“Een nieuwe studie over de E403 en weer 600 dagen wachten? Vergeet het maar! De nieuwe trams voor Antwerpen zijn ook al besteld.” Hilde Crevits en Melissa Depraetere zijn on fire in het tweede deel van deze dubbel. De populaire politica’s blikken vooruit op het nieuwe jaar én voorspellen wanneer België een regering krijgt!
Het eerste deel van dit interview lees je hier: “Hopelijk komen we over vijf jaar nog zo goed overeen!”
“Kom, zet je maar bij de bomma. Of bij mutti: dat klinkt beter.” Hilde Crevits schatert het uit, als Melissa Depraetere – op vraag van de fotograaf naast haar in de zetel komt zitten. Er heerst een gemoedelijke sfeer in de kamer. Crevits (CD&V) en Depraetere (Vooruit) zijn dan wel politieke concurrenten, ze tonen wederzijds respect.
Even opfrissen voor wie onze krant vorige week gemist heeft: wij hebben de twee populairste politica’s van onze provincie uitgenodigd voor een openhartige terug- én vooruitblik. We doen dat in de gezellige villa van onze uitgeverij in Roeselare. Tot voor kort kenden de dames elkaar amper, maar sinds 30 september zetelen ze samen in de Vlaamse regering, beiden als viceminister-president.
Depraetere: “Ik heb lang getwijfeld of ik erin wou stappen. Conner (Rousseau, red) liet mij zelf de keuze maken. Toen we aan de onderhandelingen begonnen, zag ik mijn toekomst nog federaal. Maar gaandeweg is dat veranderd. De Vlaamse domeinen bleken mij beter te liggen dan verwacht. Wat ook meespeelde, was de goede sfeer aan tafel – veel aangenamer dan federaal. Ik herinner me trouwens, Hilde, dat jij zei dat je op Vlaams niveau veel dichter bij de mensen staat.”
Crevits: (pikt in) “Soms wordt gezegd dat de Vlaamse regering een veredeld schepencollege is. Wel, ik beschouw dat als een compliment. Zolang het maar niet het Antwerpse college is.” (lacht)
Depraetere: “Ik moet je gelijk geven. Je kan hier heel concrete dingen doen. Ik ben blij met de keuze die ik gemaakt heb.”
Crevits: “Dus je blijft sowieso zitten, ook als er een federale regering is?”
Depraetere: “Ja, natuurlijk.”
Crevits: “Dat is een belangrijk statement!”
U hebt ook getwijfeld, mevrouw Crevits.
Crevits: “Door de situatie thuis. Ik wou tijd voor mijn zieke ouders. Mijn vader wou daar niets van weten. ‘De politiek is je passie, je mag niet stoppen’, zei hij tot op het einde. Ook mijn voorzitter (Sammy Mahdi, red.) vond het de logica zelve dat ik opnieuw minister werd. Daar was zelfs geen discussie over, zei hij. En zo rol je daar opnieuw in. Maar ik was zeker bereid om de fakkel door te geven.”
Depraetere: “Ook wij zijn blij dat Hilde erbij is. Het klinkt misschien raar, maar zij is een beetje de mama van de regering. Elke regering kan iemand met haar ervaring gebruiken, denk ik.”
Crevits: “Oké, maar je moet daar ook mee opletten. Ik wil niet de persoon zijn die heel de tijd zegt: vroeger dit en vroeger dat. Ook daarom heb ik getwijfeld. Ik wil geen schoonmoeder spelen. Nieuwe mensen moet je hun ding laten doen. Dat is verfrissend. Dat is trouwens de reden waarom ik deze bevoegdheden wou. Het doet natuurlijk deugd te horen dat je gewaardeerd wordt.”
Laten we vooruitblikken op het nieuwe jaar. Wat wenst u onze provincie toe?
Depraetere: (plots fors) “Het is tijd dat wij, West-Vlamingen, krijgen waar we recht op hebben. Dat moet de absolute prioriteit zijn. Neem nu Toerisme, mijn bevoegdheid. Toen ik die begroting voor het eerst bekeek, dacht ik toch van: tiens. Wij zijn goed voor de helft van de overnachtingen, bijna de helft van de omzet, maar dat blijkt niet uit de verdeling van de budgetten. Dat gaan we veranderen.”
Crevits: “Helemaal akkoord. Mag ik eens wijzen op onze economische toestand? Alle knipperlichten kleuren oranje slash rood. De werkloosheid is gestegen, vergunningen worden moeilijk verleend, bedrijven trekken naar het noorden van Frankrijk. Er zal iets moeten gebeuren en ik kijk in eerste instantie naar onze infrastructuur. Op weg hiernaartoe heb ik opnieuw mijn kas opgefret op de E403.”
