Van vlees en bloed

Maaike Cafmeyer wordt de allereerste vrouwelijke hoofdredacteur van deze krant… en dat één week lang. Onze chef kwam al even langs om alvast even kennis te maken met ons.

Maaike vertelde hoe zij het allemaal zo’n beetje ziet, dat nieuws maken. Met een sérieux waarvoor ze doorgaans niet gevraagd wordt, maar zonder haar zin voor relativering ook maar een moment te verliezen. Het was haar menens, hoe we die gazet gaan vullen. Ze gooide ideeën op, dacht mee, zocht mee en grapte mee. Niet altijd even politiek correct, maar zo gaat dat op redactievergaderingen.

Een vrouw van vlees en bloed, quoi. Die ik zelf nooit eerder interviewde, maar die ik doorheen haar jaren op het podium en op het scherm zag groeien. Geen fan van het eerste uur, was ik. Ze kon soms nogal het kieken verbeelden, vond ik dan. Maar ik volgde haar acteercarrière en media-optredens wel van op een afstand, want ze intrigeerde me toch ook wel, en ik groeide mee. Ik zag lang niet alles, u moet die speellijst op haar website eens bekijken, daar is geen beginnen aan. Maar ik smulde van haar rol als Chantal, van ‘De Twaalf’ is het nog niet gekomen maar zal het zeker nog komen.

O ja, het ging op die eerste vergadering over hutsepot

Maaike is vandaag geheel zichzelve. Zo leek het me tenminste toen onlangs haar goeie vriendin en (onder meer) actrice Mieke Dobbels bedacht werd met de Van Acker Prijs. Maaike was gevraagd om daar wat schone woorden over Mieke te vertellen. Dat deed ze, op haar onnavolgbare manier, en pakte daarmee niet alleen mij die avond.

O ja, het ging op die eerste redactievergadering over hutsepot en hoe alleen grootmoeders die maken zoals het hoort. En over sterke vrouwen, levensgrote pompoenen, het Chantal-effect, opgroeien met de muziek van Bach én Eddy Wally, opkomend West-Vlaams acteertalent en lastige venten op de ferry van Oostende naar Dover. Want op die laatste heeft Maaike als jobstudent destijds wel wat ervaring opgedaan. Gelukkig.