Le nouveau Kristof Calvo est arrivé . Het groene kopstuk is geen boze oppositieleider meer, maar een bevlogen verdediger van Vivaldi. Zijn tweede missie: de almacht van de politieke partijen een halt toeroepen. “Dat is hét probleem van onze democratie.” Wij hebben afspraak aan zee, waar de Mechelaar kwam uitwaaien na de grootste klap van zijn carrière.
Het is de nacht van woensdag 30 september op donderdag 1 oktober. Het decor is een hotel in Gent. Groen beleeft zijn nacht van de lange messen. Na urenlange vermoeiende debatten wordt besloten dat Petra De Sutter en Tinne Van der Straeten de groene ministers worden in de federale regering-De Croo. Wat vooral opvalt, is wie geen minister wordt: Kristof Calvo, al jarenlang boegbeeld, fractieleider en daarom dé gedoodverfde kandidaat. De Mechelaar buigt lijdzaam het hoofd. Hij verdedigt nog strijdvaardig het regeerakkoord in het parlement, maar vertrekt daarna naar zee om na te denken over zijn toekomst. Een week De Panne en een week Oostende. Twee keer een appartementje met zicht op onze Noordzee.
Waarom kwam u naar hier?
“Omdat ik verliefd ben op de zee. Ik reis niet vaak, maar ik spoor zeker vijf keer per jaar naar Oostende. Vrienden zien. Lekker eten. Wandelen op het strand. Oostende is een stad met een hoek af. Ik hou daarvan. Als we met de federale fractie een teambuilding doen, is dat bijna altijd hier. ( enthousiast ) Weet u wat ik ook altijd doe? Een bord mosselen eten in De Kombuis. Héérlijk. Ik vind dat zo’n charmante plek.”
Kwam u hier ook als kind?
“Neen, dat niet. Als we op reis gingen, dan was dat naar Spanje. Mijn grootouders zijn van Barcelona. Ik ben vandaag Belgisch parlementslid omdat mijn grootvader destijds een annonce zag in een Spaanse gazet. In het verre Boom werden arbeidskrachten gezocht voor de glasfabriek. Dat was in de jaren zestig. Mijn grootouders zijn naar België gekomen om hun kinderen een betere toekomst te geven.”
Waarom trok u eerst een week naar De Panne?
“Toeval. Omdat ik daar nog nooit geweest was. Ik was onder de indruk van de mooie natuurgebieden daar. Alles was héél last-minute beslist. Vlak na het debat in het parlement voelde ik die nood aan even uitwaaien. Ik wou andere lucht opsnuiven.”
Wou u ook de anonimiteit opzoeken?
“Neen, dat maakt ook weinig verschil, denk ik. Ik word ook op het strand herkend. Je ziet de mensen dan echt kijken en schrikken. Euh, wat doet die hier? Veel mensen staken hun duim omhoog. Dat was fijn. Ik heb echt veel lieve reacties gekregen.”
Wat heeft de zee met u gedaan?
“Ik botste toevallig op een fototentoonstelling in de Venetiaanse Gaanderijen over het fenomeen blue mind . Dat bestaat dus echt, hé. Ik had dat woord wel al eens horen vallen, maar ik wist niet van de wetenschappelijke onderbouw. De zee heeft effectief een positieve invloed op onze gedachten en emoties. Ik heb dat zelf ondervonden. Ik ben tot rust gekomen. Ik heb kunnen nadenken.”
Wou u echt stoppen met politiek?
“Ik heb daar ernstig over nagedacht, ja. Ik heb een ferme klap gekregen. Misschien wou ik te graag minister worden. Dat kan. ( even stil ) Maar de manier waarop… Ik zou liegen als ik zeg dat dat een afgesloten hoofdstuk is. Ik heb daar nog last van. ( denkt na ) Ik zal niet eeuwig aan politiek doen. Maar dit is geen moment om op te geven. Corona is de grootste naoorlogse crisis. En vooral: ik ben een Vivaldist van het eerste uur. Ik geloof in het regeerakkoord. Dit akkoord kan België weer een toekomst geven. Ik wil dat mee realiseren. Maar het zal in een andere rol zijn dat verhoopt.”
Was u daar alleen?
“Gelukkig niet. Weet u wat ik ook geleerd heb? Dat er veel kameraden klaarstaan voor mij. Als ik eerlijk ben met mezelf, dan moet ik toegeven dat ik de voorbije jaren niet genoeg klaarstond voor hen. Mijn ouders zijn ook langsgekomen. We zijn garnaalkroketten gaan eten in De Grote Post . Maar ook vanuit de politiek heb ik mooie en soms verrassende reacties gekregen. Van Theo Francken, van Bart De Wever, noem maar op.”
(lees verder onder de foto)
Dat de vijanden vooral in eigen partij zitten, wordt dikwijls gezegd.
“Neen, ik moet dat ontkrachten. Ik heb de lelijke kant van de politiek meegemaakt, maar ik heb ook warmte gevoeld, ook van mensen binnen mijn partij. Het is een publiek geheim dat er veel steun was van de collega’s in de Kamer. Wouter De Vriendt bijvoorbeeld, Tinne Van der Straeten.”
Veel mensen denken dat zij uw lief of uw zus is.
( lacht ) “Ik hoor dat ook. Er circuleert een foto op sociale media waarop we wel wat op elkaar lijken. Ik kan dat alvast ontkennen. Tinne is een vriendin, niet meer dan dat. We hebben meestal maar enkele woorden nodig om elkaar te begrijpen.”
Zij vindt u een ‘pussy’, zei ze vorige week in Humo.
( pikt in ) “Omdat ik niet zou durven zwemmen in de Noordzee. Dat was een schandalige uitspraak. ( lacht ) Het is wel zo dat ik écht niet graag zwem. Om u een idee te geven: ik had in de lagere school eens drie pogingen nodig om een zwembrevet te halen. Om honderd meter te zwemmen en één minuut te watertrappelen. Dat zegt genoeg, zeker? Ik kijk liever naar de zee dan erin te duiken.”
Is Wouter De Vriendt een vriend?
“Dat denk ik wel. ( enthousiast ) Wouter is een politieke topper die alle waardering verdient. Hij is in Oostende een sterk verhaal aan het schrijven. In 2006
Ik laat me vertellen dat u een hand hebt in de Oostendse coalitie. Is dat zo?
“Néén. Dat is een urban legend . Ik ben hier in de buurt gezien en daarom is dat verhaal een eigen leven gaan leiden. Wouter en ik hebben in die periode veel gesproken met elkaar, maar in de twee richtingen. Ik ben voor hem een klankbord en omgekeerd. Ik ben natuurlijk blij dat de Oostendse coalitie voor sommige thema’s naar Mechelen kijkt. Maar de nieuwe coalitie is vooral goed voor Oostende.”
Groen komt moeilijk van de grond in onze provincie. Hoe verklaart u dat?
“We hebben veel te bieden aan landelijke gebieden, maar dat deel van het programma heeft te lang in het magazijn gestaan, en niet in de vitrine. Dat moet veranderen. Weet u wat de beste manier is? Tonen dat we kúnnen besturen. Het is daarom zo belangrijk dat Groen in Oostende, maar ook in andere gemeenten, eindelijk de stap heeft kunnen zetten naar bestuursdeelname. In Mechelen is onze groei ook op die manier gestart.”
U bent nu fractieleider van een regeringspartij. Verandert dat uw rol?
“Zeker. En daar ben ik tevreden mee. Ik was niet graag die boze oppositieleider. Ik had het lastig met dat imago, want dat strookt niet met de realiteit. Ik ben, denk ik toch, een vrij vrolijke mens. Ik kan enorm genieten van een compromis. Ik wil dat de komende jaren bewijzen. ( op dreef ) Ik heb écht goesting om het Vivaldi-akkoord te verdedigen. Weet u: Vivaldi wordt ofwel de laatste regering van een oud tijdperk, ofwel de eerste van een nieuw tijdperk. Ik wil mee bouwen aan het tweede scenario.”
Moet een fractieleider niet vooral de partijlijn bewaken?
( feller ) “Néén. Het mag niet opnieuw de hele tijd over de partijen gaan. De particratie, de almacht van de partijen, dat is hét probleem van onze democratie. Ik ben daarvan overtuigd. Eén man of vrouw die alle macht heeft, dat is een achterhaald model. We moeten daar komaf mee maken. De particratie moet op de schop.”
U zal werk hebben. Er gaat geen week voorbij of een partijvoorzitter schiet een regeringsvoorstel af.
“Het is een hardnekkig probleem, ja. De partijvoorzitters moeten zich vooral niet te veel moeien met de regering. Er zitten daar genoeg slimme mensen in. Die heeft geen schoonmoeders en schoonvaders nodig. ( denkt na ) Weet u waarom de particratie ook zo fout is? Omdat dat altijd uitgaat van het eigen grote gelijk. Dat leidt tot fanatisme en dat kunnen we missen in deze tijden. Je kan dat vergelijken met voetbal. Fan zijn van een club is mooi, maar liever niet te fanatiek. Ik heb nooit begrepen waarom fans van Anderlecht niet voor Club Brugge supporteren als die Europees spelen.”
(lees verder onder de foto)
Supportert uw familie voor Real Madrid als die Europees spelen?
( lacht ) “ Shit , deze vraag had ik niet verwacht. Dat is een strikvraag. Ik mag daar niet op antwoorden. Alleen dit: mijn familie is héél fanatiek voor Barcelona.”
Kan u alweer door één deur met uw voorzitter Meyrem Almaci?
( aarzelend ) “Het is een publiek geheim dat het moeilijk was tussen ons. Maar we moeten professioneel verder werken. Er zijn bovendien veel dingen die belangrijker zijn dan onze ego’s. Laat ons nu maar vooruit kijken.”
U hebt het hoofdstuk politieke vernieuwing geschreven van het regeerakkoord. Dat moet het vertrouwen in de politiek herstellen. Bonne chance .
“Dat vertrouwen herstellen, zal meer vragen dan dat hoofdstuk. Ik ben me daar bewust van. De regering zal óók andere beloftes moeten waarmaken: de klimaatambitie, de pensioenen versterken, investeren in veiligheid, noem maar op. Los daarvan is dat hoofdstuk wel mijn stokpaardje. Ik geloof daar keihard in.”
Welke maatregel zal een wezenlijk verschil maken, denkt u?
( enthousiast ) “Burgers meer betrekken bij het beleid: dat is mijn favoriet. We zullen panels oprichten waar gelote burgers en politici in gesprek gaan over belangrijke thema’s. Dat zal de empathie voor elkaar versterken. Op twee staat de invoering van stemrecht voor zestienjarigen. Voorlopig alleen voor de Europese verkiezingen, maar ik vind dat een belangrijke aanzet.”
De regering wil ook gelote burgers betrekken bij de staatshervorming. Is dat geen onzin? U bent politicus. U wordt betaald om dat te doen.
“Onzin? ( blaast ) Ik stel inderdaad vast dat sommige opiniemakers fel gekant zijn tegen dat idee. Ik vind die kritiek iets elitair hebben. Vaak zijn dat mensen die ‘s morgens de luxe hebben om te tweeten en die ‘s avonds in De Afspraak zitten dankzij die tweet. ( feller ) Sorry, maar ik vind niet dat het maatschappelijk debat een privilege is voor mensen die tijd hebben om te tweeten. België is een zaak van álle burgers. Ik vind het een uitstekende zaak dat de staatshervorming voor het eerst uit de achterkamertjes van de partijpolitiek wordt gehaald.”
(lees verder onder de foto)
Bent u niet naïef? Denkt u echt dat de partijen de staatshervorming uit handen zullen geven?
( grijnst ) “Een tikkeltje naïviteit mag. Liever dat dan cynisch zijn.”
Wat vindt u van de verhoging van de partijdotaties en van de budgetten voor de kabinetten? Dat druist regelrecht in tegen de politieke vernieuwing.
“Ik wil een onderscheid maken tussen enkele dingen. Ik vind het een stommiteit dat het systeem van medewerkers voor voormalige ministers overeind blijft. Ik ben daar stellig in. Wat de dotaties betreft: dat systeem moet vooral hervormd worden. In het nieuwe systeem moeten de partijen minder geld krijgen.”
Ik zie voorlopig geen hervorming, wel een verhoging.
“De regering is amper twee maanden bezig, hé. Dit zijn moeilijke debatten. Vivaldi moet ze wel dúrven aanpakken. Ik zal daarover waken. Al zal ook hier een compromis onvermijdelijk zijn. Het nieuwe dotatiesysteem moet volgend jaar klaar zijn. Idem voor de kabinetten: ook dat kan niet in één, twee, drie veranderen.”
U zal niet eeuwig aan politiek doen, zegt u. Wat zou u anders kunnen doen?
“Ik heb veel dromen. Iets in het voetbal misschien. Of in de evenementensector. (
Kristof Calvo
Cobbaert & Gheysen
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
