Yves Roose: “Mijn houdbaarheidsdatum als politicus was verstreken”

Voormalig onderwijs- en cultuurschepen Yves Roose mist de politiek niet. “Een politicus die op de langere termijn denkt, is anno 2018 ten dode opgeschreven. Zelfs de idealen van de Soixante Huitards zijn platte commerce geworden”, zegt gewezen onderwijs- en cultuurschepen Yves Roose.

U was van 1994 tot eind 2012 SP.A-schepen voor Onderwijs en Cultuur. Na de verkiezingen bleef u nog enkele maanden gemeenteraadslid, maar haakte ontgoocheld af. Over uw ontslag hangt nog altijd een mysterieuze waas. Waarom bent u in feite gestopt?

Yves Roose: “Ik was echt moe. Jarenlang een job als schepen in een stad als Brugge een leuk, groot dorp vervullen, kruipt in je kleren. Tenminste, als je je taak goed wilt doen. Je moet als politicus continu beschikbaar zijn, je zeer vaak onder de mensen begeven. Als cultuur- en onderwijsschepen vele activiteiten bijwonen. Ik heb dat achttien jaar lang met veel plezier en enthousiasme gedaan, maar was wat leeg. Mijn houdbaarheidsdatum was verstreken. Ik vond geen kracht meer om nieuwe dingen te doen en wou absoluut vermijden om nog enkele jaartjes op routine te draaien. Of te blijven omwille van de schepenwedde! Maar mijn pensioen is ook niet mis. Ons sociaal stelsel zorgt ervoor dat ik over een degelijk pensioen beschik.”

“De druk die de nieuwe media – Facebook en Twitter – op het leven van politici zetten, doet me huiveren”

“Een tweede reden was het verlies van twee goede vrienden, met wie ik vele plannen voor gemeenschappelijke uitstapjes gemaakt had: Tuur van Wallendael en Georges Micholt zijn door ziekte gestorven, de eerste in 2009, de tweede in 2011. Hun doodsprentjes prijken hier nog bij mij op de kast. Plots kwam daar een kanker tussen en het mooie liedje was over. Dat heeft mij aan het denken gezet. Er is nog zo veel moois te ontdekken en te beleven op deze aardbol. Ik wou die reizen geen jaren meer uitstellen.”

“Ook de druk die de nieuwe media Facebook en Twitter op het leven, zeker dat van politici, zetten, deed en doet mij huiveren. Ik hou er bewust afstand van, want het bezorgt je meer ergernis dan comfort. De wereld is zot aan het draaien. Wellicht ben ik een oude zak geworden, maar ook dat heeft in mijn beslissing meegespeeld.”

Lag ook de slechte verstandhouding met uw partijgenoot en burgemeester Renaat Landuyt (SP.A) niet mee aan de basis van uw ontslag? Er wordt gezegd dat u beter overeen kwam met de vorige burgemeester Patrick Moenaert (CD&V), hoewel die tot een andere partij behoorde…

Yves Roose: “Het klopt dat ik beter met Patrick Moenaert overeenkwam. Dat heeft met karakters en persoonlijkheden te maken. Zo zie je dat politiek ook iets menselijks heeft. Maar dat feit is helemaal niet de reden waarom ik met de politiek gestopt ben. Ik had al voor de verkiezingen aangekondigd dat ik in 2013 geen uitvoerend mandaat van schepen meer zou opnemen. Niemand kon vermoeden dat SP.A de grootste partij zou worden en de burgemeester zou leveren. Maar ik wou mijn kiezers niet bedriegen.”

“Het is fout dat Brugge geen volwaardig cultuurschepen meer heeft”

“Als lijstduwer reef ik nog bijna 2.000 stemmen binnen, hoewel ik geen intense campagne gevoerd had. Dat was een aangename verrassing: de kandidaat met de vierde meeste stemmen op de SP.A-lijst. Ik wou dan ook de partij en mijn kiezers niet ontgoochelen en zetelde dan maar als gewoon gemeenteraadslid. Dat was een vergissing, na een maand was ik het al beu. Ik ben in februari 2013 voor drie maanden op reis gegaan, heb veel over de Brugse politiek nagedacht en in mei 2013 mijn ontslag als gemeenteraadslid ingediend. Als ik mij engageer, doe ik dat voor 100 procent. Zo zit ik in elkaar. Ik voelde dat ik dat niet meer kon doen. Er waren natuurlijk wel enkele zaken die mij niet aanstonden, zoals het feit dat een stad als Brugge geen volwaardige cultuurschepen meer heeft. Ik vind dat ook nu nog een grote fout.”

