Geert Verhegge neemt schepenambt in Zedelgem op en strijdt tegelijk tegen kanker
Na het ontslag van schepen Dirk Verhaeghe vorige maand gingen de hoofden richting Geert Verhegge, de man die volgens zijn stemmenaantal de logische opvolger was. “Ik heb tien dagen bedenktijd gevraagd om mijn beslissing thuis grondig te bespreken. Ik ga er weer vol tegenaan, maar de dag waarop het niet meer lukt omdat de kanker mij te veel parten speelt, stop ik meteen”, zegt de kersverse schepen van Sport, Jeugd en Cultuur.
Even een korte schets. Het college bestond na de laatste gemeenteraadsverkiezingen uit burgemeester Annick Vermeulen en schepenen Ann Devriendt en Dirk Verhaeghe voor Nieuw en Jurgen Dehaemers, Ellen Goes, Peter Haesaert en Arnold Naessens voor CD&V.
De twee partijen waren daarvoor als een kartellijst naar de kiezer getrokken, waarbij de afspraak gemaakt werd dat de partij die de burgemeester leverde, twee schepenen kreeg. De andere, in dit geval dus CD&V, kreeg vier schepenen. Mocht deze afspraak er niet geweest zijn en werd er puur naar het aantal stemmen gekeken, dan was Geert Verhegge (Nieuw) met zijn 1.383 voorkeursstemmen zeker van een schepenambt. Net zoals hij er de vorige legislatuur ook één bekleedde. De Veldegemnaar was toen schepen van Financiën, Jeugd en Landbouw.
Wit konijn Dirk Verhaeghe kreeg 2.338 bolletjes gekleurd achter zijn naam en Ann Devriendt 1.711 achter haar naam waardoor zij logischerwijs de schepenen werden voor Nieuw. Maar vorige maand gaf eerste schepen Verhaeghe er de brui aan. “Waar ik collegialiteit verwacht had en samenwerking, kreeg ik vaak rivaliteit. Waar ik erkenning en voldoening verwacht had, werd ik te vaak met afgunst geconfronteerd”, verklaarde hij de reden van zijn ontslag.
Goed en slecht nieuws
Roland Degadt, voorzitter van Nieuw, keek daarna de richting uit van Geert Verhegge (61) omdat die volgens zijn stemmenaantal de logische opvolger was. Maar Geert vroeg tien dagen bedenktijd.
“In augustus kreeg ik op reis last van hevige buikpijn. Eens terug thuis werd een gezwel in mijn darmen vastgesteld. Het goede nieuws is dat het gezwel helemaal verwijderd kon worden, het slechte nieuw is dat er uitzaaiingen zijn naar de lever. Die kunnen niet weggehaald worden, maar ze kunnen wél onder controle gehouden worden. Daarom krijg ik elke twee weken chemotherapie. De professor die mijn dossier opvolgt, heeft mij gezegd dat hij patiënten heeft die zo al meer dan tien jaar leven. Ik ben dus hoopvol en positief. Maar honderd jaar zal ik niet worden.”
“Mijn ziekte was natuurlijk de reden waarom ik bedenktijd vroeg aan Roland Degadt. Ik had die tijd nodig om een beslissing te nemen. Ik wist wel dat ik het wou doen, maar ik heb het eerst heel diep besproken met mijn vrouw Sabine. Mocht zij er niet achterstaan, zou ik het zeker niet doen. Sabine en ik waren de voorbije maanden altijd samen, maar sinds 9 juni is haar brasserie Devaux op de Markt in Veldegem weer open. Nu zit ik dus weer veel alleen thuis en hele dagen in de zetel naar televisie kijken is ook geen optie”, begint de Veldegemnaar die tevens de zoon is van Clara Puype en wijlen burgemeester Hilaire Verhegge.
