Zeven plus zeven

De Tieltse schrijfster Ann De Craemer geeft elke week een inkijk in haar leven.

Al ongeveer zeven jaar schrijf ik een column voor deze prachtige krant. Meer bepaald mag ik u elke week toespreken op de pagina’s van De Weekbode Tielt, mijn geboortestad waar ik al 41 jaar woon en die ik niet zal verlaten, omdat hier mijn familie en beste vrienden wonen.

Ik heb tien jaar lang columns geschreven voor De Morgen, en nu heb ik er een voor Het Laatste Nieuws. Dat zijn nationale kranten waarmee ik een veel groter lezerspubliek bereik dan met deze plek, maar ik kijk niet neer op een regionale krant.

“Hemingway zei: schrijf voor een regionale krant, want in het kleine vind je het grote”

Hier begon alles voor mij, toen ik een oproep zag op de regiopagina’s van Tielt: ze zochten een freelance journaliste om over Tielt te berichten. Ik wilde schrijven, schrijven, schrijven, dus solliciteerde ik. Ik mocht de week nadien al beginnen. De grote schrijver Ernest Hemingway heeft tien regels over literatuur – ik ben in de eerste plaats een literair auteur – opgesteld, waarvan een deze is: schrijf voor een regionale krant, want in het kleine vind je het grote.

Helemaal mee eens. Ik heb mensen geïnterviewd over hun nieuwe zaak, maar ook over hun grote dromen. Ik heb vinkenzettingen bijgewoond en pensioenfeesten. Ik kijk er met een warm gevoel op terug, onder het motto: wie het kleine niet eert, is het grote niet weerd.

Artikels of reportages schrijf ik nu niet meer. Er gaat geen week voorbij of Tieltenaren die ik vaak helemaal niet ken, spreken me aan: ‘Gij zijt toch die Ann van de column in De Weekbode hé’?’ Ik glim evenzeer van trots als wanneer mensen me aanspreken over mijn columns in HLN of De Morgen.

Leve De Krant van West-Vlaanderen, leve De Weekbode, leve jullie, mijn lezers. Ik doe er met plezier nog zeven jaar bij.