Hard in hun muziek, hard in het supporteren voor hun club/vereniging. Dat zijn de Brugse hardrockers Henk Vanhee (Club Brugge) en Roel Jacobus (Cercle Brugge). In ‘De Thuisploeg’ blikken ze afwisselend vooruit op de komende thuismatch van hun ploeg.
Welke piwi programmeerde AA Gent-Cercle tijdens de volle finale van het WK wielrennen? On-ge-lo-fe-lijk. Doorgaans vind ik de psychologische spelletjes en afleidingsmanoeuvres van Hein Vanhaezebrouk pure aanstellerij. Maar deze keer deel ik volledig zijn onbegrip voor een aftrap wanneer iedereen met een hart voor de sport naar de koers kijkt.
Want zoals de Engelsen zingen “football is coming home”, bewezen de Belgen vorige week dat de koers écht thuiskwam. Eerst in onze achtertuin: een vierdaagse reeks tijdritten met tienduizenden, misschien wel honderdduizend toeschouwers in de Brugse en Knokse polders, langs de Damse Vaart en op ‘t Zand. Dit waren hoogdagen van de eerste tot de laatste minuut. De kniesoren die klaagden dat ze eenmalig een blokje moesten omrijden, mogen eens op audiëntie bij de vaste bewoners van de Platse en omgeving in Sint-Andries. Het zijn trouwens doorgaans diezelfde kniesoren die als eersten neuten wanneer er volgens hen weer eens níets te doen valt.
Is 90 minuten winnaarsmentaliteit te veel gevraagd?
En dan bleef de allergrootste volkstoeloop ons in Brugge en Ommeland nog bespaard. (Als trotse bewoner van het groene paradijs rond de Brugse torens schrijf ik de woorden Ommeland en Kust steevast met een grote O en K). Tussen Antwerpen en Leuven stonden naar schatting een half miljoen reikhalzende gezichten. Wereldwijd zaten honderden miljoenen voor de buis. Helaas voor de supporters en spelers van Cercle en de Hantwaaze, houdt meneer of mevrouw de piwi niet van koers. Hoe haal je het anders in je hoofd om uitgerekend dan een voetbalmatch te programmeren?
Toen na de bloedstollende koersfinale onze aandacht eindelijk vol naar de voetbalwedstrijd kon gaan, bleek voor de zoveelste keer dit seizoen het kalf opnieuw verdronken. Wat door een penaltydoelpunt halfweg een welgekomen zege leek te worden, kantelde opnieuw naar een nipte nederlaag. En alweer was slordige onoplettendheid in eigen rangen de oorzaak. Is negentig minuten winnaarsmentaliteit dan te veel gevraagd? Om opnieuw een gevleugelde uitspraak van de Engelsen te citeren: “you had one job!”.
Tegen Union moet uit een ander vaatje getapt worden. De sterke en lepe formatie uit het Dudenpark speelt op een wolk. Zonder complexen straffen de hoofdstedelingen elke zwakheid van de tegenstrever genadeloos af. Qua voetbaltechnische capaciteiten en puur talent mag Cercle anno 2021-22 zijn voet naast elke andere ploeg zetten. Maar net zoals aan het einde van een koers van 270 kilometer het winnende verschil soms nauwelijks enkele centimeters bedraagt, beslissen ook in het voetbal de laatste minuten over winst of verlies. Wie er zijn aandacht niet tot het einde bij kan houden, is dan de… piwi.
Lang leve Cercle!
Groet, Roel
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
