Sprookje in de Meikensbossen

De Tieltse schrijfster Ann De Craemer geeft tweewekelijks een inkijk in haar leven.

Vorige week ging ik met mijn beste vriend wandelen in de Meikensbossen. Heerlijke plek, maar mijn vriend maakte terecht twee opmerkingen: de bossen zijn niet goed bewegwijzerd en er zou hier en daar een bank mogen staan. Het Veld in Ardooie is veel kleiner en zelfs daar kun je af en toe uitrusten.

In de Meikensbossen staat een ‘boswachtershuisje’ en ik zag dat men bezig is met een aanbouw. Het ziet er prachtig uit. Mijn vriend en ik zeiden tegelijkertijd hetzelfde: hier zouden we kunnen wonen. Ik woon nu in het centrum van Tielt en dat heeft als voordeel dat alles dichtbij is, maar als nadeel dat je nooit rust hebt als je buitenkomt. Mijn moeder verklaarde me gek toen ik zei dat ik in het bos zou willen wonen. Zij groeide op het platteland op en kent dus de nadelen van afzondering.

“Mijn moeder verklaarde me gek toen ik zei dat ik in het bos zou willen wonen”

Misschien maak ik van de Meikensbossen te veel een sprookjesbos. Ik moest lachen met de opmerking van mijn vriend toen we fantaseerden hoe het zou zijn om er te wonen: “Als er geen WiFi is, word jij gek.” Misschien, maar hoe ouder ik word, hoe nieuwsgieriger ik word naar een leven dat op een aantal vlakken anders is dan hetgeen ik nu leid. Een: altijd omgeven zijn door mensen. Hoe zou ik me voelen, alleen in dat bos? Twee: altijd verbonden – ik bedoel daarmee altijd online. Schakel die twee dingen uit en je hebt een heel ander leven. Eentje dat me ook de moeite waard lijkt. Aan de mensen die in het huis in de Meikensbossen wonen: mag ik mijn nieuwe leven een weekje komen uitproberen?