokrijk van België bijvoorbeeld met Brugge als affiche – of we hadden ons in de schaduw van Ieper in zelfmedelijden om het aangedane oorlogsleed kunnen wentelen. Dat deden we niet en ook dat is geen toeval. Zo zijn we immers niet.

Wie leeft aan de rand van het land moet harder lopen om erbij te horen

Bekijk op de volgende bladzijden de tien West-Vlamingen van wie wij – en dat is niet alleen Krant van West-Vlaanderen maar ook de provincie West-Vlaanderen, Radio 2 West-Vlaanderen en FocusWTV – denken dat zij ons op de beste manier kunnen vertegenwoordigen en u zal merken: geen van de 10 staat bekend voor zelfgenoegzaamheid of eigenwaan. Het zijn stuk voor stuk mensen die groeiden door hun talenten zo ruim mogelijk te delen. Hun West-Vlaamse roots waren daarbij zelden of nooit een hindernis, maar des te meer een aanmoediging om door te zetten.

Een ambassadeur, zo luidt het officieel, vertegenwoordigt zijn land. En hij of zij doet dat ook op plaatsen waar wij niet altijd kunnen komen. Een ambassadeur loopt voorop. Volgende week weten wij wie dat voor West-Vlaanderen zal zijn. Wij volgen!