Is het waar dat u in 2013 u. SP.A-lidkaart verscheurd hebt en lid bent van de PS?

Yves Roose: “Ik ben nog altijd lid van beide partijen, zowel SP.A als PS. Persoonlijk geloof ik veel meer in het linkse en radicale project van de Waalse socialisten dan in het ‘midden-van-het-bed’-verhaal van de SP.A. Laatstgenoemde partij is iets te soft voor mij.”

Vanwaar de liefde voor PS?

Yves Roose: “Toen ik begin de jaren ’90 adviseur en hoofd van de Nederlandstalige cel was bij staatssecretaris Annemarie Lizin, heb ik vele Waalse kameraden leren kennen. Zij zijn goede vrienden geworden. Ten tijde van Brugge 2002 onderhield ik nauwe contacten met andere steden, onder andere met Mons. Ik heb Elio di Rupo bijgestaan tijdens de voorbereiding van Mons Culturele Hoofdstad in 2015 en was voorzitter van de Vlaamse partnersteden. Ook nu nog ga ik geregeld en met veel plezier naar Mons, waar ik vele vrienden heb.”

Bij de Walen? Zijn dat geen grote luiaards en profiteurs?

Yves Roose: “Ik heb een hekel aan het denken in clichés, zeker aan het harteloos beschimpen en culpabiliseren van anderen. Dat staat haaks op onze democratische waarden van tolerantie, openheid en verdraagzaamheid. Ik ontdekte in Wallonië veel meer warmte, solidariteit en vriendschap, zelfs in het arme Luik en Charleroi. N-VA is erin geslaagd om in tien jaar tijd van Vlaanderen een wrange maatschappij te maken, waar weinig plaats is voor warmte en het hart. Ongetwijfeld zal men mij een romanticus en een idealist noemen. Maar zonder idealen kan een mens niet leven. Maar ja, ik ben een Soixante Huitard…”

U was 18 in 1968. Hebt u in tegenstelling tot sommige generatiegenoten uw progressieve idealen niet verloochend?

Yves Roose: “Ook 1968 wordt nu 50 jaar later geromantiseerd en clichématig uitvergroot. Dat jaar heeft natuurlijk in de geesten veel wakker gemaakt, de politieke mentaliteit veranderd en op seksueel vlak veel in beweging gezet. Ook ik heb deelgenomen aan bezettingen en protestmarsen. Maar veel 68’ers zijn de nieuwe bourgeoisie geworden. De idealen van ’68 zijn nu platte commerce. Zelfs Brugge is een mercantiel pretpark geworden! Een chique modezaak pakt nu ter promotie uit met een poster van Che Guevara, het symbool van het verzet tegen het kapitalisme! Het zogenaamde, politiek correct denken is sterk teruggeschroefd. Het is misschien niet slecht om opnieuw met de voetjes op de grond te komen. Maar down to earth-maatregelen moeten niet alleen van het gezond verstand, maar ook van een warm hart uitgaan.”

“Veel 68’ers zijn de nieuwe bourgeoisie geworden”

“De hedendaagse politiek lijkt mij een twittergedoe. Het gaat om scoren, om de waan van het moment. Een politicus die op de langere termijn denkt, is ten dode opgeschreven. Er is daar geen tijd voor. Wie vandaag razend populair is, mag zijn carrière morgen omwille van een gecreëerd schandaal vergeten. Dat is niet goed voor onze samenleving, er moet een constante zijn. Laat ons hopen dat de Gauss-curve nog van toepassing in de politiek is en dat de huidige behoudsgezinde en repressieve tendens omslaat naar een periode van verdieping, van progressief langetermijndenken. Politiek is gelukkig een slingerbeweging, waarbij elke periode iets achter laat. Ik blijf positief en kan nog dromen…”

“Jammer genoeg is alles tegenwoordig ook voor de pers eenheidsworst. Iets wordt opgeblazen, is vandaag een hot item, maar is volgende week al vergeten. Alles moet tegenwoordig zo snel gaan. Ik betrapte er mij op den duur ook op; ik had geen tijd meer om mij te verdiepen in een goed boek of mooie muziek. Maar ik heb mij er tegen verzet. Onlangs heb ik Het achtste leven (voor Brilka) van de Georgische schrijfster Nino Haratischwili gelezen: een epos van 1.300 pagina’s over honderd jaar uit het leven van een Georgische familie, beginnend in het tsarenrijk naar de opkomst en het verval van het communisme. Ik doe het boek al mijn vrienden cadeau.”

“Alles moet tegenwoordig zo snel gaan. Ik betrapte er mij op den duur ook op; ik had geen tijd meer om mij te verdiepen in een goed boek of mooie muziek”

“Daarnaast vind ik troost en inspiratie in jazz en klassieke muziek. Het Köln Concert van jazzpianist Keith Jarrett blijft onovertroffen en onlangs leerde ik het werk van de hedendaagse klassieke componist Arvo Pärt uit Estland kennen. Een ware ontdekking.”

Mist u de politiek echt niet?

Yves Roose: “Neen! Veel minder dan ik gevreesd had. Ik heb het geluk gehad dat ik door het project Mons 2015 twee jaar lang van de politiek kon ontwennen. Indien ik nog politiek actief was, zou ik de vele reizen die ik met mijn vrouw Adinda onderneem, niet kunnen doen. We trekken er vaak op uit met onze camper. Als schepen beperkten mijn vakanties zich tot veertien dagen in de zomer en één weekje skiën in januari. Zo kon ik al die nieuwjaarsrecepties ontvluchten…”

“Ik volg de politiek nog wel en probeer verdiepend te werken. Mijn politieke opvattingen zijn radicaler geworden. Want we zijn de sociale verworvenheden die onze maatschappij leefbaar gemaakt hebben, aan het afbouwen”, zegt Yves Roose. “Ik werk mee aan het tijdschrift SAMPOL, dat artikels publiceert over socialisme en sociaaldemocratie. Onafhankelijk van de SP.A, want SAMPOL ligt af en toe met die partij overhoop. Onze sociaaldemocratie staat onder vuur, omdat de mensen hun geschiedenis niet kennen. De burgers zijn consumensen geworden: ze consumeren erop los en beseffen niet waarom ze van alles kunnen genieten en hoe ze onze welvaart voor de komende generaties kunnen bestendigen.”

“Ik ga af en toe een pintje pakken in een volkscafé. Onlangs had ik een gesprek met een jonge serveuse over onze sociale zekerheid. Haar foute redenering was: ik ben niet ziek, dus moet ik niet betalen! Wie wil werken, zal er vinden. Ze vergeet dat in onze gesofisticeerde wereld vele jonge mensen fysiek, mentaal of intellectueel niet mee kunnen. Het is de plicht van de overheid om voor hen te zorgen. En het is schandalig dat vele mensen na veertig jaar werken amper een pensioen van 980 euro krijgen. Iedereen zou minimaal 1.500 euro pensioen moeten genieten. Dat is perfect haalbaar.”

“Op zulke thema’s moet de SP.A zich profileren, in plaats van te ijveren voor zonnepanelen of begraven worden met je huisdier! Het is hartverscheurend dat zelfs een commentator in een dagblad de Vlaamse socialisten hierop moet wijzen. Waarom schreeuwen deSP.A’ers niet van de daken dat iedereen recht heeft op een volwaardig pensioen?”

“Ik hou mij ver van de Brugse politiek, al zie ik dat mijn stad ook ten prooi is aan mercantilisme en verschraling. Er moet iets gedaan worden aan de overlast van het toerisme, want anders creëer je haat tegenover bezoekers. Ik ken heel wat Bruggelingen die in het toeristische seizoen de binnenstad mijden. We mogen niet wachten tot het te laat is en de hele Aziatische markt ontsloten is. Gelukkig zie ik ook een positieve trend, zoals de Makersrepubliek.” (SVK)