Als ik niet kan slapen, en dat gebeurt vaker dan me lief is, doe ik iets wat ik eigenlijk niet zou mogen doen: ik check Twitter. ‘s Nachts zijn de drie onderwerpen die Twitter beheersen net dezelfde als overdag: de hoge energiefactuur, de oorlog tussen Rusland en Oekraïne, en, sinds kort, de stille revolutie die, naar ik hoop, gaande is in de Islamitische Republiek Iran. In onze Belgische media wordt daar helaas niet veel over bericht, dus laat mij dat hier even doen.
Half september werd Mahsa Amini (22) mishandeld door de Iraanse zedenpolitie wegens ‘foutief gebruik’ van haar hijab. De jonge vrouw werd mishandeld op straat, belandde in een coma en stierf volgens de politie aan de gevolgen van een hartaanval. Amini’s dood heeft in Iran een golf van demonstraties ontketend. Betogers, vooral vrouwen, knippen hun haar af en verbranden hun hijab – sluier – uit protest.
“Als er iets in Iran kan veranderen, zal het aan de vrouwen liggen”
De afgelopen week zijn al duizenden mensen de straat op getrokken om hun ongenoegen over het conservatieve regime in het land te uiten. Onder de overleden betogers zijn ook de jonge vrouwen Hadis Najafi (20), Ghazale Chelavi (32) en Hananeh Kia (23). Zij worden geprezen als verzetssymbolen. Elke avond worden in Teheran en ook in kleinere steden hun naam gescandeerd door vrouwen die zo dapper zijn om zonder hoofddoek de straat op te gaan.
Ik voel een mengeling van angst en trots als ik de filmpjes bekijk die Iraanse vrouwen posten. Angst, omdat ze hun daad van verzet met hun leven zouden kunnen bekopen. Trots, omdat mijn eerste boek over Iran ging en ik toen al heb gezien hoe dapper Iraanse vrouwen zijn. Als er iets in het land kan veranderen, zal het aan de vrouwen liggen. Wanneer ik mijn smartphone weer op mijn nachtkastje leg, droom ik daarna van een Iran zonder sluiers – voor die zoete droom wil ik de komende tijd wel een paar keer per nacht wakker worden.
Opinies
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