De Lotjes
“Ik heb het voorstel toen ook met de ‘Lotjes’ besproken, mijn drie dochters. Ook zij staan achter mijn beslissing. Vorig jaar heb ik mijn transportfirma Bevertrans aan hen overgelaten en ik ben ook aan mijn laatste ronde kippen in mijn bedrijf bezig. Eind juni heb ik dus geen beroepsactiviteiten meer.”
De vraag om schepen te worden, kwam in feite dus ook wel wat op het juiste moment. “Hadden ze het mij twee of drie maanden geleden gevraagd, dan had ik direct geweigerd. Toen was ik er geestelijk zeker nog niet klaar voor. Je krijgt niet alleen te horen dat je kanker hebt, je moet ook een operatie en de behandeling ondergaan en ermee leren leven dat de kanker blijft. Je leven en dat van de mensen in je omgeving verandert. Ik ben mijn eerste vrouw, mijn broer en mijn beste vriend verloren. Allemaal op een veel te jonge leeftijd. Ik dacht dat we ons deel tegenslagen dus wel al hadden gekregen. Dat was dus mis…”
“Maar ik voelde mij de voorbije periode dag per dag beter worden en ook van de chemo heb ik geen bijwerkingen. Voor het moment gaat het dus goed met mij. Maar ik ben ook realistisch. De dag waarop ik voel dat het niet meer lukt, stop ik meteen als schepen. Ik heb dat ook zo aangegeven aan de voorzitter. We gaan dan geen ellenlange discussies meer voeren of rond de pot draaien.”
Trommelaar
De kersverse schepen hoopt natuurlijk vooral om nog 3,5 jaar volle gas te kunnen geven op zijn domeinen jeugd, sport en cultuur. Drie takken die flink uitgedaagd werden door corona. “Tijdens de vorige legislatuur was ik al schepen van Jeugd. Dat domein ken ik dus goed, al zijn daar ook zeker nog heel wat uitdagingen bijvoorbeeld naar ondersteuning toe. Sport en cultuur zijn nieuw voor mij. Ik ben voorzitter van onze Veldegemse Koninklijke Harmonie Kunst Na Arbeid en lid van het trommelkorps, maar verder heb ik niet zo veel met cultuur moet ik toegeven. Ik zal me hierin dus moeten verdiepen.”
“Sport en het hele sociale gebeuren er rond zijn dan wel weer helemaal mijn ding. Ik zetel in het bestuur van FC Veldegem en ik heb ook zelf recreatief gevoetbald tot aan mijn 55ste. Daarna ben ik het zadel opgesprongen en ging ik elke zondag 40 tot 50 km fietsen. Ik heb het deze week nog eens geprobeerd, maar ik geraak nog net van bij mij thuis tot op de Markt van Veldegem. Ik ben dus niet meer de actiefste sporter, maar dat zijn natuurlijk de gevolgen van de ziekte. Voorts hou ik ook van passief sporten en ben ik een hevige Clubsupporter met abonnement. Op televisie kijk ik graag naar tennis, darts, wielrennen, voetbal,… Zo deed de hartaanval van Christian Eriksen vorige zaterdag tijdens het EK me afvragen in hoeverre het zit met het EHBO-beleid bij onze verenigingen. Moeten we dat misschien niet met de gemeente organiseren? Ondersteuning van verenigingen hoeft niet altijd financieel te zijn.”
Tussen de mensen
Schepen Verhegge verlangt ook om weer tussen de mensen te zijn. “Ik heb een tijdlang gezegd ‘laat me allemaal met rust’. Maar dat was tot er niemand meer kwam. Toen heb ik beseft dat ik niet zonder mensen kan. Een goed gesprek, ik haal daar energie en vreugde uit. Het gaan mij ook helemaal niet om de titel, maar we moeten er geen doekjes om winden: als schepen kun je je visie bijbrengen, mee de beslissingen nemen en heb je iets te zeggen. De voorbije 2,5 jaar heb ik zelf ondervonden dat dat als gemeenteraadslid helaas niet zo is. Daar moet verandering in komen. Anders zal het moeilijk zijn om nog goede, gemotiveerde mensen te vinden en te houden.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier