Wat mensen typisch vinden voor hun stad, verschuift met de jaren

Het voornemen van het stadsbestuur om Dikke Mathille te verhuizen, lokte een storm van reacties uit op sociale media. Het beeld van Georges Grard, dat eigenlijk ‘De Zee’ heet, zou nochtans terugkeren naar de plaats waar het voor was bedoeld: een sokkel aan de zeezijde van het Kursaal. Architect Léon Stynen had Grard gevraagd een beeld te maken voor die sokkel en daar heeft hare rondborstigheid ook tien jaar effectief gelegen, van 1955 tot 1965. Nu sluiten ook Chantal Grard, de dochter van de kunstenaar, en Rosette Porta, die als notoir bewoonster van de Leopold II-laan uitkijkt op het beeld, zich aan bij de kritiek.

Het is opvallend dat mensen zo massaal reageren op een al bij al niet zo belangrijk onderwerp, toch niet als je het vergelijkt met grote stedelijke vraagstukken als werkgelegenheid, armoede, mobiliteit of omgaan met diversiteit. Toch zal er op terrasjes, barbecues en andere zomerse gezelschappen ongetwijfeld meer over Dikke Mathille gesproken zijn. Omdat het iets is dat iedereen kent, waar iedereen een eenvoudige mening over heeft en omdat er iets emotioneels aan vasthangt. De naakte dame in wier rondingen je ook de golven van de zee ontwaart, is een van de symbolen van Oostende geworden.

Opmerkelijk is ook dat wat mensen als typisch voor of eigen aan hun stad beschouwen, doorheen de jaren gaat verschuiven. Ook al lag Mathille ooit op de sokkel van het Kursaal waar ze binnenkort misschien weer gaat zonnen, veel Oostendenaars hebben dat nooit geweten en beschouwen de huidige locatie als de plek waar het beeld nu eenmaal moet liggen. Dat verschijnsel zie je wel meer opduiken. De belle-époquevilla’s die vandaag tot het erfgoed van onze kust behoren, werden destijds helemaal niet zo hoog ingeschat. Andere authentieke bouwwerken of open ruimte hadden er immers voor moeten wijken. Erfgoed of niet, het is iets wat kan verkeren.

Naar mijn gevoel is er voor beide locaties wel iets te zeggen. De sokkel op het Kursaal is de plek waar het beeld voor bedoeld is, met zicht op zee. En op de huidige locatie vormt Dikke Mathille een mooie entree voor Oostende en kan je het van alle kanten bewonderen. Maar het eenvoudigste is natuurlijk om alles te laten zoals het is.