Vakbondsvrouw

‘Daar is de deur’, hoor je koudweg. ‘We sluiten het bedrijf’, jullie zijn niet langer winstgevend.’ En daar sta je dan. Na drie decennia je hart en je ziel te hebben gegeven. Nadat je op een steenworp van de site bent gaan wonen.

Nadat je zés herstructureringen in 27 jaar doorstond, met een flexibiliteit waar een slangenmens jaloers van zou worden. Nadat je je (schoon)broers en zussen volgde door vol trots en overgave in de textielindustrie te gaan werken. Net jij krijgt dan te horen dat er niet echt meer gerekend wordt op je ervaring en capaciteiten.

Eerlijke toekomst

Het overkwam Nathalie Windels (47) drie weken geleden. Als ACV-vakbondsvrouw kreeg ze het nieuws over de sluiting van Ideal, een dochterbedrijf van tapijtproducent Beaulieu, als één van de eerste meegedeeld. Ze had het verwacht, en toch weer niet. Voor Nathalie verdween de wereld even. Alsof een cruciale houvast haar plots ontglipte. ‘Waar kan ik nog terecht?’, ‘Moet ik gaan studeren?’ en ‘Wie wil mij nog’, waren de vragen die even onheilspellend door haar hoofd spookten.

Voor Nathalie verdween de wereld even. Alsof een cruciale houvast haar plots ontglipte

Voor even maar, want Nathalie is een ware vakbondsvrouw. Ze staat als liefhebster van het tapijt met haar voeten in het vloerkleed, als werkneemster torst ze de geschiedenis van Beaulieu in hoofd en lichaam, en als ACV-militante grijpt ze met haar handen naar een eerlijke toekomst voor haar collega’s en zichzelf. Onderhandelen, meer dan ooit met het mes tussen de tanden, dát doet ze nu.

Een ongelijk gevecht met de ivoren toren, dat ze dit keer absoluut wil winnen. Voor de herinnering aan het ooit zo roemrijke Beaulieu. Voor haar familie, die zoveel voor het bedrijf gegeven heeft. En voor die 173 anderen voor wie Kerstmis en Nieuwjaar dit jaar holle feestdagen zullen zijn. Vakbondsvrouw, wees niet bang. Hou vol en ga op die barricades staan!

Reageren? jan.steenhoudt@kw.be