Vlaams Belanger Stefaan Sintobin wil in Brugge lijst vormen met N-VA: “Wij komen aan de macht”

Is Brugge de plek waar het cordon sanitaire sneuvelt? Als het van Stefaan Sintobin afhangt, wel. De 60-jarige kopman van Vlaams Belang wil in kartel met N-VA naar de volgende lokale verkiezingen trekken. Sintobin, met zestien parlementaire jaren op de teller een ervaren rot in het vak, vindt dat Vlaams Belang een échte beleids-partij moet worden. Hij pleit ook voor vrije stemkeuze in gevoelige ethische dossiers zoals holebirechten.

Deze week is het de Week van de Zorg. De apotheose had zondag moeten volgen, met de Dag van de Zorg. Alleen al in onze provincie zouden veertig zorginstellingen de deuren openzetten voor het brede publiek. Het evenement is echter uitgesteld uit schrik voor het coronavirus.

“Ik ging nooit zelf vechten. Maar als ik aangevallen werd, sloeg ik terug. Dat was zelfverdediging”

Stefaan Sintobin, die voorzitter is van de Commissie Welzijn in het Vlaams parlement, heeft begrip voor die maatregel. “Het is geen geheim dat vooral oude en zieke mensen vatbaar zijn voor het virus. Je mag er niet aan denken dat dat zich daar verspreidt. Dat zou rampzalig zijn.”

Vooral mannen vanaf zestig jaar zijn vatbaar, zeggen de statistieken.

“Ik voel uw vraag aankomen. Ik ben net zestig geworden. Neen, schrijf dat maar niet op. Ik lees dat niet graag.” (lacht)

Bent u bang?

“Neen, dat niet. Ik wil ook geen angst zaaien. Er wordt nu aangeraden om goed uw handen te wassen. Ik doe dat altijd al. Veel mannen doen dat niet, zelfs niet na een toiletbezoek. Ik zie dat ook in het parlement. Dat vind ik ontstellend. Er zijn er meer dan u zou denken, hoor. Maar ik ga u teleurstellen: ik ga geen namen noemen.”

U bent voorzitter van de Commissie Welzijn. Mag ik dat verrassend noemen?

“Zéker. Het is de eerste keer dat mijn partij deze post claimt. Ook de andere partijen waren verrast en zelfs ontgoocheld. U moet weten dat de grootste partij eerst aan zet komt om een commissie te kiezen. Dat is N-VA. Die koos voor Onderwijs. Daarna is de tweede partij aan zet. Dat is mijn partij. Wij kozen voor Welzijn.”

Waarom niet voor Inburgering? Lijkt dat niet logischer?

“Omdat wij óók bekommerd zijn om zorg en welzijn. Wij zijn een sociale partij, zonder daarom socialistisch te zijn. Mijn partij is écht aan het verbreden. Deze keuze bewijst dat. Ik juich dat toe. Ik was intern al langer pleitbezorger van verbreding. Onze voorzitter, Tom Van Grieken, bewandelt diezelfde weg. Welzijn is trouwens dé commissie bij uitstek om te wegen op de besluitvorming.”

Kan u écht wegen als voorzitter? Neen, toch? Een commissie moet vooral het regeerakkoord uitvoeren.

U onderschat de impact van de commissie. We doen daar zinvol werk. Welzijn is na Onderwijs het belangrijkste beleidsdomein van Vlaanderen. Dat betekent ook dat daar de grootste budgetten naartoe gaan. De commissieleden beseffen het belang daarvan, en voeren ernstige debatten over de partijgrenzen heen.”

Voelt u zich aanvaard als voorzitter? Vlaams Belang was altijd een paria voor de zogenaamde zachte sector.

