Tom Vandenkendelaere stopt met nationale en Europese politiek: “Ik wil mijn kinderen zien opgroeien”

Tom samen met zijn partner Marlies en de kinderen César, Marcel en August. © Stefaan Beel
Peter Soete

Negen jaar heeft Europees parlementslid Tom Vandenkendelaere (CD&V) het beste van zichzelf geven in het Europees parlement. Maar daar komt halfweg juli een eind aan. CD&V schuift gewezen partijvoorzitter en gewezen minister Wouter Beke naar voor als Europese kandidaat.

Voor de 39-jarige Roeselarenaar was dit Europees zitje geen landingsbaan of een dankjewel voor bewezen diensten. Tom is van zijn prille politieke loopbaan doordrongen van het belang van Europa in de nationale en internationale politiek en heeft in negen jaar meer dan zijn sporen verdiend. “Nu je het zegt, ik ben geen enkele keer gestart met mijn collega’s als Europees parlementslid”, bedenkt Tom Vandenkendelaere wanneer we ’s morgens vroeg bij hem thuis een kop koffie drinken. Echtgenote Marlies probeert de zonen César (6), Marcel (4) en August (2) door hun ontbijt en in de wagen te loodsen. “Met drie kindjes is het hier soms hectisch maar Marlies kan ons gezin perfect managen. We hebben geen nanny, daar zijn we de mensen niet voor. Ik wil mijn kinderen zien opgroeien en samen met Marlies zelf betrokken zijn bij hun opvoeding. Als Europees parlementslid ben ik zo’n twaalf dagen per maand in het buitenland. Dat heeft een impact op het gezin en dat is ook één van de redenen waarom ik stop met de nationale en internationale politiek.”

“Om even terug te keren op mijn twee termijnen als Europees parlementslid: in 2014 kwam ik na enkele maanden als eerste opvolger in het Europees parlement toen Marianne Thyssen lid werd van de commissie Juncker. In 2019 was ik opnieuw eerste opvolger en kwam ik pas in januari 2021 terug in het Europees parlement toen Kris Peeters zijn zitje opgaf om ondervoorzitter van de Europese Investeringsbank te worden.”

Geen invallersrol

“Ik had inderdaad gehoopt om bij de verkiezingen als Europese kopman te worden uitgespeeld. Iedereen weet dat mijn liefde voor Europa zeer groot is. Ik heb me negen jaar met volle overgave gegeven voor mijn partij en Europa en nu stop ik op een hoogtepunt met goede herinneringen. Bitter dat ik geen kopman ben op de Europese lijst? Neen, dat is de keuze van de partij en die steun ik. Het is trouwens altijd zo geweest met het Europees verhaal als vangnet: denk maar aan Gerolf Annemans, Kris Peeters, Geert Bourgeois, Guy Verhofstadt en ja, nu ook Wouter Beke. Ook de eerste opvolgersplaats ambieer ik deze keer niet meer. Ik wil geen derde keer invallen indien de kopman zou beslissen om iets anders te doen.”

“Een derde reden waarom ik geen plaats op de Europese lijst, de Vlaamse of federale lijst wil, is dat de politiek veel veranderd is. Het is jachtiger geworden, de relatie met de burger is verzuurd en diezelfde burger vertrouwt ons niet meer. Bovendien primeert de communicatie op de inhoud en dat ligt me minder.”

Betrokken politicus

“Heb ik mezelf te weinig in de etalage geplaatst? Misschien wel. Ik heb alleszins niet ‘the urge to kill’ om mezelf op de eerste startlijn te krijgen. De politieke wereld is een slangenkuil, dat is geen geheim. De laatste jaren is dat beeld nog versterkt. Er zijn zo veel gevoeligheden en afspraken, het gaat niet meer over politiek maar over manoeuvreren zonder scrupules. En precies dat is wat mensen beu zijn en waarvoor ik pas. De politiek heeft echt een opdracht om dat vertrouwen van de burger te herstellen.”

“Mijn mandaat loopt af halfweg juli maar tot dan blijf ik een zeer betrokken politicus. De laatste plenaire vergadering is in april in Straatsburg en daarna zal ik mijn lopende dossiers afwerken, nog enkele groepen ontvangen en een vlotte overgang uitwerken voor Wouter Beke.”

“De impact op mijn gezin is een belangrijke reden om te stoppen”

“Het Europese niveau blijft me aanspreken. Iedere vrijdag bezoek ik trouwens een bedrijf en toets ik de Europese wetgeving af aan de realiteit op hun werkvloer.. Na mijn afscheid kan het dus best zijn dat ik in het bedrijfsleven terechtkom waar ik mijn expertise op het vlak van Europese wetgeving kan gebruiken. Of les geven aan een universiteit. Waarom niet? Ik heb in Engeland een tijdje les gegeven en heb dat zeer graag gedaan. Of misschien doet zich een opportuniteit voor in een Europese instelling. Ik zeg maar iets: indien er een Europese commissaris voor Defensie zou komen, kan ik die misschien ondersteunen. Als Europarlementslid heb ik me verdiept in nieuwe dreigingen tegen de NAVO zoals cyberaanvallen of hybride oorlogsvoering waarin men bijvoorbeeld onderzeese kabels saboteert of duizenden vluchtelingen naar de landsgrenzen met Polen overbrengt om ons systeem onder druk te zetten.”

Wel lokaal

“Ik ben vooral gelukkig dat er weer rust in ons gezin komt”, pikt echtgenote Marlies in. “Ja, er was onrust en ontgoocheling. Tom en ik hebben zeer lang nagedacht over ons leven na de politiek en ik ben ontzettend blij dat we een normaler en stabieler leven zullen hebben. We kunnen niet meer leven in cycli van vijf jaar om dan een hele tijd onze adem op te houden en hopen dat Tom er bij zal zijn. Alle respect voor de politici die dat wel kunnen maar voor ons is dat voorbij.”

“Ik wil nogmaals benadrukken dat ik het ongelooflijk graag heb gedaan en dat ik zeer dankbaar ben voor de kansen die ik heb gekregen”, neemt Tom over. “Maar het is tijd om iets anders te doen. Ik zal wel deelnemen aan de lokale verkiezingen. Ik heb een zeer goede verstandhouding met onze burgemeester Kris en de schepenen. Ik weet ook dat zij er alles aan gedaan hebben om mij te steunen tijdens de afgelopen maanden. Of en welke rol ik kan spelen op lokaal vlak hangt af van de kiezer. Die bepaalt hoe de kaarten worden geschud.”

“Van 2023 onthou ik vooral het bezoek van president Zelensky aan het Europees parlement in februari, de winst van volleybalclub Knack in Modena en in juni het bezoek van onze Europese fractie aan het Vaticaan en een persoonlijke mis voor ons in de Sint-Pietersbasiliek. In 2024 verwacht ik dat het nog vier maanden ‘volle bak’ zal zijn als Europees parlementslid en dat daarna een kalmere periode volgt. Dan krijg ik tijd om na te denken, een boek te lezen en een normaal leven als vader te hebben. Ook hoop ik een leuke job te vinden waarin ik mijn ei kwijt kan én ik kijk ook uit naar de lokale campagne en verkiezingen van het najaar. Daar zullen we als partij zeker op de afspraak moeten zijn.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier