“Ik ben Vlaming, maar sta open voor mensen met een andere mening. Dat heb ik geleerd van mijn grote voorbeeld Hugo Schiltz, een politicus die ook openminded was.” Paul Wielfaert (74) zetelde lang geleden voor de Volksunie in de gemeenteraad in Waregem. We praten met hem naar aanleiding van de feestdag van de Vlaamse Gemeenschap op 11 juli.
De naam van Paul Wielfaert zal vooral bij de oudere lezers een belletje doen rinkelen. In de laatste decennia van de vorige eeuw was hij een sleutelfiguur bij de Volksunie, de partij waaruit de N-VA ontstaan is. Hij stichtte in 1970 ook een architectenbureau in Waregem dat is uitgegroeid tot de bvba Wielfaert Architecten, waar zijn zoon Tim nu aan het hoofd staat.
Paul, morgen zaterdag is het de feestdag van de Vlaamse Gemeenschap. Weet je al wat je dan gaat doen?
“Ik bekijk dan, zoals altijd, of de stad of de N-VA iets organiseren. Pakt Waregem uit met een academische zitting, dan ga ik daar naartoe. Organiseert de N-VA een activiteit, dan teken ik eveneens present. In mijn jaren bij de Volksunie kwamen we altijd samen op 11 juli. In het begin van mijn carrière als architect was dat nog geen officiële feestdag, maar dan werkte ik niet en kreeg mijn medewerker ook vrij. Vaak planden we dan met onze partij een etentje en nodigden we een spreker uit. Dat waren meestal eminente gasten uit kringen van de Volksunie. Ik had er het liefst Hugo Schiltz bij (inmiddels overleden VU-politicus, ooit ook minister, red.). Hij was mijn grote voorbeeld. Schiltz was dan ook een zeer verstandig man, iemand met een visie. Ik herinner me dat hij in de vroege jaren 70 eens een spreekbeurt gaf over de chip in onze samenleving van de toekomst. Daar had toen amper iemand iets van gehoord maar Schiltz wees al op het belang daarvan in de toepassing op computers, printers en andere elektronica. Naast dat visionaire was Schiltz ook een fantastisch diplomaat, allerminst een verkrampt politicus en vooral ook iemand die open stond voor anderen.”
BIO
Privé
Paul Wielfaert (74) is getrouwd met Lutgarde Vanderhaegen (71). Ze wonen in de Spichtestraat in Nokere. Ze hebben samen drie kinderen: Dag (48), Tim (47) en Lot (43). Lot is getrouwd met basketbalspeelster Ann Wauters. Er zijn ook acht kleinkinderen.
Loopbaan
Paul studeerde architectuuren richtte in 1970 een eigen kantoor op. In de jaren 90 kwam ook zoon Tim in de zaak, die hij inmiddels verder uitbouwde tot de bvba Wielfaert Architecten.
Politiek
Paul was 12 jaar gemeenteraadslid in Waregem voor de Volksunie. Daarvoor moest zijn domicilie wel op het architectenkantoor in Waregem staan, want hij woonde toen al in Nokere.
Hoe zou je jezelf omschrijven als Vlaming?
“Ik ben een overtuigd Vlaming maar net als Schiltz vind ik dat je als mens naar anderen moet kunnen luisteren, ook al hebben ze een andere opinie. Ik heb me altijd aan hem gespiegeld.”
Uit de Volksunie is de N-VA ontstaan. Kan je jezelf daar even goed in vinden?
“Ik stem N-VA, maar de Volksunie was toch meer een partij van idealen. De N-VA zou dat dringend opnieuw moeten worden. Er zijn er die nog werken in de idealen van de Volksunie en dan denk ik in de eerste plaats aan Bart De Wever. Er lopen in die partij helaas ook veel anderen rond. Namen? Neen, die ga je van mij niet horen.”
De Volksunie was een kleine partij in een echte CVP-stad. Hoe voelde dat aan?
“Ik wist dat mijn politieke overtuiging ook consequenties zou hebben in mijn praktijk als architect, maar die aanvaardde ik. Van de stad Waregem heb ik zelden een officiële opdracht gekregen. Zeker in die beginperiode kwam er niets uit die hoek. Toch waren er ook burgemeesters die boven dat politieke gewoel stonden. Guido Caron, nochtans een CVP’er in hart en nieren, was zo iemand. Ik denk dat ik onder hem als burgemeester een eerste keer een opdracht als architect gekregen heb van de stad.”
De N-VA zou dringend een partij van idealen moeten worden
Je gaat nog altijd wekelijks kaarten in De Klauwaert op de Markt, een café met een Volksunie-verleden.
“Eigenlijk hebben mijn goede vriend wijlen Erik Deroose (lange tijd huisarts in Waregem, red.) en ik De Klauwaert opgericht in de jaren 70. Toen de Volksunie hier voet aan de grond kreeg, waren we op zoek naar een lokaal waar we konden vergaderen. We hebben toen via een coöperatieve vennootschap het toenmalige café Casino op de Markt overgenomen en nadien de naam De Klauwaert gegeven. We schreven aandelen uit aan 2.500 frank per stuk (omgerekend naar vandaag bijna 200 euro, red.) en dat was een enorm succes. Later is De Klauwaert opnieuw overgegaan in privé handen, maar het is ons lokaal gebleven.”
Je vriendschap met wijlen Prudent Bettens, jarenlang de populaire uitbater van De Klauwaert, was bekend. Wat blijft je van hem bij?
“Met Prudent beleefde je altijd wel iets. (glimlacht) Hij was dan ook een echte entertainer, niet alleen in zijn café. Laat me één voorbeeld geven. Prudent, Eric Deroose en ik hebben jarenlang met de auto de Ronde van Frankrijk en de Ronde van Spanje gevolgd. Bij elke rit slaagden we er ook in om op de eerste rij te staan als de renners over de eindstreep reden en dat was louter de verdienste van Prudent. Die wist zich overal doorheen te kletsen. Seingevers, officials, hij wond ze allemaal rond zijn vinger. Ik hoor het hem nog zeggen als we weer eens een eind voor de renners uitreden op het parcours. Dat we gehaast waren en dan stelde hij ons voor. Ik was le directeur sportif, Erik was le médecin, en hijzelf le mécanicien. Iedereen geloofde hem ook altijd en dan mochten we doorrijden. Ja, daar hebben we mooie dagen beleefd.”
(Freddy Vermoere)
Waregemse Wolven
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier