Ik sta op de parking aan de achterzijde van Furnivent en kijk naar Veurne-centrum. Ik zie watervogels, waterplassen en twee suikertorens; veel nieuwe woningen. Het Suikerpark is een woonzone aan het worden. Ik las in de pers dat recent 150 wooneenheden in het Suikerpark aangesloten zijn op het warmtenet van een naburig bedrijf. De restwarmte van de bakovens van Veurne Snackfoods, fabrikant van Lays chips & snacks uit onze stad, voedt dit warmtenet.
Een bijzonder project, waarop velen fier zijn: PepsiCo (Veurne Snackfoods), de WVI en ION (ontwikkelaars van de Suikersite), Noven en Fluvius (leveranciers van de infrastructuur en onze stad Veurne). Mooi en goed nieuws! Restwarmte is een unieke vorm van hernieuwbare energie. Toch maak ik hierbij een paar kanttekeningen.
Stel dat er in Lays een langdurige staking zou uitbreken waardoor de ovens stilgelegd worden. Of dat een ramp de ovens van het bedrijf zou treffen. Of dat de toevoerleiding onherstelbaar beschadigd raakt. Of – drama voor Veurne – dat PepsiCo beslist haar vestiging in Veurne te sluiten. In al die gevallen valt het warmtenet stil. Zeker, er is een back-upsysteem dat in zo’n situatie overschakelt op gebruik van andere energie om warmte te produceren. Zal dat de kostprijs voor de gebruikers niet doen stijgen? De gebruiker kan niet veranderen van energieleverancier om de concurrentie te laten spelen.
Restwarmte is een unieke vorm van hernieuwbare energie
Het blijft een prachtig project, dit warmtenet, waarbij industriële restwarmte gerecycleerd en nuttig gebruikt wordt voor gezinnen uit de buurt. Maar als alternatief of bijkomende verwarming voor die gezinnen was in het Suikerpak een veld met zonnepanelen zinvol geweest, of de bouw van een paar windmolens, langs de kant van het industriepark. In 2025 zijn maar zeer weinig nieuwe windmolens geplaatst. De Vlaamse Wind Energie Associatie liet weten dat er in 2025 in Vlaanderen (op land) slechts 13 nieuwe windmolens zijn bijgekomen. Hoe kan dat? Hernieuwbare energie is toch een grote troef…
