De jacht op de witte konijnen

Op de lokale kieslijsten staan keer op keer nieuwe, frisse en vaak ook onervaren kandidaten. Toen ik voor het eerst mocht gaan stemmen, was er nog veel te doen rond quota voor meer vrouwen op de lijsten. Vandaag brengen veel vrouwen kleur in de politieke arena. Of dat mede dankzij het ingevoerde quotum is, laat ik in het midden. Ik ben ook geen absolute voorstander van quota.

“Diversiteit leidt tot frissere ideeën, nieuwe invalshoeken en meer animo”

Wel ben ik ervan overtuigd dat de politiek nog meer kleur kan gebruiken. Diversiteit leidt tot frissere ideeën, nieuwe invalshoeken en meer animo. Je kan diversiteit ook niet vernauwen tot het begrip gender. Hoeveel homoseksuele politici zitten er in onze gemeenteraden? Hoeveel mensen met een beperking? Hoeveel allochtonen?

Je kan onmogelijk al deze groepen quota geven. Het lijkt ook niet nodig. Partijen hebben al lang door dat hun lijsten zo gevarieerd mogelijk moeten zijn. Door mensen van buiten de partij aan te trekken, geven lijstsamenstellers een duidelijk signaal. Ze tonen dat ze bezig zijn met de bekommernissen van de mensen in plaats van met de eigen postjes. Maar is dat ook echt zo?

Veel kiezers hebben het gehad met de traditionele partijpolitiek. Mensen van buiten de partij zorgen voor een frisse wind. Mensen van buiten de partij kunnen andere mensen overtuigen dat de politiek minder rot is dan ze willen geloven. Dat maakt dat voor elke verkiezingsrace de jacht op de ‘witte konijnen’ wordt geopend.

Nog diverser wordt het als die nieuwe, politiek geëngageerde verruimers naar de kiezer trekken met een eigen lijst, ver weg van de traditionele partijen. De lijst ‘IK’, de lijst ‘Doe Geweune’… Overal in de provincie duiken originele statement-lijsten op. Soms met een beetje humor, soms vanuit echte politieke frustratie, soms met wilde of originele ideeën.

Je kan je vragen stellen bij het bonte allegaartje dat sommige politici tegenwoordig bij elkaar harken om op de lijsten te zetten. Bekende Vlamingen, sportlui, allochtonen, transgenders, tot een kandidaat met down. Je kan je vragen stellen bij het nut van een eenmanslijst of een themapartij die zonder uitgebreid programma naar de kiezer trekt. Maar het democratische is net dat wij mogen kiezen welke kleurrijke of grijze figuren we over twee weken onze stem geven.