Zonder taboes

“Kom niet naar de Westhoek!” Alexander De Croo kon niet duidelijker zijn. Het water dwong de premier vorig weekend al tot deze erg ongewone oproep. Een week later is de toestand nog even alarmerend: West-Vlaanderen kreunt en smeekt de weergoden om genade.

Terwijl we dit stukje tikken, komt nog maar eens een bericht binnen van de provinciale crisiscel. Ook daar draaien ze overuren… En hun boodschap is niet wat we willen horen. Er is nóg regen op komst… 25 gezinnen moeten hun huis verlaten. Preventief. Het zijn ongeziene maatregelen bij een ongeziene noodsituatie. “Elke druppel die nu nog valt, zal er één te veel zijn.”

Terwijl deze krant wordt gedrukt, zal dus nóg meer neerslag vallen. We moeten hopen dat het meevalt en ondertussen alle hulpdiensten dankbaar zijn voor hun steun. Zij proberen met man en macht de schade te beperken en slachtoffers te vermijden. Pompen of verzuipen, dat is wat nu letterlijk gebeurt.

Laat dat waterplan maar komen. Hoe sneller, hoe liever

Zelfs als het droog blijft, zal het nog een tijd duren voor de waterstand op veel plekken weer een normaal peil bereikt. Zeker in de Westhoek wordt het een winter lang waakzaam zijn… Het drukt ons met de neus op de feiten: onze provincie heeft werk aan de waterwinkel.

De eerste gedeputeerde meldt zich in deze krant als de man die het probleem wil aanpakken. In West-Vlaanderen, niet in Brussel. Bart Naeyaert kunnen we geen tafelspringer noemen, vandaar dat zijn oproep extra opvallend is. Hij pleit voor een ‘Westwaterplan’, een aanpak zonder taboes.

En dat zal nodig zijn, want in de toekomst zou dit vaker gebeuren. Klimaatexperten voorspellen meer extreem weer. Meer overstromingen, ook bij ons. Maar het goede nieuws is: daar zijn oplossingen voor, ook bij ons. Dus laat dat waterplan maar komen. Hoe sneller, hoe liever.