Melissa’s prioriteit voor 2025…
Depraetere: “Persoonlijk? Sowieso meer tijd voor vrienden en familie. Het voorbije jaar was veel te hectisch. Dat mag een beetje rustiger worden. En als minister? Ik ga heel hard focussen op de renovatie van onze woningen. Onze provincie is er het slechtst aan toe. Het is tijd dat we hier stappen vooruit zetten. Ik ga trouwens niet alleen naar sociale woningen kijken. Dat is een fout die wij als partij in het verleden misschien gemaakt hebben. Uiteraard blijft dat een prioriteit, maar evengoed is het stimuleren van eigenaarschap een prioriteit. Daarom breiden we de Vlaamse woonlening uit.”
De lezer weet het niet, maar u was een kwartier te laat.
Crevits: “File, weeral! (windt zich op) Hoe lang zijn we nu al bezig over die derde rijstrook? Ik was heel ontgoocheld toen ik de bevoegde diensten bezig hoorde (bevoegd minister is Annick De Ridder van N-VA, red.): een nieuwe studie en weer 600 dagen wachten. (fors) Vergeet het maar! De nieuwe trams voor Antwerpen zijn toch ook al besteld? Sorry, maar een nieuwe studie is echt niet nodig. We kennen het probleem én de oplossing.”
Depraetere: “Akkoord. Die derde rijstrook is een eenvoudig dossier. Ik dacht trouwens dat ook Sander Loones (West-Vlaamse onderhandelaar voor N-VA, red) akkoord was?”
Toen u uw kas aan het opfretten was, mevrouw Crevits, bekende mevrouw Depraetere dat er zoiets bestaat als het ‘West-Vlaams Front’.
Crevits: “Ah, jij hebt dat gezegd? (lacht) Dat mag, hoor. We hebben tijdens de regeringsvorming inderdaad eens met de drie West-Vlamingen afgesproken in het stadskantoor van Torhout. Discreet, zo dachten we. Tot bleek dat zowat elk personeelslid onze zaal was gepasseerd.” (lacht)
Depraetere: “Ik kwam toe op de parking en zag daar een auto met de sticker van Sander en daarna een auto met uw sticker en toen dacht ik: Fuck, ook mijn sticker hangt nog op mijn auto.” (schatert het uit)
“Mag ik eens wijzen op onze economische toestand? Alle knipperlichten kleuren oranje slash rood” – Hilde Crevits
Crevits: “Nu, ik vind het belangrijk dat wij zo’n front vormen. Je moet elkaar kennen en kunnen inschatten. Wat wil de ander? Hoe prioritair is een dossier? Dat zijn de dingen die we daar besproken hebben. En we waren inderdaad akkoord met de derde rijstrook. Ik ga niet aanvaarden dat wij die middelen niet krijgen.”
Wat wenst u onze provincie toe?
Crevits: “Ik wil meer nabijheid naar voren schuiven en meer specifiek nabije zorg. Ik maak me zorgen over de federale plannen om bepaalde specialisaties, zoals kankerzorg, te centraliseren. Dat zou willen zeggen dat mensen weer wat verder moeten rijden om hun behandeling te krijgen.”
Depraetere: “Je verwijst naar de plannen van Frank (Vandenbroucke, Vooruit, red.)? Ik zie dat toch een beetje anders. Akkoord dat zorg dicht bij huis moet zijn. Maar je moet niet alles overal willen doen. Als een gespecialiseerd ziekenhuis beter uitgerust is voor complexe behandelingen, dan mag een verschil van twintig kilometer toch geen bezwaar zijn?”
Crevits: “Als het complex is. Maar niet alle behandelingen zijn complex. Ik vrees dat dit opnieuw zal leiden tot het verdwijnen van nabijheid in de zorg. Ik zie dat niet zitten. Er is ook al een tekort aan huisartsen. Dat versterkt opnieuw dat gevoel van verlatenheid op het platteland.”
Over het platteland gesproken: wordt stikstof niet het zwaarste dossier voor komend jaar?
Depraetere: “Dat wordt zeker een zware discussie. Wij voelen ons niet gebonden door het slechte akkoord dat de vorige regering heeft gesloten. De voorbije vijf jaar stonden natuur en landbouw neus aan neus, opgepookt door de regering. Dat moet anders. Jo Brouns (CD&V) is de best mogelijke minister voor de landbouw, maar zal hij dat ook zijn voor onze natuur?”