“Die tijd is voorbij. Ik word niet gehinderd in mijn functie omdat ik van Vlaams Belang ben. Als ik werkbezoeken doe, dan sta ik nooit voor gesloten deuren. Mijn partij wordt serieus genomen door de sector. Dat was ooit anders, dat klopt. Maar vandaag kunnen we met iedereen het gesprek aangaan. We doen dat ook met allerlei welzijnsinstellingen. Vaak informeel, omdat nog niet iedereen ervoor durft uit te komen. We spreken zelfs met vakbonden. Of toch met de basis. Het is alleen de top van de vakbonden die nog anti-Vlaams Belang is. Maar ik kan u verzekeren dat het cordon sanitaire niet meer bestaat onder de mensen.”

Hoe is uw relatie met de bevoegde minister, Wouter Beke (CD&V)?

“Goed, moet ik toegeven. Wouter valt goed mee in de persoonlijke omgang. Gelukkig, want die commissie loopt al eens uit, en dan zitten wij daar zes uur aan een stuk naast elkaar. Hij durft zelfs eens een politiek incorrecte opmerking in te fluisteren.” (lacht)

“Gay Prides? Die vind ik degoutant”

Wat vindt u van zijn beleid?

“Het besparingsbeleid vind ik maar niets. Ik vind dat hij voor de gemakkelijke oplossing kiest door overal zes procent te besparen. Ik begrijp dat er moet bespaard worden, maar dat moet gebeuren op die domeinen waar er ruimte is om te besparen. Dat is niet het geval op Welzijn. Dit gaat over mensen.”

Als Vlaams Belang een beleidspartij wil worden, moet het af van extreme figuren zoals Filip Dewinter en Dries Van Langenhove, meent professor Carl Devos. Wat denkt u?

(zucht) “Dat slaat nergens op. Wij gaan anderen niet laten bepalen wie op onze lijsten staan. Kijk: Bart De Wever en N-VA hebben vorige zomer bewezen dat het cordon sanitaire verleden tijd is. Er werd gesproken met mijn partij over de vorming van een Vlaamse regering. Ik heb begrepen van mijn fractieleider Chris Janssens dat dat ernstige gesprekken waren.”

Er zijn ook N-VA’ers die beweren dat Dewinter een hinderpaal voor samenwerking is.

“Dat kan zijn. Er zijn ook N-VA’ers die Theo Francken buiten willen. Maar Theo Francken is nu eenmaal de baas van die partij. Hij zal bepalen met wie samengewerkt wordt. Hij is trouwens ook de man die de West-Vlaamse lijsten opgesteld heeft.”

Vindt u dat uw partij een beleidspartij moet worden? Dat is een belangrijk twistpunt in de partij.

(gespeeld verrast) “Ah, is dat zo? Dat is dan nieuw voor mij. (serieus) Ik kan duidelijk zijn: Vlaams Belang moet een beleidspartij worden. De voorzitter en de partijtop staan ook op die lijn. Vroeger was het een goede keuze om een zweeppartij te zijn. Dat heeft ons veel stemmen opgeleverd.”

“Maar op een bepaald moment willen de mensen ook beleid zien. Dat is de reden waarom velen de overstap maakten naar N-VA. Die zijn nu aan het terugkeren. (denkt na) Ik geloof mijn voorzitter als die zegt dat wij in 2024 aan de macht gaan komen. Het cordon sanitaire zál breken. Dat kan op Vlaams niveau, maar dat zal zéker op lokaal niveau gebeuren.”

Kan dat in West-Vlaanderen, denkt u?

“We voeren her en der gesprekken, maar het is te vroeg om te zeggen waar. Ik kan wel al zeggen dat ik de ambitie heb om in Brugge één lijst te vormen met N-VA. Dat kan een kartel zijn, of een andere vorm van samenwerking. Dat is mijn grote ambitie voor de volgende lokale verkiezingen.”

Wat zegt N-VA daarvan?

“Dat weet ik nog niet. Ze zullen het voorstel nu wel te zien krijgen. Ik ben benieuwd. De vraag is ook wie de N-VA is in Brugge. Is dat nog altijd Pol Van Den Driessche? Dan zal het antwoord wellicht neen zijn. Maar er zijn nieuwe mensen op komst. Ik hoop dat zij wel openstaan voor samenwerking.”

“Veel mannen wassen hun handen niet, zelfs niet na een toiletbezoek. Ik zie dat ook in het parlement”

“Kijk: de N-VA heeft vorige keer vijf zetels verloren. Twee aan mijn partij en drie aan CD&V. We tellen nu vijf N-VA’ers en vier Vlaams Belangers in de gemeenteraad. Het zou jammer zijn mocht dat de volgende keer verder verbrokkelen. Inhoudelijk zie ik weinig hinderpalen. Het moet perfect mogelijk zijn om met een gezamenlijk tienpuntenplan naar de kiezer te stappen.”

Over puntenplannen gesproken: waarom hebt u destijds voor Vlaams Blok gekozen?

“Ik was al geïnteresseerd in politiek toen ik vijftien jaar oud was. Ik was ook lid van de KSA dat toen nog vroom en Vlaams was. Bovendien zaten er in het college van Izegem veel Vlaamsgezinde leraren. Die hebben mij geprikkeld. Daarna ben ik in Gent gaan studeren en ben ik lid geworden van de NSV, de Nationalistische Studentenvereniging en van Vlaams Blok. Ik vond de VU toen al te links. Mijn idool was Bert Eriksson, van de Vlaamse Militanten Orde (een omstreden extreemrechtse groepering, red.).”

Een man die later veroordeeld werd voor het gebruik van geweld.

“Hij vocht voor Vlaanderen. Dat gebeurde in die tijd.”

U was zelf ook niet vies van geweld.

“Ik ging nooit zelf vechten. Maar het gebeurde dat ik aangevallen werd en dan terugsloeg. Dat was zelfverdediging. (even stil) Toen bekend raakte dat ik voor Vlaams Blok koos, werd daar schande over gesproken in Izegem. Wat ik allemaal meegemaakt heb. (blaast) De ruiten van mijn woning ingegooid, de banden van mijn auto kapot gestoken, uitgescholden op straat. Er waren zelfs familieleden die niet meer met mij wilden praten. Mijn moeder was ook niet blij. Waar ga je nu weer vechten, vroeg ze als ik ergens naartoe ging. Later is ze bijgedraaid, net zoals veel anderen. Ze is zelfs op een lijst gaan staan.”

Hoe is uw relatie met Geert Bourgeois, de kopman van de VU en later de N-VA in Izegem?

“Niet goed. Bourgeois kon niet aanvaarden dat ik voor VB koos. Hij wou graag een Sintobin op zijn lijst. Hij heeft het drie keer aan mijn zus gevraagd. Ik wou dat niet. Als je dat doet, spreek ik niet meer met je, zei ik haar.”

Was dat gemeend?

“Ik zou het daar héél moeilijk mee gehad hebben. Ze heeft dat gelukkig niet gedaan. (even stil) Maar het zat heel diep, dat moet ik toegeven.”

U bent drie jaar geleden verhuisd naar Brugge. Hoe bevalt het leven daar?

“Goed. Dat was geen grote stap voor mij. Mijn vrouw is van Brugge. Ik had haar altijd beloofd om ooit naar hier te verhuizen. De politiek was natuurlijk ook een reden. Het was voor haar een grotere stap om destijds naar Izegem te verhuizen. We hebben nog geen spijt gehad van onze beslissing.”

Wie verkiest u: burgemeester Dirk De fauw van Brugge of burgemeester Bert Maertens van Izegem?

“De laatste. Die is van de N-VA. Zijn overtuiging staat een pak dichter bij de mijne. Ik ken zijn vader Jan ook al heel lang. Het heeft niet veel gescheeld of die stond destijds op een lijst van Vlaams Blok. De fauw is dan weer een echte tjeef. Vriendelijk in de omgang, dat wel. Hij heeft één voordeel: hij kan onmogelijk slechter doen dan Landuyt.” (lacht)