Verse aardbeien

De Tieltse schrijfster Ann De Craemer geeft tweewekelijks een inkijk in haar leven.

‘Dag ventje met de fiets op de vaas met de bloem/ploem ploem/dag stoel naast de tafel/dag brood op de tafel/dag visserke-vis met de pet/dag lieve lezer/goeiendag.’

Het is met deze, ik geef toe, lichtjes aangepaste versie van de woorden van dichter Paul van Ostaijen dat ik u begroet. Want het is lang geleden dat ik u op deze pagina toesprak. Sinds februari, meer bepaald: vier maanden lang ben ik even van de aardbol verdwenen, nou ja, van de Tieltse dan toch. Waarom is niet zo belangrijk; het voornaamste is dat ik er weer sta.

Ik stond niet langer op deze pagina omdat het me niet lukte om te schrijven. Ontelbare keren heb ik naar het witte blad van deze computer zitten staren: niets. Behoorlijk frustrerend als schrijven datgene is wat je het liefst doet en je zelfs het gelukkigst maakt. Een week of twee geleden voelde ik het weer kriebelen. Eindelijk! Ik mailde naar de verantwoordelijke van De Weekbode Tielt en was maar wat blij om te horen dat ze nog een plek vrij voor me hadden in de krant waar voor mij alles begon.

“Ik besef meer dan ooit dat het leven mooi is en geniet van alle kleine dingen”

Meer dan ooit geniet ik nu van mijn pen. Soms moet je een tegenslag hebben om de dingen scherper te zien – om jezelf scherper te zien. Ik besef nu beter dan ooit dat het leven mooi is en geniet meer dan ooit van de kleine dingen des levens. Een zee van boterbloemen in het stadspark. Een virgin mojito op het terras van Cirque Central. Een pakje geurige verse aardbeien op onze gezellige Boerenmarkt.

En lezen, oh ja, lezen. Ook dat heb ik lange tijd niet gedaan, omdat ik me er niet op kon concentreren. De letters dwarrelden over het blad. De krant lukte nog net, maar een roman was te hoog gegrepen. Ik ben nu bezig in de Canon van Vlaanderen, een boek waarover veel te doen was. Er zijn ook een aantal typisch West-Vlaamse elementen in opgenomen en dat vervulde me met trots. Leest u het boek ook, dan kunnen we samen met z’n allen trots zijn.