“Wij voelen ons niet gebonden door het slechte stikstofakkoord dat de vorige regering heeft gesloten” – Melissa Depraetere
Crevits: (knikt) “Als iemand water en vuur kan verzoenen, is het wel Jo. Maar het klopt dat een nieuw akkoord een van de moeilijkste dossiers wordt. Met het mestactieplan is al bewezen dat verzoening kan. Dat moet ook lukken met stikstof, op voorwaarde dat de regeringspartners discreet blijven en elkaar vertrouwen.”
In januari gaan ook de nieuwe lokale besturen van start. Wat mij opvalt, is dat amper één op de vijf burgemeesters een vrouw is. Hoe komt dat?
Crevits: “Omdat de mensen meer voor mannen gestemd hebben. Zo simpel is het. Want bijna overal wordt de stemmenkampioen burgemeester. Ik ben wel benieuwd naar de verdeling van de schepenposten. Ik hoop dat dit evenwichtiger is.”
Depraetere: “Eén op vijf is veel te weinig. Wat mij opviel bij de lijstvorming, was dat vrouwen dikwijls afhaken omdat ze geen zin hebben in de bagger op sociale media. En eerlijk: dat is een terecht punt. De bagger valt niet mee.”
Crevits: (knikt) “En vrouwen zijn vaker slachtoffer dan mannen. Dat is de pijnlijke realiteit. Maar dat vrouwen minder goed scoren, is gelukkig geen wetmatigheid. Kijk naar Melissa en mij: zeg niet te gauw, het is weer een blonde vrouw.” (lacht)
Depraetere: “Op socials krijg ik dat nochtans dikwijls te horen, hoor.” (lacht)
Hildes prioriteit voor 2025…
Crevits: “Persoonlijk? Ik voel dat ik nood heb aan een nieuwe sportieve uitdaging. Ik hoop daarom eens een halve marathon te lopen. De bestemming ligt nog niet vast. En als minister? Er gaat vanuit Vlaanderen honderden miljoenen aan projectsteun naar onze lokale besturen. Dat zijn gigantische bedragen. Maar wie loopt daarmee weg? Vooral de grotere steden die subsidiespecialisten in huis hebben. Daar wil ik komaf mee maken. Trouwens ook hier: het aandeel dat naar onze provincie gaat, is veel te klein. Die scheeftrekking moet eruit. Daar ga ik onmiddellijk mee van start.”
Mevrouw Depraetere, zou u tekenen voor een carrière als die van mevrouw Crevits?
Depraetere: “Vandaag niet, neen. Omdat ik niet denk dat ik zo lang aan politiek wil doen. Ik vind dat ergens ook ontspannend in mijn hoofd, het idee dat er na de politiek nog een andere carrière volgt.”
Crevits: “Zeventien jaar geleden zou ik ook neen gezegd hebben. Ben je zot, zou ik gezegd hebben. Maar soms rol je in iets en blijf je daarin. In de politiek loopt niets zoals gepland. Dat kan ik wel zeggen. Ik heb trouwens ook altijd het idee gehad om nog iets anders te doen. Een boekenwinkel met koffiebar bijvoorbeeld.”
Depraetere: “Moh, ik heb een opleiding barista gevolgd. Als je wil, dan kom ik bij jou werken.” (lacht)
Wordt u binnenkort geen gouverneur van West-Vlaanderen, mevrouw Crevits?
Crevits: “O neen, heb je geen betere vragen? (lacht) Ik ben minister geworden om dat vijf jaar te blijven en bovendien is er geen vacature.”
De beste vraag is voor het laatst: wanneer legt Bart De Wever (N-VA) de eed af als premier van de nieuwe federale regering? Jullie moeten een gok doen.
Crevits: “Dat is een betere vraag. Ik zeg 14 februari. Dat is Valentijn en blijkbaar ook de dag waarop de staat Arizona ontstaan is.”
Depraetere: “Ik zeg 31 januari. Dan houden wij onze nieuwjaarsreceptie. Dat zou ons een hoop kosten besparen, want dan kunnen we daar ons congres houden.” (lacht)
Crevits: “Wacht, ik ga eens kijken wanneer onze receptie is. (haalt smartphone boven) Euhm, 19 januari al. Dat zal te vroeg zijn, vrees ik.”
Depraetere: Dat denk ik ook. Er ligt nog veel werk op de plank. Maar dat De Wever premier moet worden, lijkt mij wel vast te staan. Hij moet nu maar bewijzen dat hij het kan.”
Crevits: “Hij heeft een enorm mandaat gekregen van de kiezer. Het moet hem lukken. Dat meen ik echt, hoor. Het moet. Want als het hem niet lukt, is dat een drama voor België. Dat wil niemand.”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
