Lien Vansteenbrugge vertelt over haar leven in Tielt.
Vorige week bewaakten mijn collega en ik het boekenfront, terwijl onze werkgevers Parijse parels bezochten. Enthousiast gooiden we de deuren open, klaar om drommen klanten van hun favoriete leesvoer te voorzien. Maar dat pakte ietwat anders uit. Waar waren de Tieltenaars?
Vakantie en bouwverlof na een kletsnatte en bewolkte winter, misschien moesten we het niet te ver zoeken. Gezwind van felwitte heuvels skiën of even het vliegtuig op naar een zonovergoten oord, dat zijn uiteraard prima vakantiekeuzes. Een vlugge navraag bij enkele collega-handelaars en horeca-uitbaters op en rond de markt bevestigde ons aanvoelen. Tielt was leeg.
“En dan maakt iemand je dag”
De klok tikte genadeloos traag. Tik Tak. Zaterdag kwamen zon en woestijnzand aangewaaid, de terrasjes stroomden vol, maar bij ons liep het nog steeds niet storm. De eerste Duvel of rosé in de zon en een stoet aan met stickers beplakte oldtimers voor de jaarlijkse TAC Rally leverde meer dan voldoende vertier.
We bleven niet bij de pakken zitten en maakten van de nood een deugd. We namen de hele winkel onder handen, herschikten, snuisterden, keuvelden over koetjes en kalfjes en smulden van de chocolade die de paashaas had gebracht.
Laat in de namiddag hielp ik een goedlachse vrouw bij het kiezen van nieuwe verhalen. Een boekenzielsverwant zo bleek: nog iemand die zowel verliefd als moedeloos wordt bij al die ongelezen aaneengeregen woorden. En ja, hoe banaal het ook mag klinken, zoiets maakt mijn dag.
Opinies
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier