Vanavond werden twee herinneringsbomen aan WO I ingehuldigd in de Rijkestraat. Ze zijn de eerste van een reeks van 24 bomen die de frontlijnen van De Groote Oorlog zullen markeren op het grondgebied Komen-Waasten. Ze vormen de doortrekking van de rij 300 zulke bomen aan Vlaamse zijde, tot aan de Franse grens. Burgemeester Alice Leeuwerck brak alvast een lans om de rij ook aan Franse zijde verder te zetten.
Aan Vlaamse kant is het oudste stuk van de rij herdenkingsbomen al tien jaar oud : het gaat om deze langs het front van de Ieperboog. Via Wijtschate en Mesen liep dit door naar Waasten, dat in die tijd nog tot West-Vlaanderen behoorde. Voorzitter Jean Borugeois van de Société Historique heeft het altijd jammer gevonden dat de rij niet verder liep aan Waalse zijde, en heeft er jarenlang voor geijverd om dit toch gedaan te krijgen. Wat nu uiteindelijk is gelukt, met de royale steun van het stadsbestuur.
Rode en blauwe kooien
De aanpak is volledig dezelfde als in Vlaanderen : de bomen staan in een metalen kooi. Deze op de Duitse frontlijn in een kooi met rode rand, deze aan geallieerde zijde met blauwe rand. En op elk van die kooien een plattegrond die de frontlijnen aangeeft, en een luchtfoto uit de oorlogstijd van deze zone. Op het luchtbeeld kan je je ook een vrij goed beeld vormen van de vernielingen die de oorlog aanrichtte. De plattegrond toont dan weer hoe akelig dicht de frontlijnen wel bij mekaar lagen in Waasten. De ‘rode’ boom 507, die is aangeplant aan de Ultimo Crater, bevindt zich op nauwelijks 200 meter van de ‘blauwe’ boom 508, op het kruispunt van de Rijkestraat en de Saint-Yvonweg. En op sommige plaatsen is die afstand nog een stuk kleiner… Komt daar nog bij dat het front hier nauwelijks heeft bewogen in de vier jaar dat de oorlog duurde.
Bewuste keuze voor olmen
Voor deze 24 nieuwe vredesbomen is bewust gekozen voor de olm. “Een boom die hier vroeger massaal voorkwam, ook in het nabijgelegen bos van Ploegsteert. Na de oorlog was hij bijna helemaal verdwenen”, aldus burgemeester Alice Leeuwerck, die langs haar neus weg ook nog meegaf dat er in het bos van Ploegsteert nog drie eiken staan van meer dan honderd jaar oud. Ze hebben de drukke krijgsverrichtingen in dit bos dus nog meegemaakt…
Ook adjunct-burgemeester Laurent Deronne van Armentières was op de plechtigheid aanwezig. De burgemeester stelde hem voor om samen te werken aan een charter voor de doortrekking van de rij vredesbomen langs de frontlijnen in Frankrijk. “Wie weet wel tot in Zwitserland”. Daar zal dan wel méér dan tien jaar over gaan…
